De magiër onthult - Een interview met Matt Wagner

Deze maal vonden wij Matt Wagner, schrijver/tekenaar van onder andere Mage: The Hero Defined bereid om zijn ziel bloot te leggen voor ons gebruikelijke interview. Wagner is iemand die zichzelf opgewerkt heeft in de comic wereld en niet via de gebruikelijke DC/Marvel kanalen doorgebroken is.
Dit, en zijn leeftijd (Wagner is in 1961 in Pennsylvania geboren), zorgen ervoor dat zijn blik op de comic wereld veel realistischer is dan die van veel van zijn collega’s. Kortom: duik onder in de wereld van Matt Wagner.

Matt, van harte welkom in ons blad. Kun je om te beginnen wat van je achtergrond vertellen, zoals wat je eerste comic ervaringen waren?
Mijn moeder was lerares Engels, zij probeerde mij op jonge leeftijd al aan het lezen te krijgen. Toen ik comics begon te lezen vond ze dat helemaal niet erg, ze dacht dat ik daar vanzelf wel overheen zou groeien. Helaas voor haar begon ik er steeds meer interesse in te krijgen. Het werd zelfs zo erg dat ik toen al besloot om schrijver van comics te worden (in die tijd dacht ik dat de schrijver ze ook tekende). Dat kun je zelfs nog terug vinden als mijn eerste beroepskeuze, stammend vanuit de tweede klas lagere school.

Gezien je langdurende liefde voor comics zul je wel heel wat favorieten hebben! Kun je er een aantal van noemen?
Dat is een moeilijke vraag. Net zoiets als wat je favoriete eten is. Op verschillende tijden heb ik trek in verschillende dingen. Het ene moment is dat de Spirit van Will Eisner, dan Corto Maltese van Hugo Pratt, dan Popeye van Segar, Krazy Kat van George Herriman, de Fourth World verhalen van Jack Kirby, Samber door Yslaire, Vuren van Mattoti. Ik kan uren en uren doorgaan.

Wie zijn, momenteel, je favoriete comic makers?
Lorenzo Mattoti, Chris Ware, Jason Lutes, Teddy Kristiansen, Kevin Nowlan, en een hele hoop anderen. Net zoals met alles is ook dit onderhevig aan mijn gemoedstoestand op het moment dat je de vraag stelt.

Met zo’n lijst van namen kun je vast wel een aantal mensen noemen waar je graag mee wilt samen werken.
Mijn eerste keuze zou Kevin Nowlan zijn. Maar ik heb met heel erg veel mensen samen gewerkt en dat wil ik zo houden. Ik werk namelijk op de plot en dialoog manier in tegenstelling tot volledige scripts. Dit houdt in dat ik een verhaal niet plaatje voor plaatje indeel en de dialoog pas schrijf als de tekenaar klaar is. Dit geeft de tekenaar veel meer vrijheid en het betekent ook dat ik een nieuwe blik op mijn verhaal krijg als de tekenaar klaar is. Als ik dus met veel verschillende mensen werk krijg ik ook veel meer verschillende interpretaties van mijn eigen werk.

Welke comics lees je momenteel?
Hmm, mijn smaak is gevarieerd en onderhevig aan impulsen. Op dit moment is het antwoord Preacher, Batman Adventures en alles van Jason Lutes en Chris Ware. Maar wat ik véél en véél leuker vind dan comics lezen is het maken van mijn eigen comics.

Hoe ben je dan eigenlijk in de comic wereld terechtgekomen?
Ik ben er ‘per ongeluk’ ingerold. Toen ik nog op de kunst academie zat stond ik op een dag in de lift. In diezelfde lift zaten de mensen die het originele Comico oprichtten. Dit was in het begin van de jaren 80, toen de comic wereld wijd openstond voor nieuwelingen die iets anders maakten dan datgene waar Marvel en DC de markt mee volpompten. Ik kreeg dus de unieke kans om meteen al mijn creatieve uitingen te publiceren.

