LET'S DO LUNCH WITH....DAN CHICHESTER

D.G Chichester ("Dan voor vrienden") is vooral bekend van zijn werk op Daredevil, maar de laatste tijd is hij vooral bezig met wat kleinere projecten. Toch maakte hij graag tijd in zijn agenda om wat met 'Nuff Said te praten. Dat Dan veel te zeggen heeft (en daarbij niemand ontziet) blijkt uit het onderstaande interview dat wij met hem op een regenachtige septembermiddag hadden.

Dan, zoals bij elke gast beginnen we met onze standaard openingsvraag: "Waar en wanneer ben je geboren?".
Ik ben geboren op 22 augustus 1964 in Stamford, Conneticut. Hoewel het bij het grote publiek niet bekend is, is dat de dag dat de laatste levende buitenaardse van het Roswell incident ontvoerd werd. Het gerucht gaat dat dit vanuit het Stamford ziekenhuis gebeurde. Misschien verklaart dat het feit dat bij ons thuis zoveel Stamford Hospital handdoeken te vinden waren!!!

Weet je nog hoe je in comics geïnteresseerd raakte?
Dat is te danken aan mijn neef Mark. Mark behoort bij het vreemde deel van de familie. Hij is ongeveer tien jaar ouder dan ik. Toen ik nog heel jong was (en heel makkelijk beïnvloedbaar) gaf hij mij een hele berg comics. Daarin zat echt van alles: superhelden, Archie comics, Classics Illustrated, Gold Key, enz. Ik was direct verslaafd. De meeste van de comics waren in een staat van ontbinding, maar dat was juist goed. Hierdoor werd ik een LEZER, in plaats van iemand die alleen maar mooie exemplaren voor zijn/haar verzameling wil hebben. Ik confisceerde meteen een kast uit het familie meubilair waar ik alles netjes in opbergte, maar het "bag 'm and board 'm" virus heb ik nooit gekregen. Ondertussen was ik uiteraard begonnen met het zelf kopen van comics, zodat mijn verzameling flink begon te groeien. Ik was vooral een DC liefhebber, waarschijnlijk heeft het iets met de initialen te maken. Iedere week maakte ik een bijna religieuze fietstocht naar de kiosk (15 kilometer van ons huis). Daar werd ik altijd achterdochtig in de gaten gehouden door een oude chagrijn (de eigenaar). Toch keerde ik elke week weer terug met een schat aan comics, verpakt in een prachtige wonderschone, ongelofelijk mooie, ehhh.., papieren bruine zak!!!

En je bent nooit meer gestopt met verzamelen!
Nou nee, zo ging het niet helemaal. Op mijn dertiende stopte ik helemaal met het kopen van comics. Hoe het kwam weet ik eerlijk gezegd niet meer. Het was niet iets waarover ik echt nagedacht heb. Misschien ontstond door de puberteit een anti-comics hormoon in mijn lichaam, maar meer dan eens een comic inbladeren als ik een ander magazine ging halen of heel zelden een oude comic herlezen deed ik niet meer.

Maar hoe ben je dan weer geïnteresseerd geraakt?
Dat is een raar verhaal. Ik studeerde aan de filmschool in New York en in mijn laatste jaar daar was ik helemaal blut. Ik zag toen een advertentie dat Marvel Comics typistes nodig had. Ik had geen enkele affiniteit met Marvel, maar ik kon aardig typen en $10,- per uur klonk aardig in de oren bij iemand die niet eens geld had om met zijn vrienden een stuk pizza te gaan eten. Ik solliciteerde, maar de baan was al aan iemand anders gegeven. Ik wilde alweer weggaan toen ik een ander baantje door Marvel aangeboden kreeg, namelijk "editorial assistant" bij de afdeling van Jim Shooter. Dit betekende dat ik alle karweitjes op moest knappen waar anderen geen tijd voor hadden. Daarnaast bemande ik ook de telefoon. Bijna elke dag op hetzelfde tijdstip belde er een knaap uit Tennessee die steeds dezelfde vraag stelde: "Kan held X slechterik Y verslaan?". Gek genoeg maakte dat weer een hele hoop comicliefde in mij los en bleek ik nog heel erg veel van comics te weten. Aan het eind van de zomer van dat jaar nam ik ontslag om een tijd bij mijn ouders in Conneticut te zijn. Toen ik terug kwam lag er een brief van Marvel waarin ze mij een baan als assistant editor aanboden. Snel daarna werd ik gepromoveerd tot editor en kijk eens wat ik nu ben!!!

