Een van de comic-series die de laatste jaren veel opzien baarde is Strangers in Paradise van schrijver/tekenaar Terry Moore. Het was dan ook niet verwonderlijk dat hij op UKCAC '97 (de grootste Britse comic beurs) de meeste aandacht naar zich toe trok. Voor de 'Nuff Said was Terry's bezoek aan de UKCAC een uitgelezen mogelijkheid om eens met 'the hardest working man in comics today' bij te praten over hemzelf, Strangers in Paradise en ....Herge‚????
Welkom Terry! Allereerst bedankt dat je ons na zo'n drukke dag te
woord wil staan.
Geen probleem, hoor. Ik heb vandaag maar acht uur gesigneerd. Als ik een normale dag thuis
werk is het bijna het dubbele.
Pardon, horen wij dat goed?
Zeker. Een normale dag voor mij begint om tien uur 's ochtends. Ik begin dan direct met
tekenwerk. Om twee uur 's nachts hou ik dan maar weer eens op. En denk nu niet dat daar
veel pauzes tussen zitten. Als ik mezelf een kwartier tijd gun om te lunchen en een half
uurtje voor het avond eten dan is dat voor mij al redelijk veel.
Levert dat thuis geen problemen op?
Gelukkig niet. De steun van mijn vrouw is heel erg belangrijk voor mij. Als ik die niet
zou hebben dan zou het snel met Strangers in Paradise
afgelopen zijn. Wat heel erg helpt is dat ik al mijn werk in mijn studio thuis doe.
Daarnaast is mijn vrouw ook een onderdeel van het bedrijf. Zij verzorgt vooral de
administratie.
Hoewel je zo ontzettend hard werkt, komen de afleveringen van Strangers in Paradise toch regelmatig te laat uit.
Ja, dat is iets wat ik niet tegen kan spreken. Maar je moet eens weten hoe mateloos mij
dat irriteert. Ik kan jullie verzekeren dat het niet aan mij ligt. Het laatste deel van SIP kwam in augustus '96 uit. Ik had het eerste Homage deel
toen al klaar. Om diverse redenen (o.a. een fiks aantal Canadese feestdagen) heeft Homage
dit deel veel langer op de plank gehouden dan noodzakelijk was. SIP #1 verscheen derhalve half november, terwijl de planning
was dat die comic in september in de winkel had gelegen.
Als je zo een dag aan het werk bent, waar luister je dan naar?
Jullie zullen het misschien gek vinden, maar meestal zet ik films aan. Ik heb vaak het
geduld niet om een hele film te kijken, en op deze manier kan ik het verhaal enigszins
volgen en de mooie scenes eruit pikken.
Wat voor soort films bekijk je dan?
Oh, dat is echt van alles, maar het liefst kijk ik naar zwart-wit of niet Amerikaanse
films. Ik heb echter ook een tijd lang alleen maar slechte films gekeken. Als er ook maar
iets van kwaliteit in zat probeerde ik die film over te slaan. Er zijn zoveel goede films,
dat de kans bestaat dat je verzadigd raakt. Hierdoor probeerde ik dat tegen te gaan. Maar
over het algemeen onthoud ik de films niet zo goed. Het zijn vooral specifieke scenes die
me inspireren en bij blijven. Ik kan scenes tot in de kleinste details beschrijven, maar
vraag me niet naar de rode draad in de meeste films. Oh ja, en wat ik niet moet vergeten
zijn de Formule I wedstrijden. Dat is iets waar ik wel echt voor ga zitten. Geweldig, die
hoge snelheden. IIIIeeehnnn (bediend een denkbeeldig stuur). Er was toch laatst een goede
coureur uit Nederland, Thierry Boutsen?
Dat is een Belg, wij hebben Jos Verstappen!
Je hebt gelijk, Joes Vehstephe. Een goede coureur, alleen jammer dat hij zo weinig
wedstrijden uitrijdt (waarna een korte discussie plaatsvind over het opblazen van motoren,
vernietigen van schakel bakken en kapot springende V-snaren)
Laten we even naar jouw inspiratiebronnen terugkeren, Terry. Je
zegt dat films je inspireren. Hoe zit dat met strip makers?
Ik heb eigenlijk maar een echte held: Hergé.
Dat is iemand die wij niet vaak als 'idool' te horen krijgen van
Amerikanen.
Dat zal dan wel. Voor mij is er echter geen betere strip dan Kuifje. Ik denk dat je veel
van de mimiek die Hergé‚ in zijn werk gebruikt bij mij terug zult vinden.
Hoe ben je met het werk van Hergé‚ in aanraking gekomen?
