Gen13 v1 + v2 #1-4 uitgegeven door Image Schrijver: Brandon Choi Tekenaar: J. Scott Campbell Inkter: Alex Garner

Reviewer: René van Hasselaar

Een van de grote verrassingen die 1994 ons bracht was de Gen13 mini serie van Wildstorm. Deze door Brandon Choi geschreven en door J. Scott Campbell en Alex Garner getekende serie ging over een jeugdig team van mutanten (waar hebben we dat eerder gehoord). Wildstorm kondigde dit project aan als een vier delige mini serie maar het succes was zo fenomenaal dat er een nummer vijf, een nummer nul en een nummer ½ (door Wizard) bijkwamen. Direct na het verschijnen van het laatste nummer werd door de redactie van Wildstorm verteld dat er volgend jaar (1995) een ongoing serie over het kwintet zou komen.

Voordat deel één uitkwam gingen er enige geruchten op dat er meerdere variant covers van het eerste deel zouden komen. Sommige mensen zeiden dat er dertien verschillende covers zouden komen. Iedereen verklaarde deze profeten voor gek en mocht het toch gebeuren dan, zo zeiden zij, zou er geen hond intrappen. De afloop moge bekend zijn. De verschillende covers van Gen13 zijn op dit moment zo'n beetje de 'heetste' comics die er zijn. Zelfs de door Wildstorm aangeboden 'bonuspakketten' van alle dertien covers met een veertiende chromium variant waren ondanks de hoge prijs direct uitverkocht en moeten nu, in Amerika, gigantische bedragen opleveren. (Er wordt al $200 voor een set gevraagd).

Hoe komt het dat deze serie zo'n gigantisch succes werd terwijl bijna elke serie minder verkoopt dan een jaar geleden of zelfs ophoudt te bestaan?
Alle bekende dingen zijn aanwezig om de jeugd te verleiden om de comic te kopen. Zo zijn daar de bekende 'hot babes' en werd de serie aan de grunge gekoppeld, zowel door de naam van een van de teamleden (jawel hij heet Grunge) als door de kleding en het uiterlijk van de karakters. Er zijn echter zat series die dit soort elementen ook in zich hebben maar geen succes zijn geworden.

Een van de grote verschillen tussen Gen13 en de andere titels op de markt is de tekenstijl van J. Scott Campbell (die tussen de mini serie en de ongoing in de J uit zijn naam wegliet). Zijn stijl is een zeer originele combinatie van de bekende superhelden stijl en de momenteel vrij populaire manga stijl (kijk bijvoorbeeld maar naar de ogen van zijn personages).
Een tweede belangrijke reden voor het succes is het feit dat de figuren een stuk menselijker zijn dan in de overige superhelden teams. Ze gaan uit, kijken tv en spelen spelletjes. Het zijn duidelijk herkenbare voorbeelden voor de lezers en ook de relaties tussen de teamleden zijn een stuk normaler dan in andere comics. Een van de dames (Freefall) valt als een blok voor Grunge maar deze ziet haar niet staan omdat hij een oogje heeft op Fairchild. Hierop verzucht Freefall tegen de derde dame (Rainmaker) dat het leven oneerlijk is. Fairchild heeft namelijk een borstomvang waar Anne Nicole Smith jaloers op kan zijn.

Rainmaker, die toch al de rebel van de groep is (zo gaat ze bijvoorbeeld probleemloos naakt het zwembad in) zegt dat zij best wel kan begrijpen dat Grunge voor Fairchild valt. Dit levert haar een verbaasde blik op waarna het leven vrolijk verder gaat aan de rand van het zwembad. Deze opmerking was minder onschuldig dan hij lijkt want korte tijd later vertelt Rainmaker dat ze lesbisch is. Dit gegeven wordt op een perfecte manier in het verhaal verwerkt. Als Freefall een schurk met haar gaven vasthoudt legt Rainmaker een hand op haar schouder. Freefall schrikt zich hierdoor een ongeluk en laat de schurk meteen ontsnappen. Uit deze korte scene bleek duidelijk dat de scheppers van de serie goed nagedacht hadden over hun figuren.

Door deze twee scènes kregen de heren echter een stortvloed van scheldbrieven over zich heen, want volgens puriteins Amerika kon dit absoluut niet door de beugel. In het volgende nummer stond dan ook een berichtje hierover op de brievenpagina, ondertekend door het hele team, inclusief Jim Lee en diverse andere Wildstorm mensen. In dit bericht vertelden de heren en dames ons dat zij de houding van de lezers vrij hypocriet vonden. Niemand klaagde over het feit dat Freefall rookte, wat vooral in Amerika als 'not done’ wordt beschouwd, maar iedereen viel over Rainmaker’s homoseksualiteit. Volgens de schrijvers was dit een al bij het begin van de serie vaststaand iets en waren zij niet van plan voor de publieke opinie te zwichten en haar veilig heteroseksueel te maken.
Volgens mij is dit een van de eerste keren dat één van de grote uitgeverijen van de veilige paden afwijkt. (Northstar's homofilie werd door Marvel weer snel in de doofpot gestopt na alle reacties dit dit losmaakte). Ik heb dan ook alle lof voor de makers van deze serie om de 'moral majority' te negeren en hun eigen weg te gaan. Alhoewel ik in het begin niet van plan was de serie te sparen heeft deze toch een zekere onverklaarbare aantrekkingskracht op mij en voorlopig blijf ik hem dan ook lezen.

[ Home ] [ Artikelen ] [ English ] [ Reviews ] [ Tekeningen ] [ De verschenen nummers van de 'Nuff Said ] [ Links ] [ Interviews ] [ Info ] [ Figuren ]