Zoals je zegt ben je opgegroeid in het wereldje van de independent comics. Zou je wel iets voor de grote uitgeverijen willen doen?
Als ik al iets voor ze wil doen dan moet het wel over de belangrijkste figuren gaan zoals, Superman, Batman of Spider-Man. Ik denk alleen dat ik hel gauw ruzie zou hebben want ik ben gewend om mijn eigen zaakjes te regelen. Als een editor dus gaat zeggen van je moet het zus of zo doen dan krijg ik al gauw de neiging van ‘Doe het zelf maar, als je het zo goed weet!’

Je bent echt bekend geworden door je twee creaties Mage en Grendel. Als we als eerste Mage onder de loep nemen is de grote vraag hoe ben je op het idee van de serie en van de hoofdpersoon gekomen?
Dat noem ik met de deur in huis vallen, dit is geen simpele vraag met een simpel antwoord. Mage is niet iets wat ik even bedacht, maar iets dat mij definieert. Ik noem Mage dan ook mijn autobiografische autobiografie. Toen ik aan het verhaal begon had ik al een aantal van de situaties in mijn hoofd, zoals de scene waarin Kevin Matchstick door de lift valt, of de scene waarin hij met zijn voet in een auto vastzit en door de straten wordt gesleept. Ook het einde was al bekend, ik moest alleen de details van het einde uitwerken. In tegenstelling tot andere projecten laat ik mij met Mage door het verhaal leiden. Het is bij Mage II zelfs zo erg dat deze Zen achtige houding ertoe geleid heeft dat ik rechtstreeks ga tekenen. Ik neem gewoon twee lege pagina’s en begin, ik doe zelfs geen lay-outs. Ik weet wat er ongeveer gaat gebeuren in een deel, maar hoe het gebeurt dat merk ik pas als ik het verhaal maak.

Als je op zo’n manier werkt word je dan beïnvloed door andere zaken dan comics?
Ja uiteraard. Ik lees veel, Mike Allred is dan ook altijd verbaasd over het aantal boeken dat hij volgens mij moet lezen. Elke keer als we elkaar spreken noem ik weer nieuwe. Op het moment zijn Berlin Noir een detective trilogie door Philip Kerr, The Beach, het eerste boek van Alex Garner en de volgende film van de Trainspotting mensen mijn favoriete boeken. Op muziek gebied luister ik graag naar Elvis Costello, Matthew Sweet, Nat King Cole, Soul Coughing en de Ramones.

Hoe deel je je dag eigenlijk in?
Ik ben iemand die kantoor uren aanhoudt. Ik werk gewoon van negen tot vijf. Dat komt omdat ik jonge kinderen heb, en de kok ben in de familie. Koken is namelijk mijn grote hobby. Dat en het vaderschap vullen mijn dagen behoorlijk

Terug naar Kevin. Toen Mage II uitkwam kreeg je een hoop commentaar van mensen die zeiden dat het niet goed was. Het was namelijk anders dan Mage I. Wat is jouw mening hierop?
Het is duidelijk dat ik zoiets verwachtte. Je komt niet na een pauze van tien jaar terug en pikt dan de draad weer op. In die tijd hebben allerlei mensen hun eigen idee gekregen hoe Mage II zou moeten gaan. Zoals je in de brieven rubriek (Incantations) kan zien mogen deze mensen van mij hun mening geven. Maar als puntje bij paaltje komt is Mage mijn boek en mijn verhaal. Het loopt over het enige pad dat het kan volgen, mijn pad.

Waarom begon je met een nul nummer via American Entertainment? De prijs van tien dollar maakte dit erg duur voor de fans?
Ja, een hoop fans hebben mij dit erg kwalijk genomen. Toch blijf ik erbij dat dit nodig was. Een groot gedeelte van de comic kopers zat op de lagere school toen Mage voor het eerst uitkwam. Voor deze mensen betekende Mage II niets want ze hadden nog nooit gehoord van Mage I (een van de redenen dat ik een hekel heb aan de nummers I en II). In de huidige, belachelijke comics markt zijn er weinig manieren om op te vallen. Een van deze methodes is om een heet verzamelaars object te creëren. En het nul nummer heeft dat doel bereikt. Mijn brieven duiden erop dat 50 tot 60% van de lezers nieuw is. En het nul nummer wordt uiteraard in de trade paperback opgenomen. Mijn laatste argument is het verhaal zelf. Het is niet belangrijk voor het totaal. Het is slechts een blik op hoe Kevin en Joe elkaar ontmoetten. Het is een leuk verhaal, maar het is niet nodig om het totaal te begrijpen. Zoals een editor mij vertelde ‘nummer een leest als een eerste deel en nummer nul leest als een prelude’.

