Let’s go Johnny O.! Een interview met John Ostrander

Ditmaal is John Ostrander (20 april 1949 te Evanston, favoriete hobby het brouwen van zijn eigen bier) te gast in ons gebruikelijke interview. Ostrander is de schrijver van onder andere Grimjack, Hawkworld en Suicide Squad, maar werd vooral bekend door zijn interpretatie van The Spectre. Hierover en over vele andere uiteenlopende zaken spraken wij met John. Tja, en als je een ex-acteur eenmaal aan het praten hebt……

John, welkom bij de ‘Nuff Said.
Dank je wel, ik ben blij jullie te spreken. ‘Nuff Said, hebben jullie dat van Stan Lee?

Absoluut, hij is iemand wiens comics en visie op comics veel indruk op ons heeft gemaakt. Deed hij dat bij jou ook?
Jazeker, sommige van de comics uit Stan’s schrijvers periode horen bij mijn “all time” favorieten. Ik denk dan met name aan de Fantastic Four van Stan en Jack Kirby. Wat ik ook heel goed vond (en nog steeds vindt) zijn de delen van Captain America en Nick Fury, Agent of S.H.I.E.L.D, die door Jim Steranko gemaakt zijn. Hele goede verhalen en tekeningen die insloegen als dynamiet. Ook Conan van Roy Thomas en Barry Windsor Smith uit die periode is een meesterwerk. Het is het voorbeeld van hoe boeken en/ of korte verhalen in comics omgezet horen te worden. En ik moet zeker de Dark Phoenix Saga uit X-Men van Chris Claremont en John Byrne niet vergeten, een heel pakkend verhaal met zo ongeveer de meest emotionele climax die ik in een comic ben tegengekomen!

Maar je hebt natuurlijk niet alleen Marvel comics in je “all time” favorieten bakje zitten.
Dat klopt, het zijn er veel meer. Laat ik er nog een paar noemen. Jack Kirby’ s The New Gods was een verademing om te lezen, het liet zien hoe goed Kirby was en hoe prachtig hij epische verhalen weer kon geven. Als ik nog even in de DC hoek blijf dan wil ik ook zeker The Question van Denny O’Neil en Denys Cowan noemen, de eerste Zen comic. En als ik aan Denny O’Neil denk, dan komen ook direct de Green Lantern/Green Arrow verhalen naar boven die hij samen met Neal Adams heeft gemaakt. Die verhalen lieten mij zien wat je met comics als medium kan doen. Ze waren zo baanbrekend op zoveel verschillende manieren dat het bij mij gaat duizelen als ik er alleen al aan denk.
Kijk ik naar independents dan komt direct Blueberry van Moebius naar voren (ter info: de verhalen werden geschreven door Charlier, red.). Één van de beste western verhalen ooit gemaakt. Het eerste jaar van American Flagg! van Howard Chaykin was iets bijzonders. Daar viel echt mijn mond van open, want wat Chaykin daar neerzette was nog nooit eerder door iemand anders gedaan. Scout mag ik ook zeker niet tekort doen, dat is werk van Tim Truman op zijn best, en dan is er niets beters. Maus van Art Spiegelman was de eerste comic die wat mij betreft de titel literatuur verdiende, daarom hoort hij ook in dit rijtje thuis. Oh ja, en ik moet zeker Nexus van Mike Baron en Steve Rude niet vergeten. Gewoon omdat het geweldig is en omdat Mike me vermoordt als ik dit niet zeg!!!
Poeh, zo kan ik echt nog wel een tijdje doorgaan. Ik was een grote fan voordat ik schrijver werd. Maar mag ik jullie ook wat tips geven als je de krenten uit de pap wilt hebben van datgene wat er tegenwoordig uitgebracht wordt?

Zeer zeker, noem maar eens wat op.
Ik raad iedereen (en dus ook jullie lezers) aan om Leave it to Chance te lezen. Heel mooie verhalen met een eerste klas heldin. Uiteraard is ook Astro City verplichte kost. Starman zal ook niet echt als een verrassing komen. Naast de uitwerking van het figuur van Jack Knight vind ik het machtig om te zien hoe Robinson Opal City ontwikkelt. Daarnaast weet je nooit wat er in het volgende deel van Starman gaat gebeuren en dat is tegenwoordig ongebruikelijk in de comic wereld.
Wat misschien niet zo voor de hand liggend is, zijn mijn drie volgende tips. Legion of Superheroes vind ik top, de “relaunch” heeft goed uitgepakt en heeft de originele magie van het legioen weer terug gebracht. Quantum en Woody moet iedereen lezen die zin heeft in wat humor en niet zozeer in een goed sluitend verhaal. Last but not least: Terminal City, retro, maar dan in de toekomst. Veel interessante figuren en een hele hoop mysterie. Ook hier, net zoals bij Starman, speelt de stad op zich een belangrijke rol.

