DE VELE GEZICHTEN VAN MIKE GRELL

Het doet ons ontzettend veel plezier om jullie hier het grote Mike Grell interview te brengen. Zoals alle vaste lezers van de 'Nuff Said wel weten is onze officieuze bijnaam de Mike Grell fanclub. Op de laatste redactie vergadering werd dan ook besloten om de knoop maar eens door te hakken en de stoute schoenen aan te trekken. Wij zouden een poging wagen om onze comic god te interviewen. Dit was echter makkelijker gezegd dan gedaan want niemand wist hoe wij Mike moesten bereiken. Gelukkig hadden wij echter wel een lijntje naar de andere helft van de M&M's; Mike Gold, deze is al sinds jaar en dag de editor en het klankbord van Mike Grell. Dankzij zijn wel willende medewerking waren wij dan ook in staat om het volgende gesprek met Mike Grell te houden.

Mike, van harte welkom in de pagina's van de 'Nuff Said. Om te beginnen willen wij graag weten waar en wanneer je geboren bent.
Ik ben geboren op 13 september 1947 in het plaatsje Iron Mountain in de staat Michigan.

Waarom wilde je eigenlijk in de comic industrie gaan werken?
Eigenlijk wilde ik architect worden. Het ontwerpen van gebouwen fascineerde mij ontzettend. Om architect te worden had je echter behoorlijk wat wiskunde nodig en ik was daar niet zo goed in. Daarom ging ik maar bij de luchtmacht. Toen ik daar werkte ontmoette ik een beginnend tekenaar die mij vertelde dat strip tekenaars miljoenen per jaar verdienden en slechts twee a drie dagen per week werkten. Zoals je wel begrijpt besloot ik onmiddellijk van beroep te veranderen.

Je las uiteraard al comic voor je ze zelf ging maken. Wat waren uit die tijd jouw grote favorieten?
De comics waar ik de beste herinneringen aan bewaar zijn het beroemde Green Arrow/Green Lantern verhaal van Neil Adams en Denny O'Neil, The Spirit van Will Eisner, Prince Valiant van Hal Foster, Steve Canyon van Milton Caniff en Li'l Abner van Capp.

Je hebt al wat namen genoemd, zijn er verder nog mensen waar je een grote bewonderaar van bent?
Ja, ik ben ook een liefhebber van het werk van Dick Giordano, Archie Goodwin en Al Williamson. Uiteraard zijn er nog veel meer mensen wiens werk ik bewonder, maar dit zijn wel de belangrijksten.

Nu we het toch over het verleden hebben, willen wij wel weten hoe je als professional begonnen bent.
Zoals ik al vertelde werd ik door een collega bij de luchtmacht in de richting van de comics gestuurd, maar het lukte mij niet om iets te verkopen. Twee andere vrienden, Irv Novick en Allan Asherman vertelden me om een naar Julius Schwartz te gaan, de man die toen bij DC nieuwe mensen aannam. Hij en Joe Orlando gaven mij de kans om mijn strips bij DC uit te brengen. En laat ik mijn eerste baantje in de comic wereld niet vergeten. Ik was de assistent van Dale Messick bij zijn serie Brenda Starr.

Die eerste strip die DC uitbracht was The Warlord. Dit was een serie met allemaal nieuwe figuren in een compleet nieuwe wereld. Wanneer bedacht je dit allemaal en waarom gaf DC je de kans om met een hele nieuwe wereld te beginnen?
Op het moment dat The Warlord uitkwam was DC druk bezig om hun aantal series uit te breiden, daarom waren zij zeer blij met The Warlord en zijn medespelers. De serie was vooraf gegaan door een kranten strip van mij 'The Savage Empire' zodat het basisidee al vaststond.

Jaren en jaren nadat je met The Warlord was gestopt schreef je een mini serie over hem. Waarom keerde je terug naar je begin schreden op het comic pad en hoe tevreden was je ermee?
Ik wilde terug naar Travis Morgan omdat ik dacht dat het leuk zou zijn om weer iets met mijn originele schepping te doen. Helaas bleek het niet zo leuk te zijn als ik verwacht had.

Je hebt in je carrière met heel wat belangrijke personen samengewerkt. Is er echter iemand met wie je nooit iets gedaan hebt en waar je heel graag een comic mee zou willen maken?
Daar kan ik een heel kort antwoord op geven: Dick Giordano!