Hoeveel deeltjes gaat Mage II duren?
The Hero Defined (laten we ophouden met I en II) zal, net zoals The Hero Discovered, vijftien nummer beslaan, met als laatste een dubbel dik nummer.

Weet je al hoe het verhaal gaat aflopen?
Ja, ik weet ongeveer hoe het eindigt. Alleen weet ik nog niet hoe ik daar ga komen!

Op dit moment zijn er grote verschillen tussen de beide Mage series aan te wijzen. De eerste gaat over iemand die zichzelf ontdekt en wat zijn drijfveren en motieven zijn. De tweede serie lijkt, tot op heden, meer op een standaard avonturen comic. Wat vind jij hiervan?
De meeste lezers zien dit net zo. Als je de eerste serie introvert noemt dan is de tweede serie extravert. Volgens MIJ laat elk plaatje en elk woord van Kevin zien dat hij zichzelf definieert. Het grote verschil tussen beide series is Kevin. In de eerste serie werd hij geactiveerd. In de tweede serie reageren de andere personages op hem in plaats van dat hij reageert. Als je hierover nadenkt is dit zo in het leven. Als jonge twintiger zit je met je vrienden te praten over het leven en jouw plaats in de wereld. Iets later in je leven ga je reageren op de beslissingen die je genomen hebt in plaats van er verder over te praten. Deze series gaan over verandering en opgroeien en als alle kritikasters denken dat The Hero Defined alleen maar over het in elkaar meppen van monsters gaat dan zitten ze er ver naast.

Waarom wordt The Hero Defined door Image uitgegeven, en niet door Dark Horse waar Grendel Tales verschijnt?
Dit komt door iets waar de meeste jonge Mage lezers niets vanaf weten (ze zaten op de lagere school, sommigen waren zelfs nog niet eens geboren). Oudere fans zullen zich het Comico (mijn originele uitgever) fiasco nog herinneren. Toen Comico failliet ging aan het einde van de jaren 80, bleven de rechten van Grendel en Mage diverse jaren vast zitten. Het was zelfs zo erg dat het door iedereen verwachtte Batman/Grendel verhaal drie jaar af op de plank lag voor het mocht worden uitgegeven. Zoiets zal me nooit meer gebeuren. Dark Horse heeft Grendel, naar mijn volle tevredenheid, zeven jaar uitgegeven. Mage is zo een persoonlijk project dat ik het meer als een eigen uitgave wil beschouwen. Image is een soort van collectief dat mij de mogelijkheid geeft om Mage zelf te publiceren.

Om Kevin mee af te sluiten. Komt er een derde serie en hoe lang moeten we daarop wachten? HA! Ik hoop dat het een stuk sneller verschijnt dan de tweede serie. Net zoals alle grote fantasy epossen zal ook Mage een trilogie worden. De derde serie heet The Hero Denied en het is de bedoeling om deze redelijk snel na de tweede uit te brengen.

Laten we je tweede belangrijke creatie aansnijden. Hoe ben je op het idee van Grendel, en wel de Hunter Rose incarnatie, gekomen?
Ik heb een schrijver als vriend die beweert dat Hunter mijn Athene is, net zoals de godin sprong Hunter compleet uit mijn brein te voorschijn. In werkelijkheid was het iets ingewikkelder. Ik ontwierp het figuur aan het einde van de jaren 70, lang voordat criminelen populair werden als figuren. Ik zocht naar een manier om het avonturen comics milieu op zijn kop te zetten. Daarom had ik een attractieve en flitsende schurk en een misvormde, brute held. Ik was geïnspireerd door de meer dan levensgrote Europese strip schurken als Diabolik en Kriminal. De moraal en de motivatie die achter Hunter Rose zat ontwikkelde zich vanzelf tijdens zijn creatie. Kennelijk heeft dit goed gewerkt, want Hunter’s verhaal is verteld in slechts een verhaal van 48 pagina’s en een ontmoeting met Batman.
Toch heeft hij een bijna mythische status bij mijn fans verworven. Ik wil ook op de overeenkomsten wijzen tussen de film The Professional van Luc Besson en de Hunter Rose legende. De film gaat over een onmenselijke moordenaar, geobsedeerd door een prepuberaal meisje, die achtervolgd wordt door een smeris die meer beest dan mens is.