Zijn er ook nog mensen wiens werk je altijd gevolgd hebt of nu nog volgt?
Ook hier teveel om op te noemen, maar laat ik maar eens wat roepen. Uiteraard Lee en Kirby, die samen Marvel groot maakten en het hele comic concept opnieuw definieerden. Will Eisner heeft ook veel invloed op me gehad. Eisner is echt dé verhalen verteller in comic land. Hij vertelt in 8 pagina’s datgene waar anderen 22 pagina’ s voor nodig hebben. Wat Eisner niet van comics weet is niet interessant genoeg om te weten. Denny O’Neil omdat hij mij liet zien hoe ik sociale problemen in een comic aan kan pakken. Jim Steranko omdat hij de tekenaar onder de tekenaars is geweest.
Even adem happen…Roger Stern hou ik ook altijd in het oog. Roger is de meest ondergewaardeerde schrijver aller tijden. Uiteraard Kurt Busiek en James Robinson, maar ook Mark Waid en Peter David. Ook Jan Duursema heeft mijn aandacht verdiend. Jan is altijd bezig om haarzelf te verbeteren. Daarom stelt ze hoge eisen aan zichzelf en de mensen waarmee ze werkt (en dus ook aan mij!).
Tot slot de twee mensen waar ik het meest mee samen hebt gewerkt. Tim Truman heeft meer goede ideeën dan 20 andere mensen bij elkaar en werkt in allerlei genres. Het blijft een genot om werk van Tim te zien. Tom Mandrake is mijn andere kompaan. Ik heb denk ik meer comics met Tom gemaakt dan iemand anders en ik kan je verzekeren dat Tom altijd bezig is met tekenen. Hij rust nooit op zijn lauweren. Ik vind Tom (net als Roger) een ondergewaardeerd talent in de comic wereld.

Je hebt het over je bijna “vaste” tekenaars Tim Truman en Tom Mandrake. Hoe is jullie relatie?
We zijn erg goede vrienden. Tom woont tien minuten bij me vandaan en Tim een uurtje of twee. We gaan met elkaar om als broers. Zoals ik net al zei is Tim een van de meest creatieve mensen die ik ken. Daarnaast is hij eerlijk, loyaal en de dapperste persoon die ik ken en een uitstekende vriend. Tom is ontzettend gefocust, heeft een bepaalde wijsheid over zich en een geweldig gevoel voor humor. Als tekenaars hebben ze bepaalde dingen gemeen, maar zijn er ook grote verschillen die vooral in de uitvoering naar boven komen. Zo gingen ze beiden naar Joe Kuberts tekenschool. Beiden kunnen ook perfect de gang van een verhaal met hun tekeningen aangeven. Ze zijn ook allebei niet bang om mijn plot aan te passen en dat te tekenen, waarvan zij weten dat ik dat eigenlijk bedoelde te omschrijven (ik zou ze graag een keer op hun kop willen geven, maar ze hebben helaas bijna altijd gelijk!).

Wat beïnvloedt jou naast je collega’s en andere comics nog meer bij het schrijven van een verhaal?
Dat is bijna teveel om op te noemen. Allerlei soorten boeken die ik lees zijn van invloed, zoals geschiedenis boeken (waaruit o.a. The Kents naar voren is gekomen), maar ook boeken van detective schrijvers als Dashiel Hammet en Raymond Chandler. Robert E. Howard heeft mij geïnspireerd door de manier waarop hij het tempo van zijn plots bepaald. Daarnaast lees ik ook erg veel omtrent mythologie, dat waren toch de comics van langverlogen tijden. Ook films hebben me wel eens op ideeën gebracht. Denk dan aan klassiekers als The adventures of Robin Hood, Casablanca, Field of dreams, The Godfather, The man who shot Liberty Valance and Babe. Oh ja, en alle Zorro films!! Daarnaast lees ik twee kranten per dag en een paar tabloids. Ik ben vooral geïnteresseerd in de rare, vreemde en onverklaarbare verhalen. Dat is koren op mijn schrijvers molen.

