Green Lantern & Green Arrow
(1983-1984) 7 delige herdruk serie uitgegeven door DC Schrijver: Denny ONeill Tekenaar: Neal Adams |
Reviewer: Dennis Janssen
Deze keer behandel ik een reprint serie. De verhalen werden eerder in Green Lantern #76-89 afgedrukt. De Green Lantern/Green Arrow verhalen zin door de jaren heen uitgegroeid tot klassiekers. Het waarom zal ik in deze review proberen te verklaren.
Green Lantern was tot voor kort altijd de brave borst uit het DC universum. Hij kreeg opdrachten van de Guardians en voerde die netjes uit zonder vragen te stellen. Green Arrow daarentegen was (en is) juist de rebel. Hij durfde tegen heilige huisjes aan te schoppen en liet duidelijk blijken het niet met de gevestigde orde eens te zijn. Waar Superman, Batman en zeker Green Lantern op Reagan stemden, stemde Green Arrow uit protest niet.
Het verhaal begint als Green Lantern een persoon redt van een pak rammel. Uiteraard is de man erg blij, maar van de rest van de buurtbewoners krijgt Green Lantern alleen maar hoon. Hij begrijpt dat niet, maar gelukkig is Green Arrow in de buurt om Green Lantern alles duidelijk te maken. De man die door Green Lantern gered is blijkt een huisjesmelker te zijn die woekerprijzen voor hele miserabele woningen rekent. Green Lantern vindt dat niets uitmaken, maar Green Arrow is een andere mening toegedaan.
Zo ontstaat een controverse tussen de twee die resulteert in het feit dat Green Lantern en green Arrow in het gezelschap van een van de Guardians (de chefs van Green Lantern) een tocht door de Verenigde Staten gaan maken. Gedurende deze toch komen ze in aanraking met vele misstanden in de Amerikaanse maatschappij en komt Green Lantern tot de conclusie dat, hoewel hij één van de machtigste mensen in het universum is, die met zijn ring een nucleaire explosie tegen kan houden, hij helemaal niets kan doen tegen dingen als hongersnood en discriminatie.
Hierin schuilt de kracht van deze verhalen. Vooral als je bedenkt dat dit alles aan het begin van de zeventiger jaren werd gemaakt. Het aan de orde stellen van sociale misstanden was tot dan toe nog niet in een comic gedaan, omdat het niet als een medium voor volwassenen gezien werd. ONeill en Adams namen toch de gok en die pakte (gelukkig) heel erg goed uit.
Green Lantern/green Arrow zette de standaard voor vele comics die erna kwamen. Denny ONeill maakte van een afstandelijk, één dimensionaal figuur als Green Lantern, een personage met gevoelen en een maatschappij kritische houding, terwijl Green Arrow nu ook eens andermans gezichtspunt op bepaalde zaken kon begrijpen. In plaats van het tastbare vechten tegen een superschurk was het nu meer de strijd tegen ongrijpbare zaken als discriminatie, angst, kindermishandeling en drugs.
Een mooi voorbeeld daarvan is dat Green Arrow zich altijd uitsprak tegen junkies. Het zouden zwakkelingen zijn die niet voor zichzelf op durfden te komen. Als blijkt dat zijn partner Speedy (toepasselijke naam!) ook aan de drugs is, volgt er een emotioneel gevecht van Green Arrow met zichzelf. Hij heeft een hekel aan junkies, maar natuurlijk wil hij zijn vriend niet laten vallen. Hoe hij dit oplost? Lees deze serie en je kent de ontroerende ontknoping.
Naast de geweldige verhalen werd het geheel gecompleteerd door de magnifieke tekeningen van Neal Adams. Adams is zelf een man die achter zijn principes staat (hij nam onder andere de strijdbijl op tegen DC en Marvel om een beter positie voor schrijvers en tekenaars af te dwingen) en daarom kon hij zich -naar eigen zeggen- zo goed inleven in deze verhalen. Het resultaat is in ieder geval geweldig. Het beste bewijs daarvan is dat, pakweg twintig jaar later, de tekeningen er niet ouderwets uitzien. De verhalen zijn natuurlijk nu wel iets gedateerd, maar als je daar doorheen kijkt zie je pas echt wat voor een meesterwerk deze twee grootheden in de comic wereld toen geleverd hebben. Absoluut grote klasse en eigenlijk iets dat in geen enkele collectie mag ontbreken.