Door Dennis Janssen
In elk redactioneel van de ‘Nuff Said is een muziektip terug te vinden. Deze geven aan waar de desbetreffende redacteur op dat moment graag naar luistert. Ik vind het tijd om nu eens een stap verder te gaan. Door tijdens het lezen van een comic ook goede cd’s op te zetten heb ik ontdekt dat ik twee van mijn grootste hobby’s tegelijk uit kan voeren. Daarbij viel me op dat bepaalde muziek beter bij de ene comic past dan bij de andere (voorbeeld: de combinatie Hellblazer met de muziek van Koos Alberts bleek geen succes te zijn). In dit artikel wil ik enkele (mijns inziens) winnende combinaties met jullie delen, met daarbij uiteraard ook de uitleg waarom ik denk dat comic en cd goed bij elkaar passen.
Laten we met twee van mijn “all-time” favorieten beginnen. Het lezen van Captain America comics gaat prima samen met het luisteren naar de cd “Born in the USA” van Bruce Springsteen. Ik denk dat als er in werkelijkheid een Captain America benoemd moest worden, Bruce Springsteen een goede kandidaat zou zijn. Springsteen lijkt erg op Steve Rodgers. Hij bezit namelijk een ontzettend grote liefde voor de “American dream”, maar dat wil niet zeggen dat hij ook altijd trots is op de Verenigde Staten zoals deze nu is. Vecht Captain America tegen corruptie in de Amerikaanse maatschappij en tegen onrecht dat mensen wordt aangedaan, zo schopt Springsteen op deze cd al zingend tegen misstanden in de Amerikaanse samenleving (Vietnam oorlog, werknemers die van de een op de andere dag ontslagen worden na jaren trouwe dienst).
Van een heel ander slag is Preacher. Alleen naar de titel kijkend lijkt dat een uitstekende combinatie met de cd “In God we trust” van de white-metal formatie Stryper. Als je even verder kijkt als je neus lang is blijkt dit toch niet zo een gelukkige combinatie te zijn. Daarom koppel ik het lezen van Preacher graag aan de cd’s “Suffer” en “Stranger than fiction” van Bad Religion. Jesse Custer (Preacher) is op zoek naar God en heeft tijdens deze zoektocht al zijn geloof in een barmhartig opper wezen en de kerk verloren. Eén van de hoofdthema’s in de teksten van Greg Gaffin (zanger van Bad Religion) is dat georganiseerde religies/ godsdiensten alleen maar zaken kapotmaken en dat je je lot in eigen handen moet nemen. Deze twee sluiten zo naadloos op elkaar aan dat het haast niet anders kan dan dat Garth Ennis (schrijver van Preacher) een grote Bad Religion fan is.
Een andere goede match is Man-Thing en de cd “Ugly” van Life of Agony. Waarom? Het hoofdthema in Man-Thing is angst. Niet voor niets is de subtitel van de serie: “Everything that knows fear burns at the touch of the Man-Thing”. Man-Thing is de katalysator in de verhalen, het gaat vooral om de angsten die de andere personen hebben. Angst voor het donker, angst voor krokodillen, maar voornamelijk angst voor de dood, zichzelf en het leven. Laat Life of Agony nou net de laatste twee onderdelen gebruikt hebben als inspiratie bron voor hun beste cd. Betere combinaties zijn haast niet denkbaar als je een Man-Thing verhaal leest dat gaat over vrouw die door haar vader misbruikt is en op de achtergrond hoor je Keith Caputo (tegenwoordig de ex-zanger van Life of Agony) zijn pijn uitschreeuwen over het feit dat zijn moeder hem altijd verwaarloosd heeft. Om koude rillingen van te krijgen.
Even wat lichters dan. Wat dacht je van Impulse? Waar denk je aan als je aan Impulse denkt (iets wat Bart zelf trouwens niet al te veel doet, dat denken)? Natuurlijk, snelheid. Het kan dus niet anders dan dat je een speed-/thrashmetal cd opzet wanneer je een Impulse comic gaat lezen. Mijn voorkeur heeft “Ace of Spades” van Motorhead of “Cowboys from hell” van Pantera. Verder zitten er geen diepere gedachten achter deze keuzes, gewoon lekkere snelle muziek terwijl Impulse over de pagina’s scheurt.