Je hebt het hier over de eerste Batman/Grendel cross over. Een verhaal waarin geen winnaar is aan te wijzen. Wat was het doel van dit verhaal?
Het verhaal liet zien dat ze zowel gelijken als tegenpolen zijn. In het verhaal worden ze constant met elkaar vergeleken en tegen elkaar afgezet. Beide zijn stedelingen, ingenieus en in het duister gehuld. De een is dodelijk en amoreel. De ander is toegewijd en rechtvaardig. Dit wordt verder duidelijk gemaakt door de persoonlijkheid van de twee vrouwen in het verhaal.

Grendel is een hele cultus en geschiedenis geworden. Had je dit van tevoren al bedacht of groeide dit tijdens de verhalen?
Dit waren wortels die zich in de loop van het verhaal ontwikkelden. Het begon allemaal toen Comico me vroeg om een maandelijkse serie te gaan maken. Dit was vrij lastig omdat Hunter Rose dood ging aan het einde van Devil By The Deed. Hierdoor werd Grendel een generatie van figuren. Ik wist echter dat ik niet de ene na de andere persoon het masker kon laten aandoen. Toen vroeg Bernie Mireault me of Grendel (de geest van de agressie) ook een menigte kon beïnvloeden. Mijn eerste antwoord was ‘Waarom niet de hele wereld?’ Dit leidde tot de huidige serie.

Wie is jouw favoriete Grendel?
Ze zijn allemaal belangrijk voor me. Tijdens het Christine Spar verhaal had ik een relatie met een vrouw die een jong kind had en kon ik uit de eerste hand het felle moeder instinct zien. Tijdens de Brian Li Sung deeltjes voelde ik me alleen en depressief in een stedelijke omgeving. Toen Eppy Thatcher Grendel was, was ik getrouwd met een vrouw uit een grote katholieke familie. Maar van alle Grendels hebben allen Hunter Rose en Grendel Prime ruimte voor verder expansie. De anderen hebben allemaal een korte tijd onder het masker en hun verhaal is verteld. Hunter en Prime zijn eigenlijk de alfa en omega van de Grendel cyclus.

Nadat Comic bankroet ging stapte je over naar Dark Horse. Waarom koos je deze uitgeverij? Mijn schoonzus en editor, Diana Schutz (samen met, toen, haar man Bob Schreck) had Comico verlaten om voor Dark Horse te gaan werken. Dit was toen een nieuwe uitgeverij met een oog voor nieuwe werk. Kortom een logische keuze voor Grendel

Wat is jouw mening over de diverse Grendel Tales verhalen? Heb je iets over de verhalen en makers te zeggen?
Ja, ik heb de complete controle in handen. Ik beslis wat er wel en niet uitkomt en wat er als bundel verschijnt. Deze serie biedt al jaren lang de grootste diversiteit in de comics markt. Dit is wat Legends of the Dark Knight had moeten zijn. Helaas zijn de verkoop cijfers niet zo geweldig. Dat betekent dat er slechts een mini serie per jaar uitkomt.

Wat brengt de toekomst van Grendel ons?
In november komt Grendel: Black, White and Red uit. Een vier delige mini serie over Hunter Rose. Elk deel bevat vijf korte verhalen die ik ga schijven. Onder de tekenaars zitten Mike Allred, Paul Chadwick, David Mack, Tim Bradstreet, Teddy Kristiansen, Tim Sale, John Paul Leon, Jason Pearson, Duncan Fedrego, Guy Davis... en nog vele anderen. Hierna komen er diverse herdrukken. Onder andere Devil’s Legacy (het verhaal van de Pander Bros) en Homecoming (het Susan Verhagen verhaal). Daarna komt er een geïllustreerd verhaal geschreven door Greg Rucka met tekeningen van mij. Dit verhaal gaat over de Grendel Prime/Susan Verhagen relatie waarin Batman/Grendel II op gezinspeeld wordt.