Dat is inderdaad een kort antwoord. Laten wij de vraag iets uitbreiden. Zijn er ook comic figuren waar je graag de scepter over zou willen zwaaien?
Ja zeker, ik heb een grote voorliefde voor Captain America, ik zou een echt mens van hem willen maken. Ook Green Arrow zou ik graag willen terug krijgen. Het eerste wat ik dan zou doen is het joch dumpen!

Over Green Arrow gesproken; Wat wilde je met Green Arrow The Longbow Hunters vertellen en hoe kwam je op het idee?
Het verhaal achter The Longbow Hunters is een 'simpel' principe. Hoe ver kan je een man drijven voordat hij begint te doden. Waarom Green Arrow? Mike Gold suggereerde hem als een soort van 'stads jager'.

Een van de opmerkelijkste dingen over Oliver Queen en Travis Morgan was hun gelijkenis, ze leken op elkaar als twee druppels water. Waarom deed je dat?
Ik kon slechts een gezicht tekenen, en meer hoor je niet van mij over dit onderwerp.

Nadat je The Longbow Hunters had gemaakt heb je je een tijdlang alleen op het schrijven geconcentreerd. Hoe kwam dat?
Ik werd er moe van om elke maand weer een comic af te leveren en ik wilde kwaliteit afleveren in plaats van kwantiteit. De beste manier om dat te doen was me op het schrijven te richten.

Een van je opmerkelijkste Green Arrow verhalen ging over een 'mounty' die naar Seattle was gekomen en een spoor van lijken achterliet. Had DC geen bezwaar tegen dit verhaal?
Hier moet ik je even verbeteren. Het verhaal ging inderdaad over een officier van de bereden Canadese politie, die een ereschuld probeerde af te lossen. Hij probeerde een meisje te redden van een groep blanke slaven handelaren. Er kwamen artikelen over het verhaal in Time Magazine en The New York Times. Zoals je wel begrijpen zult had DC geen enkel bezwaar tegen de gratis publiciteit.

Al je Green Arrow verhalen hadden menselijke motieven als ondergrond. Er waren dingen als de reactie van een paar over verkrachting, het willen hebben van kinderen, wat er gebeurde met Vietnam veteranen etc. Je had je hielen nog niet gelicht of DC maakte van Green Arrow een normale superheld zoals er dertien in een dozijn gaan. Hoe voelt zoiets aan?
Voor een tijdje had ik het gevoel dat ik een boek leefde, een specifiek boek, George Orwell's 1984. Iedereen herschrijft je woorden.... Of misschien konden de mensen gewoon niet luisteren.....

Laten we het even over iets totaal anders hebben. Aan het begin van het gesprek vroegen we je naar je klassieke helden. Welke mensen en strips vind je tegenwoordig goed?
Dat is iets waar ik heel moeilijk een uitspraak over kan doen. Mijn voorkeur veranderd namelijk bijna wekelijks. Als je me dezelfde vraag een week later stelt heb je een grote kans dat je compleet andere antwoorden krijgt. Maar goed, op dit moment geniet ik heel erg van Kabuki van David Mack en Hellshock van Jae Lee en José Villanovbia. Verder vind ik het werk van Bill Sienkiewicz en Dave McKean ook erg goed.

Zijn er ook boeken en films die je inspireren? Tot nu toe hebben we het alleen maar over comics gehad.
Ja zeker, ik ben een groot liefhebber van allerlei soorten films zoals Raiders of the Lost Ark, Singing in the Rain, Blade Runner en niet te vergeten How To Murder Your Wife. Zoals je ziet een zeer gevarieerde collectie. Op boeken gebied is mijn keuze wat logischer: Tarzan of the Apes, At The Earth's Core, I The Jury en Death in the Long Grass.

Iets wat mij altijd geïntegreerd heeft is je bijnaam van Iron Mike. Hoe ben je daar in hemelsnaam aan gekomen?
Daar zit een heel verhaal achter. In het kort komt het erop neer dat de naam van een strip over een privé detective kwam, die nooit verschenen is.

Je maakt strips over heel wat verschillende zaken, zien je niet comic gebonden hobby's er ook zo divers uit?
In mijn vrije tijd doe ik graag allerlei actieve dingen. Zoals schermen, jagen, schieten, lansvechten, boogschieten, steken, slaan, eh sorry ik sla een beetje op hol. Ik doe graag mee aan middeleeuwse bijeenkomsten en daar komen deze dingen me goed van pas.

