| Daredevil #353-362 uitgegeven door Marvel Schrijver: Karl Kesel Tekenaar: Cary Nord |
 |
| Daredevil #353-362 uitgegeven door Marvel Schrijver: Karl Kesel Tekenaar: Cary Nord |
|
Reviewer: René van Hasselaar
Daredevil is en van de langst lopende Marvel series (terwijl ik dit schrijf is nummer 362 net uitgekomen). Behalve een erg lang lopende serie is het ook een serie die veel ups en downs gekend heeft. Zo heeft de serie in de jaren tachtig een erg moeizaam bestaan gehad totdat ene Frank Miller de serie ging tekenen en daarna ook ging schrijven. Na Miller zakte de serie langzaam maar zeker weg, totdat het duo Ann Nocenti en John Romita jr. de serie weer onder de aandacht van de lezers bracht. Nadat dit partnership van de titel verdween zakte de populariteit van de man in het rode ondergoed weer bijna tot onder nul. Pas wanneer Dan Chichester en Scott McDaniel de teugels overnemen, wordt Daredevil weer langzaam maar zeker teruggebracht, culminerend in het Fall From Grace epos. Nadat Chichester ontslagen werd en McDaniel uit solidariteit besloot ook te vertrekken werd het niet echt meer wat met onze blinde held.
Zo komen wij in het heden terecht en bij het huidige team van schrijver Karl Kesel en tekenaar Cary Nord. Dit duo deed wat elk nieuw team (en uiteraard ook de mensen die over de advertentie kopij gaan) doet; het hele verhaal in een nieuwe richting brengen, oftewel ‘To boldly go where no superhero has gone before’.
Als eerste wil ik het over tekenaar Cary Nord hebben. Ik had nog nooit van hem gehoord voordat hij aan Daredevil begon en ik moest behoorlijk aan zijn tekenstijl wennen. Hij tekent vrij gestileerd en hoekig, maar na een paar pagina’s begonnen zijn tekeningen er steeds beter uit te zien. Mocht hij ooit met Daredevil stoppen en wat anders gaan tekenen dan zal ik zeker een paar deeltjes van die serie proberen.
Karl Kesel heeft kennelijk eens goed gekeken naar het verleden en heeft goed onthouden wat Daredevil vroeger tot een succes maakte. Hij vergeleek dit met de huidige situatie en begon vervolgens alles te herstellen wat volgens hem fout was. Zo bracht hij de originele supporting cast weer terug en spelen Karin Page en Foggy Nelson weer hun oude rollen als de vriendin en de collega van Matt Murdock, Daredevil’s alter ego. Ook Matt zelf werd weer wat hij vroeger was en wat de diverse schrijvers de laatste jaren verwijderd hadden, namelijk een blinde advocaat die in zijn vrije tijd een superheld is. Het grote verschil tussen vroeger en nu is echter hoe de diverse figuren met elkaar omgaan. Foggy werd altijd als een stommeling afgebeeld die eten belangrijker vond dan het gebruik van zijn hersens (wie roept er Wimpy Wellington). Dit is zeer vreemd voor iemand die rechten heeft gestudeerd. Kesel maakte Foggy dan ook tot een compleet figuur die er al snel achter komt dat Daredevil en Matt Murdock dezelfde persoon zijn. Dit maakt Daredevil tot één van de weinige helden, waarvan meerdere personen zijn geheime identiteit kennen (andere kenners van het geheim zijn o.a. Karin Page en Daily Bugle journalist Ben Ulrich). Dit alles maakt voor mij Daredevil tot een goede serie. Naast de superhelden avonturen wordt er een goed verhaal verteld met een aantal geloofwaardige medespelers.
Ik hoop dat deze korte blik in de wereld van de Man Without Fear je genoeg heeft aangespoord om eens een paar deeltjes te proberen.