Door Dennis Janssen
Twintig mei 1995 was een heuglijke dag voor Wonderland. Wat was namelijk het geval? Op deze dag kreeg de beste comic shop van ons land bezoek van vijf medewerkers uit de Wildstorm stal. De dag hiervoor was alles al in gereedheid gebracht om het geheel zo soepel mogelijk te laten verlopen. Tafels voor de gasten waren neergezet en er was een gemakkelijke doorloopruimte gecreëerd. Om halfelf in de vroege ochtend (het was tenslotte toch zaterdag) kwamen de eerste Image helden binnen. Daarvoor had zich trouwens al een groep fans voor de deur verzameld.
| De ochtendploeg werd gevormd door Wildstorm opperhoofd Jim Lee en het huidige art team van Wildcats, tekenaar Travis Charest en inkter Troy Hubbs. De eerste indruk bij mij: wat zijn ze jong, klein en wat zien ze er beroerd uit. Dat laatste viel (bleek achteraf) te verklaren uit het feit dat alle drie de heren een zware verkoudheid te pakken hadden en zich ook nog eens verslapen hadden. Maar na enkele kopjes koffie en thee bevonden de heren zich in een zodanige toestand dat de deuren geopend mochten worden en de fans binnen konden stromen. Vanaf dat moment was het een gezellige drukte. Dus niet een al te grote menigte, maar er vielen ook geen ongemakkelijke stiltes. Het voordeel hiervan was dat de boel goed te overzien was en door de Wonderland directie (zijnde Gerda en Han) in samenwerking met de 'Nuff Said redactie in goede banen geleid kon worden. Wat hield dat in? Nou, dat ieders meegebrachte comics c.q. trading cards zonder problemen van een handtekening voorzien werden |  |
Toen dit gebeurd was gingen Lee en de zijnen er pas echt voor zitten. Eerst vroegen zij om iets te eten (Lee en Hubbs wilden hamburgers en patat, wat bijna gelijk weer bij de boom gezet werd. Charest bleek vegetariër en peuzelde zijn broodje gezond wel op. Proficiat!) en daarna om papier. Na dit gekregen te hebben kwam het tekengerei op tafel, werden de vingers geknakt en, wonder boven wonder, de mannen wilden tekeningen voor de aanwezigen gaan maken. Gratis! Voor wie denkt: 'Nou dat is toch niet zo bijzonder? Dat doe je gewoon voor je fans!' (een stelling waar ik het 200% mee eens ben) moet ik even duidelijk maken dat dit in de VS niet gebruikelijk is. Voor de tekeningen die gemaakt werden rekenen deze heren thuis in de States zonder blikken of blozen $20,-.
 |
 |
Het verheugt mij te kunnen mededelen dat bijna iedereen van een tekening voorzien kon worden, Wel moesten Charest en Lee door René enkele malen verzocht worden hun tekeningen wat minder gecompliceerd te maken, zodat meer mensen met een schets konden vertrekken. Beide tekenaars knikten braaf van ja maar deden nee. Tot zover de autoriteit die René uitstraalt. Ondertussen zat Troy Hubbs een beetje op een houtje te bijten. Hubbs is namelijk een echte inkter en het tekenen gaat hem gewoon niet zo best af. Maar ook hier diende zich spontaan een oplossing voor aan. Tussen het publiek was iemand die zelf aardig kan tekenen en deze vroeg aan Troy Hubbs of hij zo vriendelijk zou willen zijn om dit werk te inkten. Hubbs vond dit een geweldig idee en eerlijkheid gebied te zeggen dat deze tekening een zeer professionele gestalte kreeg. Hubbs kreeg de smaak te pakken en na deze tekening geïnkt te hebben deed hij hetzelfde met de tekening van een andere amateur tekenaar. Wederom waren beide erg tevreden over het eindresultaat.