O.k., laten we eens terug gaan naar het begin van je comics carrière. Hoe ben je die eerste keer aan de bak gekomen?
Dat was bij First. Ik wilde altijd wel eens een comic schrijven (want ik was en ben een echte fan), maar had nooit de kans gekregen. Toen Mike Gold First oprichtte besloot hij mij een kans te geven, omdat hij onder de indruk was van enkele toneelstukken die ik geschreven had.

Hoe was het in die tijd bij First, toch een tijd lang de op twee na grootste comic uitgeverij van de Verenigde Staten?
Ik ben natuurlijk bevooroordeeld want het is de uitgeverij waar ik begonnen ben, maar ik vond het heel erg opwindend. We voelden ons echt rebellen die tegen de gevestigde orde aanschopten. Bijna alle titels die we uitbrachten verkochten vrij goed en zelfs titels waar het publiek niet zo warm voor liep (bv. MARS en Blaze Barlow and the Eternity Command) waren toch heel interessant.

Toch liep het op een gegeven moment mis.
Ja, tegen het eind van First werd het moeilijker en moeilijker. Ik ben wel tot het eind bij First gebleven, gedeeltelijk uit loyaliteit (misschien wel meer naar de lezers dan naar de uitgeverij), maar ook gedeeltelijk om mijn eigendom, Grimjack, te beschermen. Ik wilde niet dat iemand anders met Grimjack aan de haal ging en er iets van maakte wat ik niet wilde, in een ijdele hoop om het zinkende schip te redden. Maar er hing in de laatste maanden een heel desperate sfeer. Ik heb zo’n sfeer ook wel eens elders meegemaakt. Geloof me, dat zijn niet de leukste tijden.

Je hebt ook voor Valiant gewerkt.
Inderdaad. Ik kreeg daar een hoop geld en een hoop respect van de mensen die er werkten. Daarbij moet wel gezegd worden dat bij de series die ik daar ging doen, Magnus en Rai, ik me aan hele strakke richtlijnen diende te houden. Bij Magnus wilde men een verhaal over een invasie van buitenaardsen die minimaal 36 delen zou duren. Rai moest de held onder de helden worden en het team om hem heen (the future force, red.) was al door andere mensen samengesteld. Ik heb wel de hele invasie bedacht, het buitenaardse ras en het eind van dat verhaal, dat Valiant gebruikt heeft, zelfs nadat ik de serie verlaten had. Ik ben van beide series afgehaald, omdat de redacteuren vonden dat het tijd werd voor “een nieuwe creatieve wind door Valiant”. Ik kreeg toen Eternal Warrior aangeboden, maar daar was het addertje dat de serie twee keer per maand uit moest komen, met verschillende tekenteams. Dat werkte niet lekker. Ik kan ook niet zeggen dat ik bij Valiant echt bereikt heb wat ik wilde bereiken. Jammer maar helaas.

Wat zijn de verschillen tussen een “kleinere” uitgeverij en de grote twee (Marvel en DC)?
Het grootste verschil is dat de grote twee meer, sneller en betrouwbaarder zijn wanneer het op betaling voor je werk aankomt. Je hoort vaak dat je bij kleinere uitgeverijen meer artistieke vrijheid hebt. Ik heb dat niet gemerkt, ik heb bij DC en Marvel ook haast nooit concessies moeten doen.

We hebben het zojuist al even over Grimjack gehad. Waarom besloot je Grimjack opnieuw op te starten met dezelfde hoofdfiguur, maar dan in een ander tijdperk?
De serie werd voorspelbaar en ik ging daarin mee. Iedereen die iets met Grimjack te maken had was het erover eens dat we iets drastisch moesten doen. Ik heb toen de meest extreme manier bedacht om dat te doen, een manier om een nieuw begin te maken en de serie opnieuw uit te vinden, maar dan wel zonder dat hetgeen reeds gemaakt was verloren ging. Het moest geen Dallas-achtige tafereel worden, waarin het voorgaande alleen maar een droom bleek te zijn.

De vraag blijft natuurlijk wanneer we weer eens een Grimjack verhaal tegemoet kunnen zien. We hebben immers de terugkeer van andere First helden (Jon Sable, Dreadstar, Nexus) reeds mee kunnen maken.
We zijn nog steeds met de rechten kwestie bezig. Ik blijf hopen dat daar snel een eind aan zal komen. Ik denk niet dat ik mijn laatste Grimjack verhaal geschreven heb, maar ik kan geen datum noemen wanneer er iets in de winkel ligt.

