| Vigilante 50 delen + 2 annuals uitgegeven door DC Schrijvers: Marv Wolfman, Alan Moore en Paul Kupperberg Tekenaars: (o.a.) Keith Pollard, Ross Andru, Todd Smith en Steve Erwin |
 |
| Vigilante 50 delen + 2 annuals uitgegeven door DC Schrijvers: Marv Wolfman, Alan Moore en Paul Kupperberg Tekenaars: (o.a.) Keith Pollard, Ross Andru, Todd Smith en Steve Erwin |
|
Reviewer: Dennis Janssen
Vigilante is de Punisher voor volwassenen. De eerste Vigilante, Adrian Chase, is ook iemand die zijn familie verloor door vergelding van gangsters. Chase is rechter en wordt steeds gefrustreerder, omdat hij ziet dat al het gespuis vanuit zijn rechtbank direct weer vrij rondloopt. Door deze twee gebeurtenissen besluit hij zichzelf in een skipak te hullen en de wapens ter hand te nemen om iets aan het criminele element in de samenleving te doen. Alle criminelen die, hoewel iedereen weet dat ze schuldig zijn, toch vrij rondlopen vormen zijn jachtgebied.
Tot zover niets nieuws onder de zon. De kracht van deze serie zit naast adequate tekenaars vooral in de drie schrijvers. Marv Wolfman schreef de eerste 15 delen, Alan Moore nummers 17 en 18, en de rest is door Paul Kupperberg gedaan. Wolfman legde in zijn blok de grondslag voor de figuur Vigilante. Hij legt ons goed uit wat Chase ertoe dreef om de Vigilante te worden, wat zorgt voor een goede ondergrond voor de rest van de serie. Gedurende de serie verandert de mantel van de Vigilante drie keer. Nadat Adrian Chase stopt neemt een andere rechter zijn taak over, daarna een parketwachter. Als deze doodgeschoten wordt is het weer de beurt aan Chase om de Vigilante te worden. Hij is dan echter wel heel erg veranderd, met als gevolg dat hij in #37 een agent neerschiet. Schuldcomplexen (over de dood van zijn familie, de parketwacht en de agent) een haat/liefde verhouding met een ‘huursoldate’ en een gezonde portie actie leveren een schitterend veertien delig verhaal op over een man die van alle kanten gepusht wordt en hierdoor geobsedeerd raakt door de misdaad. Kupperberg is onze gids tijdens dit verhaal en weet het verhaal van een dolgedraaide held fantastisch weer te geven. De climax is in #50, waarin we, volgens mij, de eerste zelfmoord van een held zien. Dit laatste deel geeft een goed beeld van de hele serie. De zelfmoord wordt heel serieus aangepakt, geen glamour, maar een kogel door het hoofd terwijl Chase op het toilet zit en voor zichzelf besluit dat dit de enige uitweg is. De meest indrukwekkende tekeningen van de hele serie zijn te zien op de laatste pagina’s van #50. We zien Chase namelijk niet dood liggen, maar alleen een spiegel, zijn masker en een wasbak die allemaal met bloed besmeurd zijn.
Ook het verhaal van Alan Moore is een juweeltje. Het gaat over een meisje dat mishandeld wordt door haar vader, en na een tijd in de gevangenis te hebben gezeten komt pa haar weer opzoeken. We zien hier de tegenstrijdige emoties van het meisje goed uitgedrukt. Ze houdt van haar vader, maar is tegelijkertijd voor hem door wat hij met haar en haar moeder heeft gedaan. Als rode lijn door dit verhaal loopt een brief die de vader aan zijn dochter schreef net voordat hij uit de gevangenis kwam.
Vigilante begint waar de Punisher ophoudt. Hoewel er veel doden vallen is dat het geval omdat het in het verhaal nut heeft, en niet zoals bij de Punisher om de ‘bodycount’ zo hoog mogelijk te maken. De verhalen zitten vol met geweld, maar op zo een manier dat je na gaat denken over wat je gezien hebt en niet roept ‘Cool, weer een berg mensen op een gruwelijke manier afgemaakt’. De thema’s zijn realistisch, het geweld ook, dus deze serie is niet voor iedereen geschikt, zeker niet voor diegene die dwepen met figuren als Carnage, Venom en Lobo. Voor iedereen die meer zoekt in een comic, bijvoorbeeld goede verhalen, is de Vigilante zeker het proberen waard. Laatst haalde ik bij een comiczaak voor een mede redacteur nog de nummers 1 t/m 12 uit de dump bakken voor de somma van fl. 2,- per stuk, dus de prijs mag je er niet van weerhouden om de serie eens te proberen.