Toen ik tien jaar was vertrok ik met mijn ouders vanuit Texas en ging voor een aantal
jaren in Tanzania wonen. In dat land was maar een strip te krijgen. Je raad het al: dat
was Kuifje. Het figuur boeide mij enorm. Het is een van de fijnste herinneringen die ik
aan Tanzania en het einde van de zestiger jaren heb. Een andere fijne herinnering uit die
tijd is witte chocola. Als ik een aanval van jeugdsentiment krijg kruip ik dan ook in een
hoekje met een Kuifje boek, terwijl ik op een witte chocoladereep knabbel!!!!
O.k., vroeger las je dus voornamelijk de avonturen van Kuifje.
Maar welke stripverhalen vind je op dit moment goed?
Ik heb niet echt een favoriet genre. Ik lees eigenlijk van alles wel een beetje. Ik ben
een heel kritische en selectieve lezer. Wat ik erg goed vind is Madman van Mike Allred.
Het is jammer dat daar maar zo weinig van uit komt. Daarnaast let ik meer op 'makers' dan
op titels. Mark Waid is iemand wiens werk ik altijd kan
waarderen. Naast een fantastische schrijver is het ook een fantastisch mens. Twee andere
schrijvers wiens verhalen ik volg zijn Frank Miller en Neil Gaiman.
Zou je met hen samen willen werken?
Op het moment niet. Wel zou ik graag een keer mijn tekeningen geinkt willen zien door Mark
Farmer, de allerbeste inkter die op dit moment op onze aardbol rondloopt.
Hoe ben je eigenlijk in deze rare COMIC WERELD terecht gekomen?
Ik ben op een gegeven moment gewoon begonnen met Strangers in
Paradise te tekenen. Er was niemand die mij hier opdracht toe gaf, het was geen
bewuste poging een serie te maken, het gebeurde gewoon. Op een dag had ik zoveel materiaal
dat ik aan verschillende personen mijn tekeningen begon te tonen. Na enig aansporen van
enkele van hen heb ik toen diverse uitgeverijen aangeschreven. Ik kreeg van allemaal
hetzelfde antwoord: "Het ziet er goed uit, maar wij hebben er geen plaats voor".
Toen ik ietwat mismoedig dreigde te worden kreeg ik een brief van Antarctic dat zij mijn
verhalen wel uit wilde geven. We sloten een contract voor het laten publiceren van drie
nummers, en vanaf dat moment was ik toegetreden tot het korps van 'comic makers'.
Na die drie delen (en een trade paperback hiervan) werd de
samenwerking met Antartic verbroken. Wat was daarvan de reden?
Ik kan een heel verhaal op gaan hangen, maar het ging maar om een ding: GELD. Antarctic
wilde dolgraag met mij verder, maar ik zag dat niet zo zitten. Antarctic heeft mij aan en
in de COMIC WERELD geďntroduceerd, maar ik heb er geen geld aan overgehouden. Met het
eerste deel van Strangers in Paradise dat ik zelf
publiceerde heb ik twaalf keer zoveel verdiend als aan de drie delen en de trade paperback
die bij Antarctic uitkwamen. Vergis je dus niet. Het 'business' staat niet voor niets in
'comic business'. Soms zit er helemaal geen glamour in ons werk, maar gaat het gewoon om
de keiharde pegels.
Toch ben je nu weer overgegaan naar Homage.
Maar dat is toch duidelijk anders. Homage verzorgt mijn distributie, maar ik blijf zelf de
baas. Dat was bij Antarctic niet zo. Daarnaast verzorgt Homage op mijn verzoek een deel
van mijn zakelijke beslommeringen.
Hoe kwam je er toe om naar Homage over te stappen?
Jim Lee belde mij op. Hij vertelde me dat hij erg onder de indruk van mijn werk was en
vroeg of ik misschien interesse had om mijn werk onder de Homage vlag uit te laten
brengen. Ik had toen veel problemen om mijn creatieve en zakelijke werk naast elkaar te
kunnen doen. Een overgang naar Homage betekende minder zakelijke inspanning en dus meer
tijd voor het creatieve werk. Ik was dus zeer geinteresseerd.
Toch is Jim Lee een naam die meer met mainstream comics en 'flashy artwork' wordt geassocieerd. Dat is niet terecht. Natuurlijk is hij op die manier bekend geworden, maar Jim is een hele slimme vent met een hele brede smaak. Ik ken niemand die zoveel verschillende soorten comics leest. Hij is echt een heel grote fan van 'self publishers'. Jim Lee heeft een geweldige kennis van comics en dat straalt af op de manier waarmee hij met Homage bezig is. Ik ben er trots op dat ik een onderdeel van Homage mag vormen!!
Nu we het toch over Jim hebben, wat vond je van zijn impressie
van Strangers in Paradise in het eerste door Homage
uitgebrachte nummer?