Als je aan goede comics denkt, welke titels schieten dan bij te binnen?
Als ik een tijdje terug ga, dan denk ik aan The Phantom Stranger, The Spectre uit de jaren '70 (je weet wel, al die verhalen met gigantische scalpels enzo) en de EC comics. Wat recenter staan mij Sandman bij (totdat The Kindly Ones te lang doorliep) en Cavewoman van Bud Root (hoewel die erg moeilijk te vinden is). Daarnaast zijn er mensen die van mij altijd een streepje voor hebben, omdat ze garant voor kwaliteit. Ik denk dan aan Archie Goodwin, Dennis O'Neill, Bernie Wrightson, Bill Sienkiewicz, terwijl de laatste jaren vooral Scott McDaniel, Ted McKeever en Mark Nelson zich goed hebben geprofileerd. Oh ja, er is ook nog een andere goede schrijver: D.G. Chichester (lachend).

Het lijkt alsof je vooral 'horror'-achtige comics goed vond.
Mmmmh, daar lijkt het misschien op, maar als ik een figuur moest kiezen waar ik graag iets mee zou doen, dan is het geen griezel! Nee, geef mij maar Captain America. Ik heb altijd al iets over het soldaten-thema willen schrijven. Daarnaast is het ook leuk om met het idee te spelen van één persoon die de idealen van een land vertegenwoordigd. Het is een uitdaging te zien hoe die idealen (die door Simon en Kirby in 1940 werden opgetekend)in dit tijdperk stand houden. Ik heb er al eens een beetje de kans toe gehad toen ik 'Blood & Glory' schreef en toen ik Cap in Daredevil gebruikte, maar als ze mij voor die titel vragen hoef ik niet lang na te denken.

Zijn er naast figuren ook mensen waar je graag mee samen zou werken?
Paul Ryan. We zouden samen een Daredevil miniserie doen (waarin Daredevil terug in de tijd zou reizen), maar dat ging niet door omdat ik van Daredevil afgehaald werd en Marvel een 'kleine reorganisatie' doormaakte.

Nu je zelf met Daredevil op de proppen komt willen we daar graag verder op ingaan. Je hebt dat figuur echt helemaal overhoop gegooid. Was je dat vanaf het begin van plan of groeide dat zo?
Ik was het absoluut vanaf het begin van plan. Zowel Daredevil als het team dat aan deze titel werkte kregen van "the powers that shouldn't be" van Marvel een motie van wantrouwen. Hun visie was echt heel erg op de korte termijn gericht en getuigde niet van enig creatief inzicht. Hierdoor ontstond bij ons team een 'we zullen ze eens wat laten zien'-houding. Dat had betrekking op onze eigen talenten, maar ook op het Daredevil-figuur. Iedereen bij ons (beginnend bij editor Ralph Macchio) had een bepaalde liefde voor Daredevil en we waren het zat om te zien hoe Marvel hem als een tweederangs figuur behandelde, terwijl alle aandacht naar de spinnen en mutanten ging (zowel qua verkoop als qua interne ondersteuning). Daarom namen we belangrijke beslissingen, zowel met het kostuum, de gaststerren en de manier waarop het verhaal verteld zou worden. Dit alles om de lezers duidelijk te maken wat er ook alweer zo interessant is aan Daredevil. Ik denk dat we daar heel goed in geslaagd zijn.

Toch hangt er een zwarte wolk boven jouw Daredevil verleden. Je maakte deze in het slop geraakte serie weer populair, maar toch werd je ontslagen. Koester je nu een wrok tegen Marvel?
Laat ik voorop stellen dat ik me als professional heel erg door Bobbi Chase beledigd voel. Zij was degene die mij ontsloeg, maar niet eens de moeite nam om het me persoonlijk te komen vertellen. Daar gebruikte ze een stroman, of strovrouw in dit geval, voor, te weten Marie Javins, met wie ik al jaren bevriend ben. 'Mevrouw' Chase verschool zich achter haar tijdelijk titel van editor in chief van de Marvel Edge lijn. Ze weigerde me enig respect te geven door gewoon eerlijk te zeggen: "Het spijt me, maar ik vind je werk niet goed, het is te verwarrend voor MIJ en je gebruikt te moeilijke woorden, dus haal ik je van Daredevil af.". Als je het objectief bekijkt is Marvel natuurlijk de eigenaar van Daredevil. Ze kunnen ermee doen wat ze willen, daar is geen twijfel over. Maar wat zou het hun gekost hebben om eerlijk tegen we te zeggen dat ze een andere kant met het figuur op wilde? Het antwoord, voor iedereen die nu thuis hierover nadenkt, is NIETS. En dat terwijl ik vijf jaar met Daredevil bezig ben geweest. Deze onbeschoftheid duurt overigens nog steeds voort. Ik heb samen met Scott (McDaniel, red.) Elektra teruggebracht en een heel populaire miniserie over haar geschreven die in een heel moeilijke tijd uitstekend heeft verkocht. Maar nu 'mevrouw' Chase een ongoing serie van Elektra maakt worden we allebei niet eens uitgenodigd om hier een voorstel voor te doen. Mijn probleem is dus niet zozeer met Marvel, maar meer met Bobbi Chase. Op zich heb ik er geen problemen mee om voor Marvel te werken, zeker niet met sommige, getalenteerde personen die daar toch nog zitten. Ik ben bijvoorbeeld nog steeds met Ralph Macchio bezig over de Batman/Daredevil crossover die in januari uit gaat komen.