Een ander project van je is Sandman Mystery Theatre. Kun je hier iets meer over vertellen?
Volgens Neil Gaiman was dit een combinatie van alle clichés uit de pulp verhalen gecombineerd met de heldere terugblik die de moderne tijd ons geeft. Ik wil een deel van de rechtse, bloederige impact van figuren als de Shadow en de Spider, terwijl mijn held een in de schaduwen opererende figuur is in een lange regenjas met fedora. Als je het kostuum van The Sandman bekijkt zie je dat het een bekrompen niet agressieve vermomming is. Zijn pistool doodt niet, het brengt slaap en zijn masker is ontworpen om hem te beschermen van de omgeving. Ik nam een held uit de jaren 30 en gaf hem de radicale ideeën die pas jaren later opdoken. Zulke progressieve ideeën komen niet een twee drie boven drijven. Het tweede hoofdpunt in de serie is een lang lopende romantische relatie. De meest relaties in comics hangen op angst en geheimen. Ik wou het portret schilderen van een complex stel dat écht van elkaar hield, en een gezond sex leven had, een relatie die de tand des tijds kon doorstaan. Uit de pagina’s van Starman hebben we geleerd dat dat echt zo was. Daarom wil ik aan Wes en Dian denken als het Eerste Paar uit de comic wereld.

Zoals je al zei is de serie over de jaren dertig en detective verhalen. Ben je hier een fan van?
Ja, de pulp verhalen zijn een grote inspiratie van me. Ik denk graag over Wes en Dian als Dashiel Hammett en Lillian Hellman (maar dan zonder de liters drank).

Hoe was het om met Steven T. Seagle aan Sandman Mystery Theatre te werken?
Fantastisch. Steven kwam na het eerste jaar bij de serie. Mijn oorspronkelijke idee voor de serie kwam van de wens om met Guy Davis te werken en zijn werk aan het grote publiek te tonen. Guy wilde iets doen met de jaren dertig en stelde de Golden Age Sandman voor (alhoewel het succes van Neil Gaiman’s serie weinig goeds voor ons beloofde volgens Guy). Ik dacht echter dat dat perfect zou werken. Wij hadden een spin-off die geen spin-off was.

Hoe was jullie samenwerking? Wat deed ieder van jullie?
Ik schreef de plots (10 tot 12 pagina’s per deel) en Steve deed de scripts nadat de tekenaar klaar was. Na het eerste jaar van Sandman Mystery Theatre wist ik dat mijn andere projecten mij niet genoeg tijd voor deze serie gaven. Ik wilde echter absoluut niet stoppen met de verhalen over Wes en Dian. Ik had behoefte aan een mede schrijver die mijn ideeën niet zou vertrappen, en ik dacht onmiddellijk aan Steve, die vroeger al bij Comico had gewerkt, maar de laatste jaren weinig aan comics had gedaan. De samenwerking liep als een trein. Steve suggereert vaak verhaal ideeën die op zijn research gebaseerd waren en ik bracht dan de voortgang in de romance tussen Wes en Dian in.

Waarom stopte je dan met Sandman Mystery Theatre?
Een woord Mage! Ik was te druk om door te gaan en ik had de figuren naar het punt gebracht waar ik ze wilde hebben. En volgens mij kan niemand hun verhaal meer verpesten./

Wat vind je van de huidige Sandman Mystery Theatre verhalen?
Het is nog steeds van Steve, dus geweldig!

Als afsluiter. Wat kunnen we verder nog van je verwachten?
Naast de al genoemde zaken werk ik aan een erotisch project (al heel wat jaartjes trouwens), dat waarschijnlijk bij Oni Press uitkomt.

Korte bibliografie van Matt Wagner:

[ Home ] [ Artikelen ] [ English ] [ Reviews ] [ Tekeningen ] [ De verschenen nummers van de 'Nuff Said ] [ Links ] [ Interviews ] [ Info ] [ Figuren ]