Door Frank Rikkers
De laatste jaren waren wat vrienden en ik trouwe bezoekers geworden van het jaarlijkse festival van de fantastische film (beter bekend als het weekend of terror). Na een jaar van afwezigheid werd het, voor ons, onverwacht toch weer georganiseerd. We hadden er via onze gebruikelijke kanalen niets over gehoord.
Bij het kaarten halen bleken we niet de enige te zijn die niet ingelicht waren, want het was voor W.O.T. begrippen vrij rustig. Na nog enige tijd vol ongeduld te hebben gewacht, was het eindelijk zover, 3 april. Rond tien uur kwamen we aan bij het Tuchinski theater. De stemming zat er al fors in. Naarmate de rij langer werden, rezen ook de spreekkoren in volume. Tegen elf uur was het geroep om dames van lichte zeden dan ook niet van de lucht. Het leukste moment tijdens het wachten was, toen één van de passerende dames hieraan aanstoot nam en de spreker te lijf ging met een paraplu.
Rond 00.30 uur was het eindelijk zover. De deuren gingen open. Direct al bleek het verschil met voorgaande jaren. De duwers kregen geen kans meer, hooguit 3 tot 4 personen konden tegelijk naar binnen. Traditiegetrouw snelden we direct naar de grote zaal om een gunstige plaats te bemachtigen. Daar aangekomen bleek een groot nadeel van het geordende binnen komen. De eerste film ging pas om 1. 30 uur van start.
Mijn interesse ging vooral uit naar Spawn aangezien deze twee van mijn interesses (comics en horror) in zich verenigd. Mijn verwachtingen waren hoog gespannen gezien de foto’s die in de diverse Spawn uitgaven waren vertoond. Qua special effects zat het inderdaad wel goed. Hiervoor alle lof. De scènes in de hel en de special effects die voor de cape gemaakt waren, overtroffen mijn stoutste verwachtingen. Het verhaal is naar mijn smaak hieraan echter behoorlijk ondergeschikt gemaakt. Het eerste gedeelte van de film was prima. De personages werden voorgesteld, uitgediept en er werd goed duidelijk gemaakt hoe de onderlinge verhoudingen lagen. Het tweede deel viel echter in herhalingen, een heleboel mooie special effects die elkaar opvolgden zonder dat dit duidelijk noodzakelijk was voor het verloop van het verhaal. Misschien dat ik de film nog eens op video moet bekijken, maar zoals het er nu voor staat was ik ietwat teleurgesteld met het uiteindelijke resultaat. Totaal cijfer een 7
Hieronder volgt een opsomming van de films zoals die in zaal één, waar wij zaten, hebben gedraaid. We waren ons er van bewust dat we op deze manier een aantal goede films misliepen, maar de luiheid heeft het gewonnen van de nieuwsgierigheid.
Dag 1:
Deep Rising: Actie/schrikeffecten film schrik effecten ala aliens 2 Verhaal en
effecten prima. Een 8
Spawn Verfilming van de Spawn Comic (zie verslag boven). Een 7
Black Mask Hong Kong karatefilm (wat die in het WOT doet weet
ik niet). Verhaal voorspelbaar, WOT effecten niet aanwezig. Een 3
Prophecy 2 Bijbels / apocalyptisch verhaal. Verhaal aardig /
effecten: zonder dure special effects weet men heel sterk bepaalde zaken te suggereren.
Iets zwakker dan deel 1, toch prima gedaan. Een 7,5.
Dag 2:
In de luxe stoelen van een loge, waar we na overleg met een van de stewards mochten
plaats nemen (met dank aan het redacteurschap van de ‘Nuff Said).
Dark City: Detective / SF , film noir stijl. Verhaal:
geweldig, tot het laatst onvoorspelbaar. Effecten : naarmate de film vordert steeds
spectaculairder. Prachtig gedaan. Een 9
Perdita Durango: Surrealistisch ontvoerings- /
achtervolgingsverhaal. Verhaal: samengeraapt zooitje. Film moet het vooral hebben van
sensatie. Special effects: Geen. Een 5
The Fallen Verassingsfilm. Verhaal: prima, maar voor het WOT
te weinig snelheid. Effecten: Simpel zonder storend te zijn. Een 7.
Phantoms: Verhaal en effecten beide prima, 2 uur kijkplezier.
Een 8.
Nu volgt mijn persoonlijke visie op de volgende films. Ik pretendeer niets van films af
te weten, maar geef slechts mijn mening en die van een aantal kennissen:
Zeker huren: Dark City, Deep Rising, Phantoms;
Als die er niet zijn: Prophecy 2 en The Fallen;
Als horror fan niet huren: Black Mask en Perdita Durango.
De opzet van het WOT zoals die dit jaar heeft plaatsgevonden is zeker voor herhaling vatbaar. Drie van de vier films (per avond) waren volgens mij het kijken meer dan waard. De andere twee worden de organisatoren vergeven. De wachttijd vooraf werd op een leuke manier bekort door het vertonen van films. Alleen was het waarschijnlijk rustiger verlopen als er niet zoiets idioots als “Vibroboy” was vertoond (en dat twee avonden) Een gouwe ouwe doet het wel goed. Getuige de relatieve rust tijdens From beyond. De wachttijden tussen de films was een stuk korter dan we van vroeger gewend waren, waarvoor HULDE.