Door Dennis Janssen
Het is alweer een tijdje geleden, maar 15 en 16 maart werd de United Kingdom Comic Art Convention gehouden. Zoals elk jaar bezocht een delegatie van de 'Nuff Said (ondergetekende samen met René en Simon) deze beurs in Londen. Hetgeen wat deze beurs zo aantrekkelijk maakt is natuurlijk de geringe afstand, een grote sortering comics (vaak nog goedkoop ook!) en de interessante mensen (en hier behoren ook comicmakers toe) die je er kan ontmoeten. Het enige nadeel is de prijs: 25 pond (zo'n 80 gulden) voor een toegangsbewijs voor beide dagen.
Wat altijd opvalt op de UKCAC is de ontspannen sfeer die de beurs uitademt. Niet zo'n stress zoals bijvoorbeeld op de stripdagen in Breda (waar iedereen het eerst binnen wil zijn en tekenaars bedolven worden) en geen 'grand standing' zoals in San Diego, waar iedereen de mooiste kraam wil hebben. Nee, iedereen neemt rustig de tijd om zich eens twee dagen goed te vermaken. Alle comicmakers hebben tijd voor iedereen en nodigen je graag uit om eens een drankje met hen in de bar te drinken (en ze proberen je nog te laten betalen ook!). Daarnaast is het een prima plaats om weer eens mensen te ontmoeten die je een tijd niet gezien hebt (tja, Engeland en de Verenigde Staten zijn nou eenmaal moeilijk met de tram te bereiken). Zo kwamen we Patty Jeres en Bob Wayne (marketing- en verkoopmanager van DC) tegen, liepen we onze vrienden uit Breda (Glenn Fabry, John McCrea en Steve Pugh) tegen het lijf, werden we begroet door Dave Gibbons en vroeg John Bolton ons of hij ooit nog naar een beurs kon gaan zonder ook ons daar aan te treffen.
Om een goed beeld te schetsen is het denk ik verstandig om even de inrichting van de UKCAC te schetsen. Het hele festijn speelt zich af in een universiteitsgebouw. De kantine (hierover straks meer) is beschikbaar voor de beursgangers, zodat tegen een schappelijke prijs ontbeten en geluncht kan worden. Twee zalen zijn ingericht voor de handelaren (particulier en privé door elkaar), waar met name verkoop plaats vind. Eén zaal is speciaal gereserveerd voor de 'independent publishers'. Twee college zalen zijn gedurende de UKCAC omgedoopt tot discussie zalen, alwaar vele panels gehouden worden. In de kelder kan aanstormend talent hun portfolio's door professionele tekenaars laten bekijken. Tenslotte heeft de galerij de bijnaam 'artist alley' gekregen, omdat hier de signeersessie van tekenaars en schrijvers plaats vinden. Hoewel het verkoop gedeelte zeer interessant was, de panels zeer de moeite waard waren (o.a. over self publishing, Kirby vs Ditko, een veiling en een uiteenzetting van de positie van de vrouw in de comicwereld) en er vast en zeker nieuw tekentalent ontdekt is, wil ik in de rest van dit artikel alleen stil staan bij de perikelen in de 'independent' zaal, 'artist alley' en wat algemene zaken.
Hoogtepunten van deze UKCAC waren de ontmoetingen met Terry Moore en levende legende Joe Kubert. Beide heren wilden ons graag te woord staan (met dank aan Dave Gibbons voor het kunnen interviewen van Joe Kubert), wat in twee leuke interviews heeft geresulteerd (het gesprek met Terry Moore vind je in deze 'Nuff terug, het Kubert interview volgt volgende keer). Deze twee heren bleken ook het populairst bij het publiek te zijn. De rijen die voor de tafels ontstonden spraken boekdelen. Maar denk niet dat beide heren er snel genoeg van kregen. Men schakelde niet over naar het neerzetten van handtekeningen, nee, sketches die wilden ze maken. Dit alles natuurlijk tot tevredenheid van het publiek.
Met Terry Moore is direct één van de personen uit de 'independent publishers' zaal genoemd. De maker van Strangers in Paradise behoeft geen introductie. Verder was het voor de 'Nuff Said redactie even zoeken wie nu precies wie was (de hulp van onze eigen onafhankelijke correspondent Alfred was hier goed van pas gekomen!), maar na twee dagen konden we gezichten bij namen plaatsen en waren alle aanwezige 'Nuff Said redacteuren in het bezit van nieuwe abonnementen op de series Strangehaven en Kane. Strangehaven wordt gemaakt door Gary Spencer Millidge. Millidge maakt een zeer interessante comic (wie Twin Peaks graag mocht kijken moet zeer zeker Strangehaven eens proberen), maar ik lees altijd in zijn voorwoord dat hij een gevierd man op elke beurs is. Als dit het geval is, dan was de UKCAC de uitzondering die de regel bevestigt. Gary was stil, ingetogen en hij had het zeker niet druk. Dit betekende wel dat er geen rij stond en dat de hele 'Nuff Said crew snel een unieke sketch binnen had. Hoewel, uniek? Terwijl de meeste tekenaars uit de losse pols schetsen heeft Millidge een aantal voorbeeldsketches bij zich die hij vervolgens overtrekt.
