| Spider-Man: Hooky graphic novel uitgegeven door Marvel Schrijver: Susan K. Putney Tekenaar: Berni Wrightson |
 |
| Spider-Man: Hooky graphic novel uitgegeven door Marvel Schrijver: Susan K. Putney Tekenaar: Berni Wrightson |
|
Reviewer: Simon Rikkers
Het is weer tijd voor een oudere comic. En wat voor een comic. Deze keer is mijn keus gevallen op een meesterwerkje van niemand minder dan Berni Wrightson ook wel de Master Of Macabre genaamd. En deze naam heeft hij niet gekregen voor het tekenen van de smurfen.
Het verhaal heet Hookey. Ook is het misschien nog leuk om te melden dat dit de eerste Marvel graphic novel is waar Spider-Man de hoofdrol in heeft. Over het verhaal ben ik snel uitverteld, het gaat over een meisje dat achterna gezeten wordt door een monster, en ze zoekt iemand die haar helpen wil het monster te bestrijden. Maar omdat de overige redactie leden het niet waarderen als ik zo mijn bespreking inlever, moet ik deze nog wel een stukje langer maken.
Spider-Man is net bezig een paar huis, tuin en keuken diefjes bij elkaar te vegen, en dat lukt natuurlijk ook als er opeens een meisje uit het niets opduikt. Ze vraagt of hij Dr. Strange kan bereiken, of dat hij haar wil helpen. Ze verwacht hem de volgende morgen om 6.30 (asociaal vroeg dus). Spider-Man kan Dr. Strange niet bereiken en gaat haar dan zelf maar helpen. Op de plaats waar hij haar gezien heeft is nu opeens een deur. De deur kan (natuurlijk) open en blijkt een doorgang naar een andere dimensie. Samen met Mandi (zo heet het meisje) en ze komen daar het monster tegen. Spider-Man hakt hem in de pan en daarmee is de kous af, not!!
Het monster komt groter en sterker terug, en het lukt Spider-Man nu ook niet meer om het monster nog een keer op die manier te verslaan. En omdat het monster nog lang niet opgeeft zal Spider-Man nog een heleboel manieren moeten verzinnen om het monster iedere keer weer tegen te houden. Het monster heeft natuurlijk ook een naam, maar ik heb tot nu toe gewacht om die te vermelden omdat het niet echt een typvriendelijke naampje is. Het monster, ook wel de Toterdondemalion genoemd, wordt iedere keer groter en sterker en zal op een bepaald moment zelfs de vorm van een draak aannemen.
Hoe het verhaal precies afloopt vertel ik je niet (dat heb ik waarschijnlijk nog nooit gedaan!) Wat ik nog wel zal vertellen is dat het einde heel anders zal zijn dan wat je door het hele verhaal vermoedt. Ik heb nu toch weer een behoorlijk stuk tekst getypt, dus nu kan ik de echte reden voor het lezen van deze graphic novel wel duidelijk maken. De aller allergrootste reden is het schilder en tekenwerk van Mr. Wrightson. Het zal echter wel een probleem worden om nog een exemplaar van deze graphic novel te vinden, zelf heb ik ze al een jaar of zeven niet meer in de winkel zien liggen.