Een andere serie die ik met plezier lees (of in ieder geval las, want de meest recente verhalen vallen me wat tegen) is Conan. Je kunt de verhalen van Conan lezen als onderhoudende avonturen, maar voor mij is het iets meer. Wat ik uit de verhalen haal is een persoon die zijn eigen erecodes heeft, die haaks staan op de corrupte wereld waarin hij leeft. Door zijn eigen codes uit te dragen probeert hij ook de wereld beter te maken. Met die insteek kun je het lezen van een Conan comic prima combineren met het luisteren naar Warrior Soul (past ook qua naam prima bij Conan) op de cd “Salutations from the ghetto nation”. Zanger Kory Clarke spuugt daar ook bijna de longen uit zijn lijf om ons maar duidelijk te maken in wat voor smerige samenleving we ons op dit moment begeven. Soms doet hij dit door subtiel met de materie om te gaan, maar hij schuwt het ook niet om de luisteraar bijna een mokerslag in het gezicht toe te dienen om zijn boodschappen kracht bij te zetten. Wat Conan echter wel lukte (om koning te worden en de wereld gedeeltelijk in zijn visie te schapen) is Kory nooit gelukt; Warrior Soul hield een jaar geleden op te bestaan.
Thunderbolts is op dit moment één van de meest populaire series van Marvel. Deze voormalige schurken hebben een tijd lang hun ware aard verhuld achter een masker van heldendom. Daarom past de muziek van Kiss hier wat mij betreft uitstekend bij (in ieder geval beter dan bij de Kiss comic). Deze muzikanten hebben ook tijdenlang hun gezicht achter een masker van schmink verstopt, alvorens de verf er vanaf te vegen. Zet daarom tijdens het lezen de tonen van de cd “Destroyer” op en je zult zien dat het leesgenot met een factor tien wordt verhoogd.
Een serie als Batman leent zich voor meerdere muzikale koppelingen. Batman verzet zich tegen de verloedering van de maatschappij in het algemeen en Gotham City in het bijzonder. Kijken we naar dit aspect, dan is een samenwerkingsverband tussen Batman en Corrosion of Conformity bijna onvermijdelijk. Batman pakt de schurken en wijst de gewone burgers op hun plichten. CoC doet dit ook, in hun nummers wijzen zij de luisteraar erop dat ze niet hun “leiders” blind (“Blind” is tevens de naam van hun beste cd) moeten volgen, maar zelf na moeten denken en dat ze gebruik moeten maken van de hun daarvoor geboden middelen (vrijheid van meningsuiting, stemrecht). Andere uitstapjes bij Batman verhalen zijn: The Exploited met “Beat the bastards” (bij verhalen met Anarky in een bijrol) en Acda & de Munnik (bij verhalen waarbij het om het liefdesleven van Bruce Wayne gaat).
Tot slot: waar moet ik nu naar luisteren als ik verhalen lees van mijn huidige favoriete personage, Hellboy. Hmmm…sommige alternatieven dienen zich direct aan. “Welcome to Hell” van Venom lijkt een mogelijkheid, maar dan voornamelijk vanwege de naam, aangezien het snelle spel van dit trio mijns inziens niet zo past bij het gotische karakter van de Hellboy comics. Wat dat betreft is “Dusk and her embrace” van Cradle of Filth een betere keuze, maar de schelle stem van zanger Dani (dus niet de voetballer van ons aller Ajax) leidt mij tijdens het lezen teveel af. Nee, ik ga voor Icon van Paradise Lost. Deze Britten zetten een duister geluid in dat de luisteraar meeneemt naar de Keltische ruïnes waar naar verluidt nog steeds de geesten van overledenen ronddolen of naar een groot, donker engels woud. Dat past prima bij de paranormale avonturen die Hellboy en zijn kameraden beleven, waarin ze het opnemen tegen geesten, bases, leprechauns en vampiers. Sfeermuziek en –literatuur voor de donkere avonden bij de open haard!
Voor de geïnteresseerde nog even een korte opsomming van de hierboven genoemde artiesten en de soorten muziek die ze maken.
| Artiest | Soort Muziek |
| Bruce Springsteen | Rock |
| Bad Religion | Punkrock |
| Life of Agony | Hardcore |
| Motorhead | Speed-/Trashmetal |
| Pantera | Speedmetal |
| Warrior Soul | Psychidelische Hardcore-punk |
| Kiss | Hardrock |
| Corrosion of conformity | Heavy Metal |
| Paradise Lost | Heavy Metal |
Tot zover mijn tips. Het lijkt mij een leuk idee als jullie (de lezers) ook een combinatie van comic en cd, inclusief een uitleg waarom deze zo goed bij elkaar passen, naar ons opsturen. Wij zullen deze dan verzamelen en er een “Comics & muziek lezers-special”-artikel van maken. O.k., dan ga ik nu maar weer eens een cd-tje opzetten.