Marie, de gebruikelijke opening is je geboorteplaats en datum,
alhoewel men dames normaal niet om hun leeftijd vraagt.
Ik ben geboren in Alexandria, in de staat Virginia op 22 april 1996. Dat betekent
dus dat ik 30 ben!
Wat las jij eigenlijk voor comics in je jeugd?
Dat is een vraag die ik erg makkelijk kan beantwoorden. Ik las Wonder Woman en Wonder Woman en ook nog Wonder Woman.
Daarnaast las ik de Teen Titans omdat Wonder Girl daarin zat en de Fantastic Four vanwege The Invisible Girl. En, als ik ze kon
vinden, nummers van Supergirl. Toen ik naar college ging raakte ik geďnteresseerd in Spider-Man, met name de Mary Jane verhalen toen ze nog
'cool' was door Romita's tekeningen en niet tot een stupide bimbo was gedegradeerd door
McFarlane en consorten.
Nu je toch wat namen aan het noemen bent kun je je favoriete
comic tekenaars en schrijvers noemen?
Namen die meteen te binnen schieten zijn Warren Ellis, Garth Ennis, Frank Miller,
Walt Simonson, Leonardo Manco, Mike Dringenberg, Marie Severin, Larry Hama, John Romita,
Sal Buscema, Kevin O'Neill, maar er zijn er nog genoeg die ik nu vergeet.
Naast favoriete comic makers horen uiteraard favoriete comic
series.
Ik heb een hele makkelijke methode om te weten wat mijn favoriete comics zijn. Dat
zijn namelijk die comics waarvoor ik naar de winkel ga om ze te kopen in plaats van
passief te wachten tot ik ze gratis krijg. Op dit moment staat Preacher boven aan mijn
lijstje en tevens koop ik Witchblade. Toen het nog
uitkwam was Hellstorm mijn grote favoriet.
Over het verleden gesproken, wat is, volgens jouw, een van de
beste verhalen?
Voor mij is een van de beste comic verhalen het Daredevil:
Born Again verhaal van Frank Miller en David Mazuchelli.
Even iets anders er tussendoor. Wat zijn je hobby’s buiten
het comic gebied?
Een van mijn grootste obsessies is schrijven (en dan bedoel ik geen comics). Verder
zijn avontuurlijke reizen en mijn Macintosh mijn grootste passies. Vroeger was ik een
groot liefhebber van radio, video en de Amerikaanse independent rock scene, maar dat is
momenteel voorbij.
Hoe ben je eigenlijk aan je baan in de comic wereld gekomen?
Net zoals veel andere professionals begon ik mijn carričre als een stagiaire toen
ik op college zat. Ik was niet van plan om al te lang te blijven, maar mijn studie
leningen moesten afbetaald worden. Voor ik het door had zat ik helemaal in het comic
wereldje vastgeplakt.
Hoe heb je eigenlijk leren inkleuren?
Dat was alweer de schuld van die vervelende leningen. Ik was assistent editor in
die tijd, maar het salaris was niet genoeg om ook nog redelijk van te kunnen leven. Steve
Buccellato, een van mijn vrienden, was toen kleurder op Uncanny
X-Men en hij bood mij aan om me te leren kleuren om als freelancer wat te kunnen
bijverdienen. Er zijn zat mensen die dat proberen, maar ik had de mazzel dat ik er een
talent voor bezat. Jaren later moest ik kiezen tussen mijn baan als editor en mijn
kleurwerk. Het was niet meer allebei tegelijk te doen. Vanwege de situatie bij Marvel
(Marvelution, het ontslaan van hordes mensen) was de keuze niet moeilijk.
Je zei dat je moest kiezen tussen de twee, waarom was dat?
Toen ik begon met mijn kleurwerk, in mijn tweede jaar als assistent editor, was het
werk heel anders dan nu. Tot een paar jaar terug was kleuren een makkelijk baantje dat
weinig tijd kostte. Ik kon het makkelijk naast mijn fulltime editors baantje doen. Op een
gegeven ogenblik werd het kleurproces steeds gecompliceerder en redde ik het niet meer in
mijn vrije tijd. Ik moest kiezen editor of kleurster.
Wat je ook zei was dat de keuze tussen de twee erg makkelijk was.
Kun je daar iets dieper op ingaan?
