Swords of the Swashbucklers (1985-1987)
graphic novel 12 delige serie uitgegeven door Marvel/Epic Schrijver: Bill Mantlo Tekenaar: Jackson Guice & Geoff Isherwood |
Reviewer: Simon Rikkers
Swords of the Swashbucklers is een serie met magie. Tijdens het lezen kreeg ik het gevoel van ja jaa. Dit is ook echt zon strip waarvan ik niet kan begrijpen dat hij niet verkocht heeft. De lezer had alles wat hij maar wilde, van een superheld tot romantiek en piraterij. Voor een misschien toekomstige lezer: mocht je de losse delen tegenkomen, neem deze dan direct mee. Ikzelf dacht in eerste instantie dat alleen de graphic novel was verschenen. Persoonlijk denk ik ook dat als deze serie was uitgekomen bij bijvoorbeeld First comics dat hij veel beter had verkocht.
Swords of the Swashbucklers gaat over piraten. Deze piraten varen echter niet op zee, maar door de ruimte. Op de aarde zijn door een buitenaards ras bakens geplaatst. Als op een zekere dag Domino Blackthorne op het strand dit baken aanraakt wordt het geactiveerd en wordt een bericht verzonden.
Terwijl dit op aarde plaatsvindt zorgt Rader, de kapitein van de Swashbucklers, ervoor dat ze niet echt geliefd wordt. Ze heeft namelijk de eigenschap dat ze zo nu en dan eens de lading van een ander schip aan die van haarzelf toevoegt. Nu zijn er mensen die het niet zo leuk vinden dat ze beroofd worden, en dus probeerde men onze Rader te pakken te krijgen c.q. te doden. Zij denkt er echter anders over en neemt de vlucht en wel in een geheimzinnige mist. Als ze door deze mist gaan, komen Rader & co. Op onze aarde terecht en door het baken bij de familie van Domino. Hier blijkt dat Rader toevallig familie is van Domino, en deze besluit om mee te gaan naar Raders wereld. Domino heeft door het activeren van het baken de mogelijkheid gekregen om de elementen te beheersen. Deze eigenschap kan Rader tegen haar vijanden natuurlijk goed gebruiken. Vervolgens komen er een boel verhalen met romantiek, mystiek en een vuile kliek. Als de serie bij deel twaalf aankomt wordt een van de hoofdfiguren gewoon keihard afgemaakt. Natuurlijk worden op de valreep nog wel even de bad guys in de pan gehakt wat wel weer een geluk bij een ongeluk is.