Grimjack was je eigen creatie. Zijn er bestaande figuren waar je iets mee zou willen doen?
Ik heb Dr. Strange altijd een interessant figuur gevonden, maar ik vind dat hij nu “mishandeld” wordt. Ik zou direct dat Sorcerer Supreme gedoe weggooien en hem weer gewoon Master of Mystic Arts maken. Ook Dr. Fate wil ik wel eens onder handen nemen. Het is te lang geleden dat Dr. Fate is uitgebeeld zoals hij oorspronkelijk bedoeld was. Ik denk dat de lezers daar best warm voor lopen. In groepsverband denk ik meer aan Challengers of the Unknown en Fantastic Four. De Challengers serie van dit moment is niet slecht, maar ik wil graag met het originele team aan het werk. Dat is mijn grootste wens sinds ik voor DC werk. Fantastic Four moet altijd Marvels belangrijkste titel zijn. Het is geen team- maar een familie serie.

Bij DC begon je niet met een teamserie, maar met Firestorm. Hoe kijk je daarop terug?
Ik was nou niet echt een geweldige Firestorm fan toen ik met de serie begon. Maar de serie liep niet zo best en ik kon hem overnemen en ermee doen wat ik wilde. Dat sprak me wel aan. Ik denk dat met de verhalen “search for Martin Stein” en “death of Martin Stein” een paar van de beste Firestorm verhalen verteld zijn. Ik zou ik niet terug willen keren op een Firestorm titel. Ik heb al mijn verhalen over dat figuur nu wel verteld.

Op een gegeven moment veranderde je Firestorm in het vuurelement. Hoe kam je daarop?
Daar heeft Alan Moore natuurlijk mee te maken. Hij veranderde Swamp Thing in het aarde element. In de klassieke oudheid zijn er vier elementen: aarde, water, lucht en …. vuur! Het leek mij een leuke manier om het figuur weer eens wat interessanter te maken.

Een teamserie die je wel geschreven hebt is Suicide Squad, één van de hoogstandjes van de ‘80er jaren. Hoe ben je op dat idee gekomen?
Zoals ik al zei wil ik heel graag iets met Challengers of the Unknown doen. Ik heb DC benaderd met een voorstel hiervoor, maar iemand anders bleek me reeds voor te zijn geweest (Tim Sale, red.). Bob Greenberger stelde voor dat ik misschien iets met een ander oud team van DC kon gaan doen, namelijk Suicide Squad. Ik heb toen lang na lopen denken over de vraag:” Wie wil er nou bij een team horen dat zichzelf Suicide Squad noemt?”. Plotseling schoot het antwoord me te binnen: ”Mensen die geen andere keus hebben, zoals…gevangen genomen super-schurken!”. Ik was één van de weinigen die de serie Secret Society of Super Villains ook echt leuk vonden om te lezen. Daarover zei iedereen dat je geen serie kon maken met super schurken in de hoofdrol. En dat was het laatste wat mij overhaalde om Suicide Squad te gaan schrijven (ik hou wel van een uitdaging). Ik heb er toen een mix van gemaakt met als voornaamste ingrediënten “The dirty dozen” en “Mission: Impossible”. Doe daar wat “twijfelachtige” helden bij en moord, op zijn tijd, het halve team uit. Presto: daar heb je Suicide Squad (tip van de redactie: Suicide Squad = super goed + super goedkoop in de pieken bakken bij diverse comic winkels, komt dat zien).

Kunnen we nog Suicide Squad verhalen verwachten?
Ik zou er erg graag mee door gaan, als ik maar een manier vind om bij DC aan te tonen dat er een markt voor is (waarvan ik zeker ben dat die er is). Daarnaast heb ik nog ideeën voor een nieuwe Deadshot mini serie.

