Op 4 juni 1998 was tekenaar Adam Polina (New York, 1970) bij Wonderland aanwezig om een signeersessie te houden. Polina, met name bekend van zijn huidige werk op X-Force, vond, tussen het zetten van handtekeningen en maken van tekeningen door, genoeg tijd om op de vragen van de ‘Nuff Said antwoord te geven.
Adam, welkom in Nederland.
Dank je wel. Het is mijn eerste keer dat ik hier ben, terwijl het al de zevende of
achtste keer is dat ik in Europa ben. Weet je wat mij trouwens direct hier in Nederland
opvalt? Jullie zijn helemaal up-to-date wat comics betreft. Ik zag hier net een deel van
300 (de nieuwe serie van Frank Miller, red.) liggen, die is verdorie nog geen week uit in
New York. Ik kom net uit Barcelona en daar was het wel even anders, de nieuwste comics die
je daar vond waren drie maanden oud. Te gekke winkel is dit hier ook, trouwens, veel
comics en veel Europese strips, een prima combinatie.
Wat ik ook heel apart vind zijn de dingen die men in Nederland van Amerika kent. Met name
Jerry Springer schijnt hier naar toe te zijn overgewaaid. Ongelofelijk!
Stoort dat je dan?
Hmm, storen is niet echt het goede woord, het verbaast me alleen. Kijk, Jerry
Springer is gewoon een acteur die een “talkshow” speelt. Hij doet net of hij
veel om de gewone man geeft, terwijl het hem echt geen donder interesseert. Ik had
verwacht dat men hier in Europa er wel doorheen zou prikken, maar kennelijk gaat men ook
hier voor de bijl.
Waar ben je dan nog meer geweest in Europa?
Ik heb met name een tijd in Italië doorgebracht, waar ik een schildersopleiding
volgde. Ik heb daar het echte “armoedige kunsternaars”-bestaan geleid. Je kent
dat wel: op straat zitten om schetsen te maken, slapen in bushokjes en portretten van
mensen in een café tekenen en dan voor een tientje verkopen.
Dan heb je het als comictekenaar nu toch wel iets beter. Hoe ben
je trouwens aan die baan gekomen?
Dat is heel erg typisch gegaan. Toen ik nog op de kunstschool dacht ik er helemaal
niet aan om comictekenaar te worden. Maar toen ik afgestudeerd was zag ik een advertentie
in de krant staan waarin alleen maar stond: “Comic tekenaars gevraagd”. Ik heb
daarop gereageerd en mocht toen langskomen bij de uitgeverij Triumphant. Ik had helemaal
geen comic portfolio om aan hen te laten zien, alleen maar wat schilder- en schetswerk.
Maar ze zagen er wel wat in en ik kon direct aan de slag. Dat was mijn eerste
“professionele” werk, de serie Chromium Man.
Je werd wat bekender door Charlemange bij het reeds ter ziele
gegane Defiant.
Inderdaad, jullie zijn wel goed op de hoogte, zeg! Dat is wel een leuk verhaal. Ik
wilde graag een stapje hoger dan Chromium Man. Op een conventie had ik mijn portfolio bij
me. Ik zag toen plotseling Jim Shooter het toilet ingaan en
zonder enige aarzeling en schroom ben ik daar direct achteraan gegaan, ook het toilet in.
Ik wachtte tot hij zijn behoefte had gedaan en stelde me daarna voor en vroeg of hij naar
mijn werk wilde kijken. Dat wilde hij wel (Jim was altijd op
zoek naar nieuw talent) en een paar uur later was ik een medewerker van Defiant.
Helaas heeft Defiant het niet gered.
Weet je, ik denk dat Defiant te aardig was voor deze markt. Defiant was voor mij
een geweldige leerschool. Jim Shooter hield zich intensief bezig
met al zijn medewerkers. Ik heb daar erg veel van opgestoken en veel respect voor Jim aan over gehouden. Het klinkt misschien heel erg raar, maar
Defiant was te comic gericht. Het was een echte COMIC-business en niet een comic-BUSINESS.
Dat is hen fataal geworden. Het is erg vervelend dat dat zo moest gebeuren, met name voor
Jim. Ik weet op dit moment niet eens waar hij nu mee bezig is.
Geruchten willen dat hij nog steeds probeert Marvel te kopen.
Ik denk niet dat dat ooit gaat gebeuren, hoewel het helemaal niet zo slecht zou
zijn. Dan zouden we eindelijk weer eens weten wie de baas van Marvel is, wat dat is de
laatste tijd nog weleens gewijzigd en dat is de sfeer niet ten goede gekomen. Het lijkt er
nu erg op dat Toybiz de eigenaar van Marvel gaat worden. Ik ben benieuwd, laten we het
maar afwachten.