Ja dat zijn inderdaad behoorlijk actieve dingen. Hoe ziet je 'normale' werkdag er eigenlijk uit?
Mijn dag lijkt nogal op die van Dennis Franz. Ik sta op om 7 uur 's ochtends, om 8 uur sla ik sloten koffie achterover en om 9 uur kijk ik naar I Love Lucy. Dan is het om 10 uur weer koffietijd en om 11 uur werk ik alle telefoontjes af en probeer ik mijn schuldeisers te ontwijken. 's Avonds om 7 uur is het etenstijd en om half acht kijk ik naar Jeopardy. Tussen 8 en 10 doe ik waar ik zin in heb en om 10 uur is het tv tijd: NYPD Blue, ER en Chicago Hope gevolgd door het nieuws. Om half twaalf heb ik een rendez-vous met Lauri in de badkuip. Wat ik na middernacht doe heb je geen moer mee te maken. Oh ja, tussendoor schrijf, teken en schilder ik, heb ik rijlessen, overleg over verhalen en ben ik op jacht naar de altijd ontsnappende dollar.

Laten we maar weer terugkeren naar je werk. Het figuur waar iedereen aan denkt bij de naam Mike Grell is uiteraard Jon Sable. Je had Jon Sable de premiejager en zijn alter ego B.B. Flemm, de sprookjes schrijver. De twee persoonlijkheden waren elkaars tegen gestelden. Waarom deed je dit?
Heel simpel, verschillen zijn interessant. Tevens was Sable een soort van afwijking op de standaard situatie van watje overdag en held 's nachts.

Op een gegeven ogenblik in de serie moest Jon Sable kiezen tussen zijn baan en de vrouw waar hij van hield. Hij koos voor zijn baan. Wat was jouw motivatie om dit te schrijven?
Zoals ik het verhaal schreef was hij tot deze keuze gedwongen door de veranderingen in de wereld om hem heen. Hij had niet door dat zijn keuze hem de vrouw waar hij van hield kostte.

Je laatste deeltjes van Sable haalden het bij lange na niet bij de vorige delen. Hoe kwam dat? Had je genoeg van het figuur?
Op het eind van de serie was ik dood- en doodmoe om elke maand opnieuw een comic te schrijven en tekenen. Ik zat er helemaal doorheen.

Na jouw serie bracht First een tweede serie uit over Jon Sable waar jij niets mee te maken had. Hoe kan dat? Ik dacht dat Jon Sable jouw eigen karakter was?
First had een licentie op de figuur van Jon Sable die tien jaar duurde. De tweede serie die zij maakten was bedoeld om flink geld te verdienen. Er was toen namelijk een 'succesvolle' tv serie over Jon Sable.

Je hebt ook een mini serie over James Bond gemaakt met als titel James Bond Permission to Die, die zeer goed de sfeer van Ian Fleming weergaf. Waarom deed je dit?
Dat is een makkie. Ik ben namelijk een groot fan van James Bond.

Laten we een sprong maken naar de laatste tijd. Je deed toe vrij veel werk voor zowel Acclaim als Image. Bij Image begon je met Shaman's Tears, een serie die zeer 'echt' aandeed. Had je hier veel research voor gedaan of was je al heel erg geïnteresseerd in de Indianen?
Het antwoord is tweemaal ja. Ik ben een bloedbroeder van Cheyenne, Arapaho, Blackfeet, Pawnee en Nez Perce. Mijn vriend Bear is een Lakota en ik heb Shawnee in de verre familie. Eigenlijk niet eens zo slecht voor iemand met Italiaans, Engels en Wales bloed.

Bij Acclaim bracht je onder andere een nieuwe versie van je Starslayer verhaal. Waarom deed je deze nieuwe versie?
Om te proberen nieuwe interesse voor het figuur op te wekken. Helaas bleek het net zo vervelend te zijn als mijn terugkeer naar Warlord.

Na Shaman's Tears kwam je met Maggie The Cat by Image. Deed je het omdat 'Bad Girls' goed in de markt lagen of was er veel vraag naar Maggie?
Beide redenen speelden mee, maar de belangrijkste reden was wel dat Maggie mijn grote favoriet is onder de vrouwen die ik geschapen heb.

