The Atlantis Chronicles (1990) Zevendelige miniserie ($2.95), uitgegeven door DC Schrijver: Peter David Tekenaar : Esteban Maroto |
Reviewer: Frank Rikkers
Er zijn twee dingen die er altijd in slagen om mijn aandacht te grijpen. Het ene is Egypte, het ander Atlantis. Hoewel het bestaan van de een in twijfel is en dat van de ander niet, oefenen ze beide een even grote aanaantrekkingskacht op me uit.
In 1990 kwam ik op de plank van een van de betere comicshops in Amsterdam een zeer interessante comic tegen. Het was het eerste deel van Atlantis Chronicles. Op de laatste pagina trof ik een memo aan van ene Dick Giordano aan Bob Greenberger. De memo verhaalde van een professor Simpson die beweerde een aantal boeken te hebben met daarin de geschiedenis van Atlantis. Hij had geprobeerd om het verhaal gepubliceerd te krijgen, maar geen enkele uitgeverij wilde er zijn vingers aan branden, omdat het als wetenschappelijk journaal moest worden uitgegeven. Alle archeologen verklaarden hem voor gek. Uiteindelijk kwam hij bij DC terecht. DC beloofde het verhaal uit te geven als comic, zonder het waarheidsgehalte uit het oog te verliezen. Er werden een schrijver en tekenaar ingehuurd om de zaak te vertalen naar het comicmedium. Binnen de kortste keren werd ik opgeslokt door het verhaal, om pas verdwaasd terug te keren in de werkelijkheid, nadat ik het einde van de comic bereikt had.
Het verhaal begint als Atlantis nog boven zeeniveau ligt. Op de eerste pagina worden we voorgesteld aan de eerste officiële geschiedschrijver van Atlantis. De stadstaat Atlantis heeft een hoogontwikkelde technologische cultuur, maar met een godsdienst met goden die nog wel eens willen reageren als er gebeden wordt tenminste, volgens Ancinor de geschiedschrijver). De heerser van Atlantis wil de technische wonderen die zijn volk heeft ontdekt delen met de buurvolkeren. Deze vinden echter het tempo waarin het delen plaatsvind te langzaam en besluiten om de technologie te komen halen. Met zwaarden en speren valt er echter weinig te beginnen tegen laserstralen. Om te voorkomen dat ze opnieuw worden aangevallen besluit de heerser, Orin, om een onbreekbare koepel over de stad te leggen, zodat de barbaren niets meer kunnen bereiken met hun aanvallen. De koepel houdt inderdaad de barbaren tegen, maar de godin van de lucht is er minder tevreden over (volgens Ancinor). Ze stuurt een meteoriet naar de aarde die voor gigantische overstromingen en aardbevingen zorgt. Door de aardbevingen zinkt Atlantis weg onder zeeniveau.
Tot zover deel één (er moesten nog 6 delen volgen). Vol verwachting telde ik de weken af tot deel twee uit zou komen. Eindelijk was de tijd daar, ..... en ik werd niet teleurgesteld. Deel twee was minstens zo goed gevuld als deel één. Overleven, honger, experimenten, aanpassen aan ademen onder water, burgeroorlog enz. Tijdens deze tijd zijn de Atlantiden er van overtuigd dat er geen land meer bestaat. Alle groepen die ze er op uit hebben gestuurd om land te zoeken, zijn niet teruggekeerd. Een groep is in Zuid Amerika terechtgekomen. Een andere groep ergens bij een boerendorpje aan de noordkust van Afrika (aha, twee interesses voor de prijs van één). Wat zich in de volgende delen afspeelt is teveel om op te noemen, echter Dallas, Dynasty en alle andere soaps zijn er niets bij. Nou, vooruit een paar hints dan. Ontdekken van land, oorlog voeren over land, verslagen worden in de woestijn door nakomelingen van de zoekgroepen, verhalen vertellen aan Plato en nog veel meer.
Dit moet je lezen. Mensen die de laatste jaren Peter David gevolgd hebben (en goed vinden), zullen hun vingers aflikken bij dit verhaal. P.A.D. op zijn best, zonder het probleem dat je rekening moet houden met de continuïteit. Alle losse einden die het DC universe onder water had worden in deze miniserie aan elkaar geschreven. Zaken die met elkaar in tegenstelling leken, blijken onderdeel uit te maken van een fantastisch verhaal. Kortom: kopen.