Maar de 'Marvel-purge' heeft jouw toch zeker niet koud gelaten? Wat vond je daar van?
Wat zijn jullie beperking qua taalgebruik? Het is echt verschrikkelijk. Het is een belediging voor alle mensen die daar werk(t)en. Ik hoop dat de hebberige idioten die Marvel naar deze slechte tijden hebben geleid hun verdiende loon krijgen!

Terug naar Daredevil. Hoe had je daarmee verder willen gaan?
We wilden Daredevil een eigen hoekje in het Marvel Universum geven. Als verhaal na 'Tree of Knowledge' had ik 'Wages of Sin' gepland, waarin Kingpin op een grootse manier terug zou komen. Daarna een serie one-shots, onder de titel "Den of Thieves", gevolgd door het 'Brother's Keeper'-verhaal dat zijn climax in deel 350 zou hebben. Ik heb het gevoel dat het nu misschien een heel goed "What if..." verhaal van een deeltje of twintig kan worden, hahahaha!!!

Nadat je door Bobbi Chase de wacht was aangezegd verschenen er enkele delen van schrijver Alan Smithee. Deze naam word erg vaak door schrijvers als pseudoniem gebruikt. Was dat deze maal ook het geval?
Laat ik het zo stellen: als het tapijt onder je voeten vandaan getrokken wordt kun je er donder op zeggen dat, hoewel mensen je plot gebruiken, je verhaal een heel andere wending krijgt dan degene die jij eraan wilde geven. Daarom zou ik niet willen dat mijn naam als een soort 'goedkeuringsmerk' op die comics zou staan. Vooral niet als mij duidelijk is geworden dat ik niet meer gewenst ben. Dat is alles wat ik hierover wil zeggen.

Laten we even op Elektra terug komen. Veel mensen hebben je verweten dat je haar terug in Daredevil bracht. Hoe vond je dat?
Ik denk dat er maar één persoon was die met modder gooide, en dat was Frank Miller. Alle andere kritiek was volgens mij een echo van de meelopers, die het wel stoer vonden om Miller's galspuwerij na te praten. Mr. Miller is één van de grootste talenten in de comicwereld en een boel van zijn werk (vooral het eerste) blijft een bron van inspiratie. Maar de dingen die hij met betrekking tot Elektra heeft gezegd zijn niets anders dan een herschrijving van de geschiedenis, met als enig doel zijn gelijk te kunnen krijgen! Hij bedacht Elektra toen hij door Marvel ingehuurd was, en dat houdt in dat Marvel de eigenaar van het figuur is. Ik wil deze richtlijnen van Marvel niet verdedigen, maar dit is één van de dingen waar Marvel altijd heel duidelijk over is. Frank Miller was een zelfstandig denkend, volwassen persoon toen hij een contract bij Marvel tekende. Alles wat er met betrekking tot deze zaak over zijn lippen komt is niets meer dan schreeuwerij zonder fundering. Hij had een soort 'gentlemens agreement' met één persoon bij Marvel, Ralph Macchio, om Elektra uit de Marvel continuïteit te houden, zolang als Elektra onder het redacteurschap van Ralph viel en er geen sterke verhalen met Elektra bedacht werden. Hij had dus GEEN afspraak met het bedrijf Marvel. Door eens stoelendans verdween Ralph bij Daredevil en ik ontwikkelde een goed Daredevil verhaal. Zie daar de redenen waarom Elektra uit de kast werd gehaald. We hebben jaren om een 'Elektra-appearence' heen gewerkt, maar met het 'Fall from Grace' verhaal was de tijd er gewoon rijp voor. De titel verwijst ook veel meer naar Elektra dan naar Matt Murdock. Daarnaast denk ik dat we Elektra veel beter behandeld hebben dan nu het geval is, want heden ten dagen duikt ze te pas en te onpas op.

