|
Midnight Nation
#1-4 |
 |
|
Midnight Nation
#1-4 |
|
Reviewer: René van Hasselaar
Toen de serie Midnight Nation aangeboden
werd in de Previews ging mijn hart al iets sneller kloppen. De schrijver was
niemand minder dan de man die Rising Stars tot een van mijn favoriete
superhelden comics had weten te maken. En ook bij Top Cow waren ze dusdanig
onder de indruk van de kwaliteiten (en waarschijnlijk verkoopcijfers) van de man
dat ze hem zijn eigen imprint, Joe’s comics, hadden gegeven.
Midnight Nation begint als een hard boiled detective verhaal. Een rechercheur van de LAPD staat bij een moord die ’s avonds in een achteraf steegje plaatsvond. Hij weet een getuige te vinden die hem vertelt dat de dode problemen had met The Men. Op het moment dat de detective druk begint uit te oefenen verschijnt er een auto die begint te schieten. Als de detective opkijkt is zijn getuige verdwenen. Een dag later echter wordt hij teruggevonden als in stukjes gesneden lijk zonder ogen met de tekst Talks to much op de muur geschreven. Naspeuringen en stake-outs geven hem tenslotte een confrontatie met een man die omringd is door fantoomachtige wezens. Als hij probeert te vluchten raakt hij ernstig gewond en wordt afgevoerd in een ambulance. Bij het ontwaken is er niemand die op hem reageert en verlaat hij zijn bed. Alle mensen zijn een soort fantoom geworden die hem niet zien, op een na, een vrouw die op hem staat te wachten met de naam Laurel. Zij vertelt hem dat hij zich in de tussenin-plaats bevind. Er blijken vrij veel mensen hier te leven die op diverse manieren hier terecht zijn gekomen, meestal omdat zij de wereld de rug toekeerden of omdat de wereld hun de rug toekeerde. Hij krijgt te horen dat The Men beide werelden kunnen betreden en voor de forse toename in het aantal mensen in de tussenin-plaats hebben gezorgd. Hij krijgt te horen dat zijn ziel door The Men gestolen is en dat hij binnen een jaar zal sterven. Vervolgens gaat hij met Laurel op een trektocht naar New York.
Binnen drie nummers is de serie van een detective naar een horror naar een roadmovie gegaan, terwijl het verhaal erg aantrekkelijk blijft, voorwaar een knappe prestatie. Net zoals Rising Stars is Midnight Nation een afgerond verhaal dat aan het einde gewoon zal stoppen.
Tekenaar Gary Frank is geen favoriet van mij. Zijn figuren zijn, in mijn ogen, niet helemaal kloppend, alhoewel heel veel mensen daar anders over denken. Zijn gebouwen, voertuigen en voorwerpen daarentegen vind ik erg realistisch overkomen, iets dat in Midnight Nation goed tot zijn recht komt. De tekeningen weerhouden mij er echter niet van om te genieten van de serie, want het verhaal is in een woord top!