Ik was er zeer blij mee. Jim belde mij op en vroeg of hij eens mee kon werken. Nou, dat
sla ik natuurlijk niet af! Hij heeft het als een satire getekend. Ik kan me niet
voorstellen dat iemand die ooit een deel van Strangers in
Paradise gelezen heeft dit serieus heeft genomen.
Strangers in Paradise is een
comic die in zwart-wit formaat erg goed over kwam. Met de overgang naar Homage heb je
kleuren ge‹ntroduceerd. Ben je over het effect hiervan tevreden?
Als je het hebt over het effect van het aantrekken van nieuwe lezers fan ben ik
zeer tevreden. je moet ervan uitgaan dat ongeveer 75% van het comic lezend publiek een
zwart-wit comic niet eens aan wil raken. Als je vraagt of ik tevreden ben over het effect
op het vertellen van het verhaal in het algemeen, dan uhhhhhh.....
We bespeuren enige twijfel.
Tja, wat moet ik daar nu op zeggen. Om eerlijk te zijn ben ik niet (helemaal) tevreden met
de manier waarop de inkleuring tot stand komt. Ik ben er nog steeds mee bezig, maar het
communiceren hierover heeft heel wat voeten in de aarde. Ik zou graag willen dat kleuren
in Strangers in Paradise net zo gebruikt werden als in
Frank Miller's Sin City, maar dat schijnt erg moeilijk te zijn. Wat mij betreft is het
probleem tot een basiselement terug te voeren: er zijn namelijk geen echte in kleurders
meer.
Hee dat hebben we meer gehoord.
Het is ook waar. Kijk, de meeste personen die op dit moment de inkleuring van comics
verzorgen hebben er helemaal geen affiniteit mee. Het zijn geen echte in kleurders, maar
computerdeskundigen die weten hoe ze een bepaald pakket moeten bedienen en hiermee het
kunstje "comic kleuren" geleerd hebben. Dit straalt er ook vanaf, waardoor een
bepaalde kilheid van de comic uitgaat. Ook mijn tekeningen veranderen erdoor. Ga er maar
vanuit dat ik binnenkort weer terug keer naar een uitgave in zwart-wit. Dat is ook iets
wat de oude lezers liever willen.
Krijg je dan geen problemen met Homage?
Nee, want zoals ik al eerder gezegd heb ben ik eigen baas. Ik vertrouw erop dat de lezers
dit kunnen begrijpen, want ik ga het inkleuren an sich als een onderdeel van mijn verhaal
gebruiken.
Vertel ons meer!!!
Ik wil niet alles verraden, maar als je je oude delen van Strangers
in Paradise nog eens doorbladerd zul je passages tegen komen over dromen. Het zou mij
niet verbazen als zwart-wit personages in kleur droomden.
Een droom verhaal, dat klinkt net als Dallas.
Hahahaha, ja, maar dan heel anders!!!
Wat geen droomverhaal is, is het verhaal rond de relatie van
David en Katchoo. Het lijkt op een vicieuze cirkel.
Je moet veel van mijn verhalen zijn als steeds kleiner wordende cirkels. Het begint heel
globaal, maar naarmate de tijd vordert komen er meer details naar boven. Zo ook met het
verhaal omtrent David en Katchoo. David is nu echt weg. Katchoo denkt nog dat ze gewoon
weer naar hem toe kan gaan om alles goed te maken, maar het zal blijken dat dat niet het
geval is. Al haar speurtochten zijn tevergeefs en ze blijft met een heel vervelend gevoel
achter. Dit alles is de opzet voor het verhaal dat ik over David wil gaan vertellen.
Hoe zou je de relatie tussen Katchoo en Francine typeren?
In mijn ogen is Katchoo een soldaat en Francine een slachtoffer. Daarnaast denk ik dat het
spreekwoord 'All is fair in love and war' duidelijk op gaat. Vergis je niet, vrouwen
lijken in hun karakter heel erg veel op mannen. Je moet eens horen wat een groepje vrouwen
onderling over mannen zegt. Da's net zo erg als onze mannelijke macho taal.
Je hebt de klassieke driehoeksverhouding in Strangers in Paradise aardig op zijn kop gezet.
Klopt, ik heb alle posities een keer naar rechts gedraaid. Ik ben van mening dat je
hierdoor je verhaal beter naar de mensen toe kan communiceren. Ik zal jullie een ander
voorbeeld geven. Ik zou erg graag een toneelstuk over een familie maken, waarin alle
rollen 'verkeerd' gecast zijn. Dat wil zeggen dat de rol van vader door een 15 jarig
meisje gespeeld zou moeten worden, de rol van jongste dochter door een oude grijsaard met
een baard tot op de grond en ga zo maar verder. Het publiek zal dan moeite moeten doen de
personages te doorgronden, in plaat van te denken: "oh, daar is een meid van 18, dat
is dus de dochter in het stuk". Doordat het publiek zich meer in de personages moet
gaan verdiepen, komt de boodschap van de auteur veel beter naar voren. Datzelfde effect
probeer ik met Strangers in Paradise te bereiken.
