Strangers in Paradise v1 + v2 #1-11 Uitgegeven door Abstract Studios Schrijver: Terry Moore Tekenaar: Terry Moore Inkter: Terry Moore |
Reviewer: René van Hasselaar
Ik denk dat iedere comic lezer wel eens het gevoel heeft van 'Ik wil weer eens iets nieuws proberen'. Welnu, ook ik had weer eens last van die kriebel. Omdat ik de laatste maanden vrij veel gehoord had over diverse 'independent' comics, besloot ik er daar eens één van uit te gaan proberen. Na enige twijfelen besloot ik als eerste Strangers in Paradise een kans te geven (andere kanshebbers waren Hepcats en A Distant Soil).
Deze serie gaat over twee meisjes en een jongen en is geschreven en getekend door Terry Moore. Na een drie delige mini serie bij Antartic Press, geeft Terry de huidige serie zelf uit onder het label Abstract Studios (inmiddels wordt de serie aangeboden onder het Homage label van Jim Lee).
Eén van de redenen waardoor ik besloot om Strangers In Paradise een kans te geven was de beschikbaarheid van de oude deeltjes. De eerste serie is als trade paperback verkrijgbaar en de 11 delen van de huidige serie worden constant 'in print' gehouden door Terry Moore. Al zeer snel had ik de trade paperback en op nummer zeven na de serie te pakken (ik ben inmiddels compleet).
Op een rustige avond besloot ik om de trade te gaan lezen alvorens te gaan slapen. Het eind van het liedje was dat ik diep in de nacht naar bed ging en alles uitgelezen had. Een groter compliment kan je een verhaal niet geven. Onafhankelijk van mij waren ook Dennis en Simon aan de serie begonnen en inmiddels is ook Frank een grote fan geworden. Dit is een serie die de hele redactie je wel door je strot wil duwen, maar als je hem zelf leest doe je dit gewillig.
Het eerste verhaal gaat over Katchoo en Francine, twee vriendinnen sinds de middelbare school, die samen een huis delen. Francine heeft al een jaar een relatie met ene Freddy, maar deze relatie gaat uit op het moment dat het verhaal begint. Met schitterend tekenwerk (vooral de expressieve gezichtsuitdrukkingen zijn onovertroffen) laat Terry Moore ons in het wereldje van de twee vriendinnen binnen. Francine is verliefd op Freddy, maar deze wil alleen maar met haar naar bed, Katchoo is verliefd op Francine, maar deze is hier doodsbang voor en tenslotte duikt de derde hoofdpersoon, David, op die hevig verliefd is op Katchoo. Nee, ik zit hier niet de comic versie van Melrose Place te pushen, maar een geloofwaardig verhaal over 'echte' mensen met echte problemen, meesterlijk in zwart wit uitgedrukt. Aan het eind van dit verhaal zijn we Freddy verloren, hebben de drie hoofdpersonen elkaar leren kennen en zijn ze goede vrienden geworden.
Als het tweede verhaal begint keert Katchoo net terug van een trip van twee maanden naar Canada. Zij was onverwacht verdwenen en haar vrienden waren ongerust over haar. Francine heeft uit onrust kilo's erbij gegeten prachtig getekend door Terry Moore, (ik kan zijn tekeningen niet genoeg roemen). Dit tweede verhaal zal in totaal dertien nummers beslaan. In de eerste acht worden ons heel veel dingen duidelijk gemaakt over Katchoo, die haar vrienden (en de lezers) behoorlijk zullen choqueren. Nummer negen tot en met dertien zijn een soort epiloog waarin de laatste losse draadjes worden opgepakt en de drie vrienden dichter tot elkaar groeien. Het enige probleem dat ik met de serie heb is dat wij pas op deel elf zitten en twaalf en dertien nog uit moeten komen. Net als de fans van het eerste uur zit ik nu wanhopig te wachten op de verdere belevenissen van Francine, Katchoo en David. Ik heb flink wat buisjes valium ingeslagen om deze moeilijke maanden door te komen.
Iedereen die eens wat anders wil lezen dan de welbekende superhelden, elfjes, ruimte-, horror-, en detective verhalen, kan ik als tip geven om de eerste trade paperback te kopen. Voor slechts $6.95 krijg je een schitterend verhaal van 96 pagina's, niet echt een hoog bedrag om eens een gokje te wagen. Voor diegenen die onze aanbevelingen met een korreltje zout nemen kan ik nog vertellen dat ook Neil Gaiman 'Strangers in Paradise' aanbeveelt.