Een ander figuur uit Suicide Squad was Manhunter, waarvan je ook een serie hebt geschreven. Mmmmhh. Manhunter kwam wel voor in Suicide Squad, maar de serie kwam meer voor uit Millennium, waarin de Manhunters een vooraanstaande rol speelden. DC verkocht het als een spin-off serie, maar dat had meer negatieve dan positieve effecten. Na de Millennium serie hadden de meeste mensen namelijk wel genoeg van de Manhunters. Eigenlijk heeft de serie nooit echt gelopen. We hebben wel enkele goede verhalen gemaakt, wat voornamelijk Kim’s (Yale, de overleden echtgenote van John Ostrander) prestatie was, ik heb op Manhunter vooral als klankbord gefungeerd. Ik denk niet dat we snel een nieuwe Mark Shaw Manhunter serie terug zullen zien (tweede tip van de redactie: de Manhunter serie is prima waar voor je geld, vooral omdat ook deze serie zeer goedkoop te verkrijgen is).

Je hebt ook nog Hawkworld en Hawkman voor DC geschreven, nadat Tim Truman een magistrale mini serie hierover had gemaakt.
Na de mini serie kreeg ik Hawkworld als doorlopende serie van DC aangeboden. De eerste paar delen heb ik samen met Tim gemaakt. Ik vond het meesterlijk wat Tim in de mini serie had neergezet en zoals ik eerder al zei, het is altijd een genot om met Tim samen te mogen werken. DC had echter wel enkele regels voor me als ik de opdracht zou accepteren, te weten: 1) na deel 1 moesten Hawkman en Hawkwoman op aarde zijn en 2) het moest hun eerste keer op aarde zijn. Dit druiste tegen elke continuïteit in. Ik vond deze redactionele insteek verkeerd en heb dit bij DC neergelegd. Het mocht echter niet baten, men wilde het nu eenmaal zo hebben. Ik heb toen besloten de serie toch te gaan schrijven, omdat iemand anders misschien minder van Tim’s voorwerk gebruik gemaakt zou hebben. Daarnaast heb ik nog wel geprobeerd zoveel mogelijk continuïteit recht te breien. Ik ben zo dicht mogelijk bij de stijl van Tim’s mini serie gebleven, zowel thematisch als ook op de manier waarop de verhalen verteld werden. Ik ben heel trots op het werk dat ik daar gedaan heb. Zoals een briefschrijver het ooit verwoordde: “ het hoofdthema van Hawkworld is hoe we met elkaar omgaan”. Ik ben het daar volledig mee eens. We hebben met Hawkworld en Hawkman belangrijk werk gedaan. Helaas werden beide series gestopt.

Een andere titel waar je aan gewerkt hebt en die gestopt werd, was Punisher. Bij de andere series kon je echter je verhaal netjes afmaken, Punisher werd midden in het verhaal gewoon afgebroken. Wat was dat voor een ervaring en wat vond je van deze actie van Marvel?
Marvel kon niet anders. De verkopen lagen net onder het break-even punt en aangezien ze in een faillissement procedure verwikkeld waren, moesten ze elke titel die verlies leed opdoeken, ook al waren er signalen dat de serie op korte termijn weer winst ging maken. Jammer maar helaas. Ik maak mijn Punisher verhaal af in Heroes for Hire #9, daarna ben ik klaar met mijn visie op de Punisher.

Je hebt het over de serie die je nu voor Marvel schrijft, Heroes for Hire. Wat wilde je bereiken toen je met die serie begon?
Houdt in gedachten dat ik niet de oorspronkelijke bedenker van H4H ben. Dat was namelijk Roger Stern, die er echter uitstapte voordat het eerste nummer uit kwam. Roger heeft het initiële team bedacht. Toen ik het roer overnam heb ik enkele aanpassingen gemaakt, zoals bijvoorbeeld de positionering van Black Knight. Die moet gewoon een vliegend paard en magische wapens hebben, anders is het Black Knight niet. Ik zal ook nog nieuwe figuren toevoegen en niet alleen oude uit een stoffige doos halen. Ik ben overigens wel een grote Powerman & Iron Fist fan. Ik las hun verhalen in hun separate comics en toen ze een koppel vormden. Hun samenwerking is zo vreemd dat het boeiend wordt.

Wat kunnen we bij Heroes for Hire verwachten?
In #12 wordt het verhaal rondom “ The Master” opgelost, dat wordt een “ double-sized” deel. Hierin wordt ook de verrader die voor “The Master” werkt ontmaskerd. Daarnaast zal er een verhaal komen dat samenhangt met Quicksilver en andere X-titels en “ The Siege of Wundergore” heet.