Als we de tot op heden verschenen delen van Strangers in Paradise in ogenschouw nemen kunnen we
waarnemen dat de stijl van de verhalen een cyclus lijkt te kennen. Het begon met komische
verhalen (grenzend aan slapstick), daarna een zeer serieus gedeelte en nu is er plaats
voor humor. Blijft deze cyclus aanwezig?
Voor mij is het geen cyclus, althans, ik heb dat niet bewust ingebouwd. Het is net welk
idee ik in mijn hoofd heb. De 'bottom-line' bij dit soort zaken is dat mensen in de loop
der tijd veranderen, en comics doen dit ook. Ik tracht dan ook zo veel mogelijk real-time
effecten in mijn verhalen te verwerken.
Iets wat veel van onze lezers zich afvragen is hoeveel van jezelf je in Strangers in Paradise stopt. Niet zo heel erg veel. Uiteraard worden mijn meningen door mijn figuren geventileerd, maar je kan niet zeggen dat Katchoo de boze Terry is en dat Francine de slome Terry vertegenwoordigd. Mijn figuren hebben duidelijk een eigen karakter en ik probeer daar zo min mogelijk tussen te komen. Als ik dat wel zou doen dan wordt op den duur elk figuur een kopie van mijn persoonlijkheid, en dat zou ik echt heel erg saai vinden. Ook het verkondigen van mijn mening middels een ellenlange letter column ligt niet in mijn straatje. Ik hoor graag wat lezers van mijn werk vinden en ik vind het heerlijk goed geschreven brieven te lezen, maar ik ben toch liever met de comic bezig dan 20 pagina's allen maar met brieven op te vullen.
Zou je naast Strangers in Paradise
aan een serie van een reeds bestaand figuur willen werken?
Nu zeker nog niet. Ik heb het veel te druk met Strangers in
Paradise. Ik heb er wel al veel met collega's over gesproken, maar ik wacht er nog
mee. Ik ben nog niet klaar voor andermans problemen!!!!
Toch ben je wel bezig geweest met wat eigen super helden strips. waarom ben je dat gaan doen? Ik wilde eens een ander genre proberen, maar vanuit de zakelijke kant was het voor mij te riskant om die stap te nemen. Op een zeker moment benaderde Rob Liefeld mij om Lady Supreme te gaan maken. dat was een gouden kans. Je kan ook heel goed zien dat ik mijzelf nog in het genre aan het inwerken was, want Lady Supreme is echt meer dan waardeloos geschreven. Maar ja, oefenen op andermans kosten, zonder risico voor mijzelf en nog een aardig centje verdienen ook, wat wil een mens nog meer?
Een goede tekenaar om je verhaal te illustreren misschien?
Daar heb je me te pakken. Ik heb inderdaad veel problemen gehad met de tekenaar van Lady
Supreme. Ik vond dat hij werk leverde dat onder de maat was. Ik heb daarom getracht mijn
verhalen zo op te stellen dat ik eigenlijk de tekeningen voor het verhaal niet nodig zijn.
Ik heb Lady Supreme #4 dan ook zo geschreven dat het als een boek leest. Helaas was er
geen geld meer over bij Rob om dit deel uit te brengen. Ik ben bang dat we er nooit meer
iets van terug zullen zien. Frustrerend. Waar ik wel heel erg over tevreden ben is mijn
Gen13 verhaal, dat gebaseerd is op de chaos-theorie. Koopt het allen!!!
Terry, kun je ons tenslotte vertellen wat we in de toekomst van
je kunnen verwachten?
Allereerst ga ik uiteraard verder met Strangers in Paradise.
We hebben het logistieke gedeelte nu redelijk in de klauwen, dus de lezers kunnen elke zes
weken een nieuw nummer verwachten. Daarnaast ben ik ook bezig om een toneelstuk van Strangers in Paradise te maken. Het laatste waar ik nu mee
bezig ben is een science fiction verhaal met de titel "Diamond of time". Het is
al helemaal geschreven en gaat over een gek die aan iedereen verkondigd dat hij de wereld
gemaakt heeft. En wat denk je, hij heeft nog gelijk ook!!!
Terry, bedankt voor dit interview en heel veel succes met Strangers in Paradise en al je andere projecten!
Graag gedaan, het was leuk eens wat mensen uit Nederland te ontmoeten. Doe alle lezers van
Strangers in Paradise in Nederland de groeten van
me.
| Strangers in Paradise | Lady Supreme |
| Gen13 Bootleg 5 & 6 |