Ook bij Paul Grist (Kane, verhalen over een politieman in de toekomststad New Eden) was het niet zo druk, maar in tegenstelling tot Gary Millidge was Paul wel spraakzaam. Zo wist hij te vertellen dat hij nooit meer voor Marvel zal werken ('I hated making Daily Bugle, but it seemed a good idea at the time'), dat hij zich vooral toe zal leggen op Kane en dat er binnenkort een Burglar Bill special aan staat te komen.
Iemand die niet over belangstelling te klagen had was Daniel Clowes. De maker van Eightball stond bij het 'alternatieve publiek' in een goed blaadje en dat was te merken. Veel signeren en veel kletsen. Daniel had het zichtbaar zeer naar zijn zin. Eén tip: Daniel, volgende keer het hoedje thuis laten!!
Dan de ‘artist alley’. Aan diverse tafels volgde tekenaars en schrijvers elkaar in hoog tempo op. Wie waren er zoal? Garth Ennis, Glenn Fabry, John McCrea, Steve Pugh, Dave Gibbons, Mike Vosburg, Charlie Adlard, Sean Phillips, Alan Davis, Steve Dillon, David Lloyd, John Bolton, Alan Grant, Bryan Talbot, Robin Riggs, Duncan Fegredo, uiteraard Joe Kubert en heel veel (voornamelijk Britse) comicmakers. Aardige dingen die we van de diverse personen te horen kregen willen we even met jullie delen:
* Charlie Adlard doet ongeveer anderhalf uur over een pagina (zijn sketches kosten hem
ongeveer 2 minuten van zijn tijd, maar ze zien er nog goed uit ook!);
* Sean Phillips stopt aan het eind van het jaar met Hellblazer;
* Robin Riggs heeft bij DC een voorstel voor een eigen serie ingediend, met als
schrijfster onze ‘reviewster’ Elayne Wechsler-Chaput;
Wat ook vermeldenswaardig is, is dat bijna alle tekenaars zich in een bocht wrongen om de tafel naast Joe Kubert te bemachtigen. Uiteindelijk was Bryan Talbot de gelukkige. Met een echte 'fanboy' blik in zijn ogen nam hij achter zijn tafel plaats, haalde een exemplaar van 'Fax from Sarajevo' uit zijn tas en vroeg aan Kubert: "Mr. Kubert, wilt u dit boek alstublieft van een handtekening en een sketch voorzien". Wat een respect voor deze levende legende!!
Op een gegeven moment werd het druk op de galerij. Erg druk zelfs. Ongelofelijk vreselijk druk. Een hele horde mensen verzamelde zich voor een lege tafel. Britten zijn natuurlijk een beetje vreemd, maar om nou een handtekening van een lege tafel te verwachten (en dat met zulke massale aantallen) is meer dan een beetje vreemd. Navraag leerde dat Brian Bolland zo dadelijk aan de desbetreffende tafel plaats zou gaan nemen. De spanning liep op. Het uur u naderde. Nu ging het gebeuren. En ja hoor, daar kwam hij... maar dan NIET! Een woordvoerder van de UKCAC verscheen ten tonele met de melding dat Brian Bolland helaas vanwege privé omstandigheden af had moeten zeggen. Ik kan jullie verzekeren dat meerdere fans met het idee hebben rondgelopen om eens te onderzoeken hoe lang het duurt voordat een UKCAC medewerker de grond raakt als hij van de ‘artist alley gelanceerd wordt.
Tenslotte was het tijd om in de kantine even wat uit te puffen. Wie kwam echter direct de kantine binnen lopen? Niemand minder dan Mr. Preacher himself, Garth Ennis. Vanwege het drukke programma hadden uw Nuffers nog geen comics door Garth laten signeren, dus dit leek een uitgesproken gelegenheid. Met een biertje als omkoop middel en een klein stapeltje comics stapten wij op Garth af. 'Geen probleem, die signeer ik nog wel even voor jullie', zei Garth. Waar hij echter niet op gerekend had, was het feit dat hierdoor andere (minder assertieve) personen ook aansloten om een handtekening te vragen. Na een korte tijd had zich een rij van meer dan 40 man ontwikkeld, waardoor Garth een spontane signeersessie in de kantine diende in te lassen (gelukkig waren de meeste fans bescheiden en hadden ze maar een stuk of 123434 comics bij zich om door Garth te laten signeren). ZO ziet u maar, de Nuff is nooit te beroerd om iets te organiseren (zeker niet als het ons geen tijd en geld kost!).
Al met al was het weer een prachtig weekend in Londen. De volgende UKCAC zal weer in maart gehouden worden en ik kan iedereen aanraden om eens een bezoekje te brengen. Als ik de sfeer enigszins goed neer heb gezet, staan jullie dan allemaal voor het te dringen!