Je had het over de sfeer bij Marvel. Hoe was de sfeer de laatste
dagen bij Defiant, net voor de deuren gesloten werden?
Om eerlijk te zijn zou ik het niet weten. Ik was toen namelijk in San Diego om
ander werk te zoeken. Zo zie je maar dat comictekenaar ook maar een vak is. Ik moet mijn
huur ook betalen, dus als er onzekerheden zijn ga je een andere betrekking zoeken. Ik woon
op dit moment in Manhattan, en dat kost me $2000,- per maand. Ik moet daar echter wel
wonen, want ik wil regelmatig bij Marvel aanwezig zijn om mijzelf goed te kunnen
profileren. Voor datzelfde geld koop ik een kast van een huis in South Dakota met een
grote auto voor de deur, maar dan vergeet Marvel mij al snel voor volgende interessante
werken. Je moet eerste een bepaalde status bereiken voordat de uitgevers echt naar je
toekomen met werk. Die status heb ik nog niet bereikt.
Zijn er mensen die die status wel hebben die een invloed hebben
gehad op de manier waarop jij verhalen verteld?
Walter Simonson en Frank Miller zijn mijn grootste Amerikaanse invloeden, maar ik
neig meer naar Europese tekenaars als Serpieri, Bilal en Moebius. Ook series als Alpha
Flight, Thor en X-Men
hebben mij een bepaalde richting ingestuurd, overigens niet zozeer als films dat hebben
gedaan. Maar in mijn opinie heb ik niet één echte stijl. Ik vind dat namelijk wat kort
door de bocht dat een tekenaar altijd in één en dezelfde stijl tekent. Je past jezelf
aan aan het verhaal dat je wilt vertellen, anders ben je geen echte tekenaar, maar iemand
die een kunstje heeft geleerd. Je geeft een serie als X-Force toch niet dezelfde sfeer mee
als een Batman comic? Dan sla je volgens mij de plank
volledig mis.
Is dat een serie die je nog weleens zou willen doen, Batman?
Ja zeker! Ik zit nu natuurlijk bij Marvel, dus het zal niet één twee drie
gebeuren, maar ik wil nog een keer een Batman verhaal
maken. De Batman van tegenwoordig is veel te
“licht”, Batman hoort een donker figuur te
zijn. Daarnaast zou ik meer over de menselijke aspecten van Batman willen vertellen. Maar Batman is niet het enige figuur dat ik onderhanden zou
willen nemen hoor. Ook Conan lijkt me een uitdaging. Daar zou ik een volwassenen strip van
willen maken, met heel erg veel geweld en erotisch getint. Maar ook de Silver Surfer lijkt me wel wat. Niet zozeer vanwege het
figuur maar meer het verkennende element van de serie. Je kunt je eigen werelden ontwerpen
en die door de Surfer laten ontdekken. Dat is
prachtig, je bent nergens aan gebonden.
Je zei net tussen neus en lippen door dat je meer daar films dan
door comics geïnspireerd en beïnvloed bent. Kun je dat eens toelichten?
Ik heb comics maar tot een bepaalde leeftijd verzameld en gelezen. Op een gegeven
moment was het kiezen tussen comics, films en videospelletjes en toen vielen de comics af.
Het risico dat je loopt als je je teveel door comics laat beïnvloeden is dat je een kloon
wordt van de tekenaar waar je het meest naar kijkt. Ik wil helemaal geen tweede Frank
Miller worden. Door de films word ik meer beïnvloed door bijvoorbeeld de manier waarop de
camera gebruikt wordt. Dat soort nieuwe invalshoeken vind je dan ook weer in mijn
tekeningen terug. Dat soort invalshoeken haal ik ook uit computerspellen, die tegenwoordig
grafisch echt geweldig zijn.
Je vindt dus kennelijk dat een comic niet alleen meer met comics
concurreert, maar met de hele “vermaaksindustrie”?
Kijk, uiteraard zal de comic die ik maak eerst een plaats op zijn eigen markt
moeten veroveren. Dat is de basis. Maar mijn doel is om een comic te maken die een publiek
aantrekt dat niet altijd een comicwinkel bezoekt. Dus dat betekent inderdaad ook de strijd
aangaan met films en videospellen. Het voordeel dat we ten opzichte van de spellen hebben
is dat het zwakke punt daarvan is dat er een verhaal element ontbreekt waarvoor de
consument elke keer terug wil komen. Maar ja, het veroveren van lezers buiten de
“normale” comicmarkt is het moeilijkste wat er is, het is het klassieke comic
dilemma, waarbij comics toch nog steeds als een medium voor kinderen wordt gezien.
Nog heel even doorgaand op de filmindustrie. Van wat voor soort
films hou je?