Naast Heroes for Hire verschijnt ook nog steeds The Kents van je hand. Je hebt wel meer affiniteit bij het western genre getoond. Wat is jouw fascinatie met de western?
Met name het feit dat mensen zeggen dat je tegenwoordig geen western comic kan maken die nog verkoopt ook. Ik hou er niet van als mensen me vertellen wat ik wel en vooral wat ik niet kan doen. Ik hou ervan om te tonen dat het wel kan, als de kwaliteit maar goed genoeg is.

Toch heeft The Kents best wat kritiek gehad, vooral van Superman fans op het internet. Tim Truman en jij zouden het Superman logo misbruikt hebben om maar wat extra verkopen binnen te halen.
Dan hebben ze gedeeltelijk nog gelijk ook. Door het Superman logo toe te voegen zullen mensen The Kents eerder oppakken en eens inkijken. Het was al moeilijk genoeg om comic winkels en lezers in een western geïnteresseerd te krijgen. Tim had toen het idee om het Superman logo op de cover te zetten en ik steunde hem daar 200% in. We hadden de link met Superman als thema, dus waarom niet het sterkste teken van Superman gebruiken? In de comics (in tegenstelling tot film en tv-serie) heeft Pa Kent de S op Clark’s borst bedacht. Wij geven alleen aan dat volgens ons Pa Kent dit uit overlevering van vorige generaties Kents heeft meegekregen en dat de S van oorsprong een Indiaanse origine had. Persoonlijk denk ik dat het iets toegevoegd aan de Superman mythe.

Laten we dan een stap terug doen naar een serie die bijna afgelopen is. The Spectre is gedurende de gehele “run” door lezers als een hoogwaardige comic getypeerd en verkocht heel erg goed. Toch stoppen Tom Mandrake en jij ermee. Waarom is dat?
We willen niet dat The Spectre oudbakken wordt. We willen stoppen op een moment dat de mensen nog zeggen: “ Jammer dat de Spectre niet meer uitkomt, ik keek daar elke maand naar uit”. Als je stopt en mensen missen de serie die je maakte niet, dan ben je te lang doorgegaan. We denken nog steeds dat het het juiste besluit is geweest, hoewel we elkaar best eens gebeld hebben en ons afvroegen of we wel goed wijs waren toen we dit besluit genomen hebben.

Toen jullie met The Spectre begonnen was het totaal anders dan de comics die DC op dat moment uit bracht. Wat waren jullie ideeën toen jullie met The Spectre begonnen?
Iedereen zei dat we niet meer dan zes delen van The Spectre konden maken zonder dat het een cliché werd. Ik wist wel beter. Iedereen zei dat we The Spectre’ s krachten moesten verminderen, anders was het niet interessant. Ik was het daar niet mee eens; verminder zijn krachten en je haalt de hele uitstraling die om The Spectre heen hangt weg, terwijl je dat juist van The Spectre verwacht. We wilden terug naar de basis van The Spectre. De meeste wijzigingen hebben Tom en ik niet in The Spectre aangebracht, maar in Jim Corrigan. Corrigan was een keiharde inspecteur van politie in de jaren ’30. Wij maakten hem nog keiharder en zijn vanaf daar met zijn personage gaan stoeien.

Welke vorige incarnaties hebben als inspiratie voor jullie Spectre gediend?
We hebben geprobeerd om bij zoveel mogelijk eerdere incarnaties leentje-buur te spelen. De verschrikkelijk straffen uit de tijd van Michael Fleischer. Madam Xanadu komt bij Doug Moench vandaan. Azmodeaus en Shaitan vonden hun oorsprong in Showcase. We probeerden het allemaal samen te smelten zonder het karakter van het figuur schade aan te doen, zonder al te krampachtig aan de continuïteit vast te houden. Ik denk dat de lezers dat begrepen en geapprecieerd hebben.

Een van The Spectre’s belangrijkste sterke punten waren de bijfiguren. Hoe belangrijk zijn die in voor jou?
Ik denk dat het succes van een serie valt of staat met de bijfiguren. Denk er maar eens over- je familie, je vrienden, je collega’s, zelfs je vijanden- ze brengen allemaal andere aspecten van je naar boven. Hetzelfde geldt voor de bijfiguren in een boek of comic. Als je het hoofdpersonage goed wil bestuderen dan moet je verschillende soorten interessante personages hebben waarmee hij/zij interactie kan hebben. Hoe beter je bijfiguren, hoe beter de comic!!!