Persoonlijk vonden wij dat Elektra: Root of Evil iets van haar charme verloor, omdat het tekenwerk van Scott McDaniel minder sfeergevoelig was. Kwam dit door het papier?
Misschien vonden jullie het minder sfeergevoelig. Persoonlijk vond ik Scott's werk op Elektra: Root of Evil zijn beste werk tot op heden is. Hij is echt met sprongen vooruit gegaan na het 'Fall from Grace' verhaal. Hij heeft veel meer risico's genomen bij Elektra, door met nieuwe technieken te experimenteren. Ik denk dat het sfeer gevoel vooral in de inkleuring zat. Max Scheele (de inkleurder) gebruikte bij Elektra veel meer de computer, om bijvoorbeeld de rook effecten echter te laten lijken. Mooi werk, maar zijn werk op Daredevil had misschien iets meer inhoud.

Jullie werken overigens wel vaak samen.
Zeker weten! Ik heb er helemaal niet op tegen, want ik ben helemaal weg van de manier waarop Scott een verhaal verteld. Eerdaags komt van ons de Batman/Daredevil cross over op de markt en daarin kun je goed merken dat het tussen ons goed klikt. Dat heb je nou eenmaal met sommige tekenaars. Tevens is het een goeie vent en ik hoop nog een heleboel projecten met hem uit te mogen voeren.

Even een heel ander soort vraag. Hoe werk jij zelf? Schrijf je meestal hele uitgewerkt plots of geef je de tekenaar alleen wat algemene beschrijvingen of heb je nog andere manieren?
Dat is een serie bij serie of redacteur bij redacteur geval. Ik kan het beide. Ik begin meestal met een outline die ik allen kan lezen (één woord per panel). De outline gebruik ik om de vaart van het verhaal in te schatten. Dit is het vertrekpunt waaruit ik verder werk, meestal naar een 'full plot' of 'full script' (precieze beschrijving van wat er in een panel moet komen te staan) toe. Op dit moment doe ik Hardware als een 'full script', terwijl Sliders eerst geplot wordt, en nadat de tekenaar zijn/haar werk heeft gedaan voeg ik de dialoog toe.

Schrijf je dan anders voor verschillende tekenaars?
Dat niet direct, maar ik hou wel altijd rekening met de kracht van een tekenaar. Ik heb altijd veel communicatie met de tekenaar en probeer dingen in mijn verhaal te verwerken die zij leuk vinden om te tekenen. Dan worden ze namelijk enthousiaster over mijn verhaal en leveren ze een betere prestatie. Hoe sterker mijn band met een tekenaar, hoe meer 'steno' ik gebruik, want dan weet ik hoe hij een bepaalde situatie gaat interpreteren. Vooral met Scott (McDaniel, red.) gaat dat heel erg goed. Situaties die ik bij een tekenaar die ik niet ken heel uitvoerig beschrijf kan ik hem met twee woorden duidelijk maken.

In je verhalen speelt de computer nogal eens een belangrijke rol.
Klopt. Ik ben namelijk heel erg geïnteresseerd naar de dingen die het 'informatietijdperk' ons te bieden heeft. Het schenkt mij veel inspiratie. Kijk maar eens naar hoe het internet en de e-mail services zich ontwikkelt hebben. Twee jaar geleden was dit bijna geheel onbekend. Op dit moment zie je dat kleine kinderen al hun eigen webpages maken en onderhouden. Aan de andere kant zijn er bange, oude politici die de hele boel maar angstaanjagend vinden en de ontwikkeling proberen tegen te houden. Ik vind dat goede materie om over te schrijven.

'Now for something completly different'. Jij was één van de oprichters van Marvel's Shadowline Universum. Waarom denk je dat deze series geen succes werden, terwijl er toch veel bekende profs aan meewerkten?
Nou, we hadden een hele slechte start. Het was mijn eerste echte grote werk en de eerste delen die ik samen met Margaret Clark schreef hadden een stuk beter gekund. We waren op de goede weg, maar hadden een betere redactionele leiding nodig. Vanaf #3 hadden we de goede gang te pakken (is mij uit verschillende onafhankelijke bronnen verteld), maar toen waren we al te laat om veel nieuwe lezers te verkrijgen. Ook het tweemaandelijkse verschijningsschema hielp niet. Er zit gewoonweg teveel tijd tussen de verhalen om mensen nieuwsgierig te houden. Mensen dachten in die tijd nog: 'Als het geen Marvel of DC Universe is, dan mot ik het niet'. Veel mensen vergeleken ons ook nog eens met het zojuist geflopte New Universe, terwijl we daar qua verhalen zo ongelofelijk ver vanaf stonden. Maar goed, het mocht helaas niet zo zijn. We hebben in de Shadowline veel interessante dingen verkend, en de lezers kunnen die nu voor een koopje uit de dump halen. Dus als jullie je lezers nog eens wat een willen raden....