Ja hoor, geen probleem. Ik prefereerde mijn werk als editor, kleuren was een baan
die geld opleverde en niets meer. Toen ik moest kiezen was Marvel echter heel erg aan het
veranderen. Mijn boeken waren allemaal behoorlijk alternatief en Marvel zag daar geen
brood meer in. Daarvoor in de plaats kreeg ik normale superhelden titels aangeboden, iets
wat niet in mijn straatje lag. Volgens mij zaten er genoeg mensen bij Marvel die graag aan
dat soort boeken werkten en ik was bang dat ik mijzelf tot een leven van middelmatigheid
veroordeelde als ik bij Marvel bleef om aan boeken te werken die ik niet erg interessant
vond. Ik weet nog steeds niet wat ik precies met mijn leven wil doen, maar ik weet wel wat
ik niet wil. Dus ik nam ontslag.
Wat doe je momenteel eigenlijk naast het kleuren? Het klinkt
namelijk niet alsof je je heel erg amuseert met je werk.
Op dit moment probeer ik bij een plaatselijke school een multimedia cursus te
halen. Kleuren is inderdaad niet een van mijn passies. Vroeger vond ik het nog wel leuk
maar ik doe het al jaren alleen maar om het geld. Er zijn nog wel losse comics waar ik
plezier in heb en trots op ben maar het merendeel doe ik, helaas, alleen om het geld.
Dankzij mijn salaris kan ik leven terwijl ik cursussen volg. Zo volg ik ook een schrijf
cursus bij Vassar professor Franz Henkl.
Om terug te komen op je tijd als editor bij Marvel, hoe voelde
het aan om series te zien verdwijn (zoals Druid) waar je heel erg in gelooft vanwege
slechte verkoopcijfers?
Dat is ontzettend frustrerend. Ik geloof echter voor geen seconde in het 'er zijn
niet genoeg mensen die de serie kopen' argument. Natuurlijk de verkoop cijfers waren te
laag, maar... ze konden ook niet hoog genoeg worden. Nieuwe series hebben steun nodig van
de uitgever om te groeien en boeken als Druid werden in de steek gelaten omdat Marvel niet
zeker was dat ze het boek wilden uitgeven. Bovendien werd de serie gestopt voordat hij een
kans kreeg om een publiek op te bouwen. Toen nummer vier werd aangeboden lag nummer een
net in de winkel. Het was geen X boek en geen Vertigo titel, de lezers moesten er aan
wennen. Net zoals Hellstorm, toen het een beetje begon te lopen was de serie al gestopt
door Marvel.
Hoeveel invloed had je eigenlijk om een nieuwe serie op te
starten?
Ik moet jullie helaas een dubbelzinnig antwoord geven. Dat scheelde namelijk van
project tot project. Ik had de steun van een executive editor (zoals Carl Potts of Mark
Gruenwald) nodig om zelfs maar een poging te wagen. Zij moesten de editor in chief en de
verkoop afdeling overtuigen dat die serie geld zou gaan opleveren. Ik kon bedenken wat ik
wou maar zonder de steun van Mark of Carl kon ik niets beginnen. Als ik iets echt heel erg
graag wilde wou Carl er wel mee naar boven gaan of hij het nou een goed idee vond of niet.
Zo te horen was je daar niet erg vrij in, maar hoe zat het met
het aantrekken van de mensen om aan een comic te werken?
Dit was ook heel erg betrekkelijk, dat hing namelijk van het project af. Series die
van de makers waren hebben uiteraard hun eigen teams. Voor een X comic kun je kiezen uit
een groep schrijvers en tekenaars. Op een normale Marvel comic kon ik kiezen wie ik wou,
maar de deadlines waren meestal zo rampzalig dat het een uitdaging was om iemand te vinden
die tijd had om het werk te doen. Bovendien hangt het heel erg van de verkoop cijfers van
een serie af hoeveel mensen er interesse in hebben.
Wil je nog iets zeggen over de huidige gang van zaken bij Marvel?
Het eerste wat mij te binnen schiet is geen commentaar. Eigenlijk zou ik helemaal
niets moeten zeggen... maar, ik denk dat het momenteel weer beter gaat bij Marvel. De
mensen beginnen weer te lachen en ik hoop dat het ergste voorbij is. De nieuwe president
schijnt in ieder geval heel erg goed te zijn.
Kun je nog iets over je toekomstplannen vertellen?
Ik heb het kleurwerk zover gedaan als maar mogelijk is. Ik hoop meer te kunnen
reizen, schrijven en multimedia werk te doen. Dit alles wordt betaald door X-Force en Star
Trek. En ik ben op de eeuwige speurtocht naar iets dat ik echt leuk vind om te doen.
Marie, hartstikke bedankt voor je tijd en wij hopen dat je binnenkort uitvindt wat voor jou het doel in je leven is.