The Death of Captain Marvel (1982) graphic novel, uitgegeven door Marvel Schrijver: Jim Starlin Tekenaar: Jim Starlin Inkter: Jim Starlin |
Reviewer: Simon Rikkers
Na het lezen van de nieuwe Captain Marvel serie kwam ik op het idee om deze graphic novel te bespreken (het feit dat er op de stripbeurs iemand naar liep te zoeken telt waarschijnlijk ook een beetje mee). Dit is een van de weinige figuren in het Marvel universum die (tot nu toe) dood is en dood blijft. (Oké dat kleine foutje in Cosmic Powers Unlimited #1 vergeten we even).
Het verhaal is geschreven en getekend door Jim Starlin en begint als Captain Marvel bezig is zijn autobiografie te maken. Tijdens het opnemen van zijn biografie komt Eros binnen om te zeggen dat ze zijn aangekomen op een ruimteschip dicht bij Titan (een maan van de planeet Jupiter). Vervolgens vraagt deze wat Captain Marvel aan het doen is. Als Marvel antwoordt dat hij zijn levensverhaal aan het opnemen is vraagt Eros aan hem of hij hier niet veel te jong voor is? Waarop Marvel zegt misschien, maar je kunt het nooit weten. Captain Marvel, Eros en Mentor (de vader van Eros) zijn geland op een ruimteschip waar het versteende lichaam van Thanos (de andere zoon van Mentor) zich bevindt. Ze willen het beeld meenemen naar Titan. Ze worden op het schip echter aangevallen door volgelingen van Thanos. Tijdens dit gevecht blijkt Captain Marvel niet meer zon goede conditie te hebben als vroeger. Later krijgt hij een hoestbui waarbij hij ongeveer zijn long naar buiten hoest. Mentor zegt dat hij zich direct moet laten onderzoeken waarop hij antwoordt dat dat toch geen zin heeft. Hij beweert dat hij weet dat hij aan kanker lijdt en dat er niets meer aan te doen is. Na lang onderzoek moet de vader van Eros hem gelijk geven. Captain Marvel vertelt dat het gekomen is tijdens een gevecht met Nitro, waarbij hij met zijn blote handen een container met zenuwgas moest afsluiten. Hij heeft nog ongeveer drie maanden te leven en hij gaat dus alle bekenden af van wie hij afscheidt wil nemen. Hij gaat ook naar Rick Jones, die misschien ook ziek kan zijn vanwege de band die ze samen hadden (ze wisselden van plaats met elkaar, de ene in dit universum en de nadere in de Negative Zone). Deze neemt het nogal zwaar op dat Marvel zich, naar Ricks mening, zonder slag of stoot overgeeft aan zijn noodlot. Rick gaat naar de Avengers en deze zeggen dat ze ook niets kunnen doen.
Over de weken die volgen komt het hele universum aan de weet dat Captain Marvel dood gaat. Tegen het einde komen allerlei figuren afscheid van hem nemen. Hierbij zit onder ander een Skrull. Hij geeft Captain Marvel een medaille voor zijn grote moed, ondanks dat hij de grootste vijand van het Skrull imperium is. Van zijn eigen volk (dat hem als verrader beschouwt) krijgt hij helemaal niets te horen.
Een tijdje later is Marvel in een coma terechtgekomen. Terwijl al zijn vrienden rond het bed staan komt het beeld van Thanos tot leven (althans in Captain Marvels onderbewustzijn). Thanos zegt dat hij tot leven is gekomen om met hem te vechten. Het is eigenlijk alleen een gevecht dat hij zijn eigen dood accepteert, en op het moment dat hij dat doet blijft zijn hart stilstaan en is tegelijkertijd ook het verhaal afgelopen.
Het belangrijkste wat Jim Starlin duidelijk wilde maken is het feit dat hoe machtig en sterk je als held ook bent, je blijft een mens. En ook deze helden kunnen net als iedereen op een normale manier sterven. Voordat ik deze review schreef heb ik eerst de graphic novel weer herlezen en wederom zat ik met een brok in mij keel de laatste paginas door te lezen. Als je dit verhaal leest zul je ook meteen begrijpen waarom Jim Starlin wordt aangeduid als kosmisch schrijver. Hij weet een getekend figuur zo uit te beelden dat je er iets voor voelt, en dat vind ik persoonlijk heel bijzonder. Als ik ook een top vijf zou maken van de beste comics die ik ooit heb gelezen, dan zou deze waarschijnlijk op één staan.