Tegenwoordig blijven veel schrijvers en tekenaars niet langer dan twee jaar op een serie werkzaam. Tom en jij hebben het 6 jaar volgehouden.
Klopt. Ik ben van mening dat je het aan je fans verplicht bent dat, als je met een serie aan de gang gaat, je daar ook een tijdje blijft. Ik wil zelf minimaal twee a drie jaar met een serie bezig zijn. Met The Spectre konden we veel langer blijven, omdat het personage van Jim Corrigan zo interessant bleek en DC ons zoveel ruimte gaf om het te verkennen, dat er zoveel voor ons als voor de lezers een uitdaging over bleef.

Wat vind je ervan dat DC besloten heeft om met The Spectre te stoppen nu Tom en jij ermee ophouden?
Enerzijds ben ik vereerd, maar anderzijds is het ook goed zakelijk inzicht van DC. De meeste lezers van The Spectre kopen de serie nu omdat Tom en ik de serie maken. We hebben er ons stempel heel nadrukkelijk op gezet. Het is niet onwaarschijnlijk dat veel lezers tegelijk met ons op zouden stappen. Dan is het beter om nu zelf te stoppen en over een aantal jaar The Spectre door iemand anders opnieuw te laten lanceren. Ik vermoed dat je over zo’n drie jaar weer een nieuwe incarnatie van een Spectre serie zult zien.

John, tot slot het volgende. Wat kunnen we in de nabije toekomst van je verwachten?
Ik heb samen met Jan Duursema een voorstel bij DC ingediend om een serie te gaan maken die Qaliban gaat heten. Tom Mandrake en ik hebben een voorstel gedaan aan DC om een twee delige Batman mini serie te gaan maken. Beide zijn nog onzeker. Daarnaast heeft DC aan Tom en mij gevraagd om een ongoing serie te gaan doen, maar daar zijn Tom en ik nog bezig om een keuze te maken. Het kan zowel om een eigen creatie gaan, maar misschien wordt het wel een eigen versie van een bestaand figuur. Ik ga samen met Joe Eldkin Quicksilver schrijven. En dan is er natuurlijk nog het Sunset Riders project bij Marvel. En ik hoop ooit nog eens een western samen met John Severin te mogen maken.

Sunset Riders, dat klinkt western-achtig.
Is het ook, maar heel anders dan The Kents. Het wordt veel minder historisch onderlegt en veel meer mythe-achtig. Het is het gevoel van The Magnificent Seven. Ik wil niet in herhalingen vervallen, dus ik geef met Sunset Riders weer een andere draai aan het western genre. Wat er in Sunset Riders onder andere gaat gebeuren is dat we Marvels western helden wat meer “down to earth” gaan maken en in een wat reëlere wereld gaan plaatsen. De line-up tot nu toe bestaat uit Two Gun Kid, Rawhide Kid, Kid Colt, Outlaw Kid, Caleb Hammer, The Gunhawk, Ghost Rider en Red Wolf, maar we proberen er nog meer in te proppen.

John nog een allerlaatste vraag. Je hebt net aangegeven dat je een voorstel bij DC hebt ingediend. Hoe gaat zoiets nou in zijn werk?
Dat hangt van de uitgever af, maar in het algemeen werk het ongeveer zo. Je maakt een voorstel van maximaal 3 pagina’s. In de eerste alinea vat je de kern van het concept samen en probeert de aandacht van de redacteur te trekken. Als je een nieuw figuur introduceert beschrijf je hem/ haar, als je een nieuwe versie van een reeds bestaand figuur wilt gaan doen moet je uitleggen waarom jouw versie anders/ beter is. Beschrijf de bijfiguren en geef een plan voor het eerste jaar van de serie (dan laat je zien dat je een visie over de lange termijn hebt). Nogmaals, maak geen hoogdravend proza, het belangrijkste is dat de redacteur na de eerste paragraaf nog steeds geïnteresseerd is. Onthou dat hij/ zij reeds honderden van zulke voorstellen heeft gelezen. Wees briljant! Wees origineel! En vooral, heb geluk en doorzettingsvermogen!

John bedankt voor dit gesprek en veel succes met al je toekomstige projecten!
Geen dank, ik hoop dat jullie lezers het even interessant vinden als ik het gevonden heb.

Korte bibliografie van John Ostrander

[ Home ] [ Artikelen ] [ English ] [ Reviews ] [ Tekeningen ] [ De verschenen nummers van de 'Nuff Said ] [ Links ] [ Interviews ] [ Info ] [ Figuren ]