Ik kan dit keer niet om een cliché antwoord heen. Dus zeg ik: goede films. Dat
kunnen alle genres zijn. Wel volg ik de verrichtingen van bepaalde regisseurs. Met name
Scorsese, Tarantino en Besson.
De eerste serie waar je dus enige bekendheid mee kreeg was het
reeds genoemde Charlemange. Wat staat je daar nog van bij?
Om heel eerlijk te zijn niet zo heel erg veel. Het is dan ook al weer 4 jaar
geleden. Tijdens Charlemange heb ik altijd het idee gehad dat ik betaald werd om te leren.
Dat gevoel heb ik overigens tot nu toe bij al mijn werk gehad. Van elk nummer dat ik heb
gemaakt heb ik iets opgestoken dat ik een volgende keer beter zal doen. Hoe meer ik van
comics leer, des te moeilijker het wordt om er één te tekenen.
????
Ja, echt waar. Doordat je meer weet wil je steeds meer in je tekeningen opnemen.
Het is moeilijk om soms een grens te trekken van wat je nou wel en wat je niet in een
tekening meeneemt.
Na Charlemange begon je met X-Force.
Niet helemaal, ik heb eerst nog de mini serie Loose Cannon voor DC gedaan. Aan het
eind van mijn Defiant periode werd ik gebeld door Jeph Loeb. Hij had mijn werk gezien en
wilde graag met mij een mini serie maken. Dat werd dus Loose Cannon. Toen het laatste deel
van Cannon verscheen was Jeff al naar Marvel verhuist. Hij heeft me geïntroduceerd bij de
Marvel editors en vervolgens kreeg ik de tekenaars-positie van X-Force aangeboden.
We hebben begrepen dat je X-Force binnenkort gaat verlaten.
Dat klopt, nummer 81 is het laatste deel van X-Force dat ik zal tekenen.
En wat volgt er dan voor Adam Polina?
Ik doe waarschijnlijk wat los werk, zoals een Generation X kerstspecial en een Thor Annual. Maar wat ik het liefst ga doen is mijn eigen
serie opzetten.
Dus ook jij bent voor Marvel verloren. Wordt het Image?
Nee, ik ga niet naar Image. Ik wil juist erg graag bij Marvel blijven. Ik ben op
dit moment in onderhandeling met Marvel om te zien of zij mijn comic uit willen geven. Dat
is iets wat Marvel heel zelden gedaan heeft, ik geloof alleen bij de Epic-lijn en dat is
toen voor alle partijen slecht uitgevallen. Ik probeer een manier te vinden om het goed te
laten werken, want ik kan de machtige Marvel Marketing Machine natuurlijk erg goed
gebruiken. Het zal in ieder geval geen standaard serie worden, ik wil iets speciaals,
zowel met betrekking tot de verhalen, distributie, formaat, etc.
Nu zijn we nieuwsgierig. Vertel meer!
De werktitel is Egon & Retro en het gaat over een jongen en zijn robot. Het is
losjes gebaseerd op Calvin en Hobbs, waar ik een heel grote fan van ben. Het wordt geen
“blood & guts” comic, maar een serie waarin de relatie tussen de jongen en
robot (een vriendschap tussen twee individuen) centraal zal staan. Ik zal de serie tekenen
en mee plotten, maar ik probeer Mark Waid zo gek te krijgen om
de serie voor me te scripten. De verhalen zullen steeds in trilogieën verschijnen, waarna
een gat van twee maanden zal vallen, zodat we er zorg voor kunnen dragen dat alles in de
winkel zal liggen op de datum die wij afgeven.
Je doet dus wat specials en een serie waarbij je twee maanden
tussen enkele delen hebt. Het lijkt wel of het maandelijkse verschijning-schema van de
comics je niet aanstaat.
Ik heb er geen problemen mee, ik denk alleen dat dit voor mij beter werkt. Kijk,
een tekenaar gebruikt zoveel tijd als je hem geeft. Moet iets binnen twee weken af zijn,
dan is het dat ook. Geef je hem voor hetzelfde werk vier weken, dan duurt het ook vier
weken. Voor sommige tekenaars denk ik dat de maand limiet kort is. Dat zijn de Darrow/
Moebius adepten, die heel veel detail in de achtergrond stoppen. Ik denk dat je beter kunt
letten op de voorgrond en met name de figuren en hun gelaatsuitdrukkingen, zoals John
Byrne dat vroeger deed. Dat heeft veel meer effect dan elk steentje van een huis in detail
uittekenen.
Adam, bedankt voor je tijd en nog veel plezier in Nederland.
Graag gedaan. Ik heb nog wat signeerwerk voor de boeg, maar ik ben er nog een week.
Ik ga zeker nog uitgebreid van Amsterdam genieten.
| Chromium Man | Charlemagne |
| X-Force |