Hebben we al gedaan!!
Ah, mannen met smaak!!!!!!

Je hebt ook een aantal Clive Barker titels geschreven. Was dat geen beperking, omdat je in de 'Barker-wereld' moest blijven?
Juist niet! Het was één van de periodes waarin ik de meeste creatieve vrijheid had. Clive Barker is een immens talent (alsof ik daarmee iets nieuws zeg) en daardoor heeft hij vertrouwen in de mensen die hij kiest om een 'Barker-comic' te maken. Na onze eerste ontmoeting (die erg soepeltjes verliep) heeft hij mij een carte blanche op het Nightbreed- en Hellraisergebied gegeven. Wel gaf hij soms tips, maar hij was nooit opdringerig. Het was een prettige samenwerking, waar, wat mij betreft, veel mooie dingen uit voortgekomen zijn. Zo is de Nightbreed/Hellraiser (Jihad) crossover nog steeds mijn favoriete werk.

Op dit moment schrijf je voor Milestone. Is het moeilijk om een serie te schrijven die geënt is op minderheden?
Ik moet nu even op mijn preekstoel klimmen, om een misverstand recht te zetten. Het uitgangspunt bij Milestone zijn niet de minderheden, maar goede comics. Het feit dat de meeste schrijvers en tekenaars donker zijn en de meeste helden niet van het blanke ras maakt niet dat de comics over 'donkere helden' gaan. Net zo min als dat de meeste mainstream comics over het blank zijn van blanke helden gaat. Maar het is wel een grotere uitdaging om over Curt Metcalf (Hardware) te schrijven, omdat hij, door zijn huidskleur, in situaties terecht komt waar een Tony Stark (Iron Man) nooit last van zou hebben.

Je doet op dit moment ook veel werk voor kleinere uitgeverijen. Komt dit omdat je ontevreden bent over de 'grote jongens'?
Nee hoor. Soms is het gewoon de economie: je gaat waar het werk is. Comics als vermaakmedium hebben het nog steeds zwaar en dat betekent minder titels om op te werken (en meer mensen die op dezelfde baan azen). Gelukkig heb ik ondervonden dat het werken voor kleine uitgeverijen hartstikke leuk is. Het geeft me de mogelijkheid om in gebieden te werken waar ik nog nooit in bezig ben geweest, bijvoorbeeld science fiction en fantasy.

Waarom denk je dat de kleinere uitgevers steeds meer in de schijnwerpers komen?
Ze durven risico's te nemen. Doordat de meeste beleggers van de markt verdwenen zijn, zijn alleen de mensen die iets goeds voor hun geld willen overgebleven. De grote uitgeverijen denken echter nog steeds dat de beleggers aanwezig zijn en richten zich daarop. De kleinere proberen juist de echte lezers te voorzien.

Dan, kun je ons als laatste iets over je toekomstige projecten vertellen?
Maar al te graag! In januari komt de Batman/Daredevil cross-over (getekend door Scott McDaniel), met daarin Two-Face en Mr. Hyde. Voor Sliders schrijf ik een miniserie die 'Deadly Secrets' heet. Bij de wat kleinere uitgeverijen verschijnt eerdaags 'The Suit' bij Virtual Comics (tevens beschikbaar op het internet via webpage www.virtualcomics.com). Ook schrijf ik voor Ground Zero Press een verhaal over genetische manipulatie. Dat gaat 'Blue Dog' heten en de tekenaar waar ik mee samenwerk is Karl Waller. Tevens maak ik een interactieve comic in de Twilight Zone traditie. Je kunt hem vinden op de Snicker's website, onder panam.snickers.com/harbinger/comicmenu.htlm.

Hartstikke bedankt voor je tijd Dan. Heb je zelf nog iets toe te voegen?
Ik hoop dat ik niet als een 'weirdo' overkom. Als dat het geval is adviseer ik jullie lezers om te stoppen met het kijken van Wile E. Coyote cartoons. Het is wetenschappelijk bewezen dat je daar een afwijking van kunt krijgen, hahahaha!!

Korte bibliografie van D.G. Chichester:

[ Home ] [ Artikelen ] [ English ] [ Reviews ] [ Tekeningen ] [ De verschenen nummers van de 'Nuff Said ] [ Links ] [ Interviews ] [ Info ] [ Figuren ]