Tussen de bedrijven wisten wij van Jim Lee nog los te peuteren dat hij inderdaad met Marvel overeenstemming heeft bereikt over een X-men/Wildcats project. Schrijver Scott Lobdell zal deze drie delige mini serie gaan verzorgen. Het eerste deel zal gaan over Wolverine en Zealot, het tweede deel over Grifter en Marvel Girl, maar wie de hoofdrollen spelen in deel drie wilde Jim niet prijs geven. Het zal nog wel even wachten worden, maar er zit een grote kans in dat tegen het einde van dit jaar deze mega cross over zal verschijnen (rechtstreeks van de bron).
De tijd vloog voorbij en voordat we het wisten was het alweer één uur, het tijdstip voor de ochtendploeg om te vertrekken. Na een kort 'goodbye, see you later' waren de tekenaars verdwenen. Aangezien het een beetje een rommeltje in de winkel was geworden en de crew heel eventjes op adem wilde komen werden alle aanwezigen even verzocht om buiten te wachten. Zonder morren ging iedereen naar buiten om van het lekkere weer te genieten en iedereen nam rustig op straat plaats (het leek wel een picknick, gezellig) om de aankomst van de andere twee Wildstorm prominenten af te wachten.
 |
Deze twee prominenten waren J. Scott Campbell en Alex Garner, het teken team dat verantwoordelijk is voor de immens populaire serie Gen13. Wederom twee jonge broekies (Campbell 22, Garner 24), maar beide kwamen direct heel hartelijk over. Het eerste wat ze deden nadat ze door Mark van Pep naar binnen waren geloodst, was echter direct de nieuw uitgekomen comics bekijken. Hierdoor ontstond nog een kleine woordenwisseling tussen de twee, want beiden wilden het laatste exemplaar van Ghost #2 hebben. Het was uiteindelijk Scott Campbell die ermee vandoor ging. Campbell is namelijk een grote fan van Ghost tekenaar Adam Hughes. Daarnaast houdt hij erg van het werk van Jim Lee (zijn baas), Mort Drucker en Art Adams. Alex Garner uit Dalles, Texas heeft andere voorbeelden. Hij ziet meer in John Byrne, Terry Austin, Jim Lee (hé, weer de baas!), Scott Williams en Michael Golden. Het enthousiasme van de fans voor deze twee heren was nog groter dan voor de andere drie. Weer kon iedereen voldop handtekeningen bemachtigen, maar tekeningen voor iedereen, tja, dat was een ander verhaal. |
De uit Michigan afkomstige Campbell zal nooit het predikaat snelheidsduivel opgedrukt krijgen. De tekeningen die hij maakte ware prachtig, daar was geen twijfel over mogelijk, maar het ging zo langzaam... Voor Alex Garner (die trouwens enkele jaren in Duitsland heeft gewoond en fan is van, hahaha, Bayern München) geldt ook het excuus dat hij eigenlijk inkter is, hoewel hij zeker tekenaars aspiraties heeft. Dat bleek ook wel uit het feit dat zijn tekeningen minstens even mooi waren als die van Scott Campbell, maar aangezien Garner een nog grotere perfectionist is was zijn produktie nog lager. De mensen die echter tot de gelukkigen behoorden die een tekening bemachtigden zullen deze waarschijnlijk als pareltje koesteren.
Om vijf uur werd er een eind aan het feest gemaakt. Iedereen ging tevreden naar huis; men had een gezellige dag gehad en enkele van hun favorieten nu eens van dichtbij meegemaakt. Ook de tekenaars waren erg tevreden. Ze hadden nu eens een sessie gehad war het niet te druk was, zodat ze eindelijk eens wat met de fans hadden kunnen praten. Scott Campbell was nog extra tevreden door zijn Ghost #2 en daarnaast kocht hij enkele hoogstandjes uit de Europese stripcultuur, zoals een deeltje Thorgal en Morbus Gravis (Druuna). Al met al een zeer geslaagde dag en hopelijk komt er volgend jaar weer zo'n kans aanwaaien. Als dat zo is weet iedereen die hier geweest is dat ze zeker weer zullen komen en iedereen die niet kon hoop ik met dit verslag een goede indruk gegeven te hebben.