door: René van Hasselaar
In het weekend van 30 september op 1 oktober was de United Kingdom Comic Art Convention (UKCAC), de grootste comic beurs van Engeland. Omdat wij alle vier wel zin hadden in een uitje besloot de redactie een korte trip naar Londen te combineren met een bezoek aan de UKCAC.
Na een korte reis stonden wij voor de balie van ons hotel; hier dook ons eerste probleem op, want onze reservering was niet aangekomen. Na enige tijd wist Dennis de receptioniste er toch van te overtuigen dat wij gelijk hadden en konden we ons aan het tweede probleem wijden; we wisten wel de naam van het hotel waar de beurs gehouden werd, maar hadden geen adres. De mensen van ons hotel konden ons ook niet helpen en ten einde raad vertrokken we naar het stadsdeel waar het conhotel was. Uit de metro gestapt deelde de eerste voorbijganger, waar wij aan vroegen waar het conhotel was, ons mee dat het om de hoek van het metrostation was. Monter gestemd sloegen wij de hoek om en betraden vol goede moed het gebouw.
Bij het betalen van het entreegeld wachtte ons een schok; een passe-partout voor twee dagen kostte ons de totaal niet koude som van twintig pond per persoon (ongeveer ƒ52,-). Nog bijkomend van deze aderlating betraden wij dan toch de grote zaal van de beurs. In deze zaal waren de uitgeverijen ondergebracht. Hier bevonden zich DC comics, Caliber, Wizards of the Coast, Diamond en enkele kleine Britse uitgeverijen. Er was geen enkele andere Amerikaanse uitgeverij, alhoewel Marvel wel enige mensen had rondzwerven. In de tweede zaal bevond zich de dealers room, waar alle winkeliers hun waar hadden uitgesteld. De derde zaal was artist alley, en dat is in de UK totaal anders dan wij in Nederland gewend zijn. De uitgeverijen hadden hier geen stands met tekenaars, maar er stond een lange rij met tafels langs de wanden waar de diverse tekenaars en schrijvers achter zaten. De tekenaars maakten schetsen, gave adviezen en verkochten vaak hun eigen originele pagina’s.
De totale oppervlakte van de UKCAC is kleiner dan die van de beurs van Breda en ook het bezoekersaantal verschilt aanzienlijk. Volgens mij trok Breda vorig jaar ongeveer 17.000 bezoekers in twee dagen; op de UKCAC kwam het toch niet onaanzienlijk aantal van nog geen 2000 mensen in het hele weekend. Dit betekent dat de grootste beurs van het kleien Nederland negen maal zoveel bezoekers trekt als de grootste beurs van Engeland. Daarentegen ligt in Engeland het aantal te koop aangeboden comics aanzienlijk hoger dan in Nederland . Ook de prijzen zijn gemiddeld lager dan bij ons.
Wat is in Engeland hot, is iets wat de meeste mensen zich wel zullen afvragen. Welnu de situatie verschilt weinig van de Nederlandse. De bad girls zijn ook hier behoorlijk aan de prijs en moeilijk verkrijgbaar. Gen13 variant covers en X-Files Zijn ook hier zeer hot en duur. De prijzen van de comics waren zeer redelijk, maar op de tweede dag van de beurs werd er zwaar gestunt door de diverse handelaren. De recordhouder was iemand die forse kortingen gaf op alles dat hij in de verkoop had. Dit was geen klein winkeltje, maar een van de grote jongens. Hij had een vrij forse stand met onder andere diverse mooie Silver Age comics die door zijn kortingspercentages verschrikkelijk aantrekkelijk geprijsd waren (iets waar Frank en ik dan ook met veel plezier gebruik van maakten).
In het tweede gebouw bevond zich de registratie en enkele zaaltjes waar de panel discussies plaatsvonden. In dit gebouw, een universiteit, werd eveneens door diverse tekenaars en schrijvers gesigneerd. Alhoewel ik het zelf te druk had met andere zaken (waaronder het afnemen van interviews en het kopen van comics) om ook maar één panel te bezoeken zal ik toch trachten een opsomming te geven van wat er besproken werd. Zo was er een panel over Death II met onder andere Chris Bachalo en Mark Buckingham, een Vertigo panel met zeer veel Vertigo tekenaars en schrijvers en een panel over de historie van DC door Mark Waid.
Iets wat wij in Nederland totaal niet kennen is de portfolio review. Hierbij kunnen beginnende artiesten hun werk aan mensen van Marvel en DC laten zien en een opinie over hun werk krijgen. De reviewers waren zeker niet de minsten. Namens Marvel werden de groentjes te woord gestaan door Alan Davis en ook DC had zwaar geschut van stal gehaald.
Dan komen we op het belangrijkste onderdeel van de beurs; de tekenaars en schrijvers. Als eerste opmerking hierover kan ik zeggen dat er veel aanwezig waren. Heel erg veel. Ik schat dat er minimaal honderd comic makers waren. En onder deze honderd bevonden zich enkele grote namen. Zo waren onder meer Chris Bachalo (Death en Generation X), David Lloyd (V for Vendetta), Charley Allard (X-Files), Dave Gibbons (Watchmen), Mark Waid (Flash), Mike Carlin (Superman editor) en zo’n 75% van de Vertigo creators aanwezig. Iedereen zette handtekeningen op alle comics die onder hun neus geduwd werden (op voorwaarde dat ze iets aan die comic gedaan hadden) en de tekenaars maakten schetsen voor iedereen. De winnaar in het verzamelen van een rij was zonder twijfel Chris Bachalo. Zijn rij was behoorlijk lang en wilde maar niet korter worden. Een goede tweede was waarschijnlijk Charley Allard, alhoewel ook Dave Gibbons en David Lloyd zich niet onbetuigd lieten. Iedereen zat vriendelijk met de fans te praten, over comics in het algemeen en hun werk in het bijzonder. Een van de leukste dingen was wel het feit dat de tekenaars en schrijvers naast het signeren gewoon rondliepen en in de bar rondhingen. (De bierconsumptie was vrij fors te noemen). Ook als ze in het wild rondliepen kon je nog steeds handtekeningen krijgen en gezellig met iedereen babbelen. Voor de gedreven fan was het dus geen probleem om handtekeningen en schetsen te verzamelen.
Wat verder opviel was de vriendelijkheid die door de artiesten werd uitgestraald. Alleen Garth Ennis was niet in een al te beste stemming, maar dat kwam waarschijnlijk omdat hij in Londen was en zijn bagage in Parijs werd afgeleverd, terwijl hij de volgende dag naar New York moest doorvliegen.
Al met al hebben wij twee zeer geslaagde dagen op deze beurs doorgebracht en ook voor de ‘Nuff Said was het niet slecht te noemen zoals je aan de interviews al hebt kunnen zien. Wij zijn dan ook zeker van plan om een volgend jaar weer te gaan.