Na twee deeltjes stopte je al met het verhaal. Zien we de rest ooit nog eens?
Ja zeker, zoals het er nu naar uitziet zal het verhaal in boekvorm verschijnen.

Waarom verliet je Acclaim eigenlijk en wat is er gebeurd met de Shaman's Tears Turok cross over?
(Mike neuriet een par maten voor hij verder gaat) Er waren problemen met een hoofdletter P en dat rijmt met een V, en de rest kun je zelf wel invullen.

Hoe veel van je eigen persoonlijkheid stop je eigenlijk in je figuren? De meesten zijn mensen met een eigen wil en een no-nonsense houding.
De meeste schrijvers idealiseren de karaktertrekken die zij in zichzelf zien. Of zij die karaktertrekken echt hebben is iets waar je over kan argumenteren.

Net zoals je mannelijke figuren hebben de vrouwen waar je over schrijft ook een eigen wil en nemen zij hun eigen beslissingen. Zijn de vrouwen zo volgens jouw of denk je dat ze zo moeten zijn?
Hierover kan ik een bekend sporter het woord laten voeren. Deze man zei ooit eens "Alleen zuivere geweren zijn interessanter". Hetzelfde geldt voor vrouwen en hun karakter. Als je mijn vrouw zou ontmoeten weet je wel wat ik bedoel.

Je tekent en schrijft. Welk van de twee vind je leuker? En is het makkelijker om de tekenaar te zijn voor een andere schrijver of de schrijver voor een andere tekenaar?
Ik vind tekenen en schrijven beiden even leuk. Het ene moment is schrijven leuker het andere tekenen. Wat het tweede deel van je vraag betreft, ik schrijf liever voor een andere tekenaar, dan valt mijn gebrek aan talent niet zo op.

Je werkt al jaren samen met Mike Gold. Hoe komt het dat dit zo goed werkt?
Ik kan volstaan met een woord: respect! Mike en ik leerden elkaar kennen toen we allebei nog een kop met haar en een slank figuur hadden. Het respect blijft terwijl het haar al jaren vertrokken is.

Wat zijn Mike's invloeden op je werk?
Hij controleert mijn spelling, houdt mij hand vast, veegt mijn neus af, geeft me op z'n tijd een schop onder mijn kont en zorgt ervoor dat ik mijn moeder opzoek. Kortom te veel om op te noemen.

Het merendeel van je verhalen gaat over mensen in plaats van superhelden. Zelfs als je een superhelden verhaal schrijft (Green Arrow) dan gaat het verhaal nog steeds over normale mensen. Hoe komt dat?
Een verhaal gaat over MENSEN. Het wie en waarom is veel interessanter dan het hoe en wat. Ook mijn Spawn The Impaler verhaal is hier een goed voorbeeld van.

Een tijdje terug bood DC Batman Masque aan, een Elseworlds verhaal door jou. Het werd echter uitgesteld, komt het verhaal nog uit.
Het verhaal zit al vijf maanden in de pijplijn. Oorspronkelijk zou het in januari 1997 uitkomen. De nieuwe datum wordt september 1997. Deze timing zorgt ervoor dat geen enkel succesje van de film invloed op de comic heeft!

Zo te horen ben je hier niet echt blij mee. Zijn er andere dingen waar je wel gelukkig mee bent? Zat, het belangrijkste is wel de terugkeer van Jon Sable, Freelance. De serie komt deze herfst uit bij Caliber.

Wat kunnen we verder nog van je verwachten in de nabije toekomst?
Niet echt veel. Ik heb onlangs twee filmscripts afgemaakt en drie bewerkingen voor andere films. Verder ben ik begonnen aan twee romans, eentje is SF en de andere is een histories verhaal. Ik ben de mede auteur van een voorstel voor een tv serie en ik werk aan twee litographien. Dat is het wel zo'n beetje. Zoals je ziet niet echt veel.

Zo te horen heb je wel wat te doen. We willen je dan ook hartelijk bedanken voor dit interview net zoals Mike Gold die dit tenslotte mogelijk maakte.
Geen dank, ik vond het erg leuk om even iets anders te doen.

Korte bibliografie van Mike Grell:

[ Home ] [ Artikelen ] [ English ] [ Reviews ] [ Tekeningen ] [ De verschenen nummers van de 'Nuff Said ] [ Links ] [ Interviews ] [ Info ] [ Figuren ]