Op 12 en 13 oktober vonden de Stripdagen te Breda wederom plaats. Wat deze maal opviel was een schreinend gebrek aan striptekenaars en -schrijvers. Gelukkig had Professor Ich toch een verrassing voor de comicliefhebbers in petto, Zij haalden de Britten Glenn Fabry, John McCrea en Steve Pugh naar Nederland. Tussen hun drukke schema van drank en tekeningen door vonden deze heren toch nog tijd om enkele uren met de redacteurs van 'Nuff Said over hun werk en de comicwereld in het algemeen te praten. Zoals uit het interview blijkt hadden de 'three amigo's' behoorlijk wat te vertellen en deelden rake klappen uit aan England's grootste uitgeverij.
Wij bedanken Professor Ich voor het mogelijk maken van dit interview.
Gezeten aan een tafel in hotel Brabant (waar geen ontbijt meer verkrijgbaar was, maar wel een lekker bakkie koffie) start ons gesprek. In het interview staat GF voor Glenn Fabry, SP voor Steve Pugh en JM voor (drie keer raden) John McCrea.
Heren, welkom op de vroege morgen. Kunnen jullie je voor onze
lezers even voorstellen?
Nadat Steve Pugh ongeveer een halve Monty Python sketch over drie mannen heeft
geciteerd, begint John McCrea te antwoorden. Glenn Fabry zit stilletjes achter een
drankje.
JM: Ik wil het spits wel afbijten. Ik ben op 1 augustus 1966 in Belfast geboren. Ik ben dus een Ier en geen Engelsman, alhoewel ik tegenwoordig wel in Engeland woonachtig ben.
GF: Mijn naam is John Glenn Fabry. Ik ben vernoemd naar de astronaut John Glenn. Dit heeft te maken met mijn geboortejaar. Dat is namelijk 1961. Mijn wieg stond in het dorpje Islington.
SP: Net zoals John ben ik in 1966 geboren. In Marsden Green. Op mijn paspoort staat als geboorteplaats Mars. Echt waar. Als je me niet gelooft wil ik mijn paspoort wel gaan halen!!!
Da's niet nodig, hoor! Laten we maar verder gaan met de volgende
vraag: Hoe zijn jullie voor het eerst met comics in aanraking gekomen?
SP: Mijn vader werkte bij de spoorwegen. Als een trein op het eindpunt stond liep
hij door de trein om de kranten op te halen. Deze nam hij allemaal mee naar huis. Ik las
alle strips die in de kranten stonden. Ik was er echt verzot op. Ik heb toen voor mijzelf
een eed afgelegddat dit het werk was dat ik later wilde gaan doen. Ehhh, dan bedoel ik
natuurlijk niet de kranten uit de trein halen!
JM: Op mijn vierde jaar begon ik met het lezen van comics. Dit waren allemaal engelse tijdschriften van Fleetway. Op een gegevn ogenblik ontdekte ik mijn eerste Marvel comics. Ik probeerde er een paar uit en was verkocht. Jammer dat het meeste wat Marvel op dit moment uitgeeft het papier waarop het gedrukt is niet waard is.
GF: Sorry, maar ik moet jullie het antwoord schuldig blijven. Mijn jeugd is al zo'n tijd geleden! Volgende vraag alstublieft.
Maar Glenn, je weet vast nog wel hoe je voor het eerste als prof
in het comicwereldje terecht kwam. Misschien kun je daar dan iets over vertellen.
GF: Uiteraard. Toen ik nog op school zat maakte ik mijn eigen fanzines onder de
lessen. Dave Gibbons en Brian Bolland
behoorden tot de mensen die deze fanzines onder ogen kregen. Toen ik later aan de bak
probeerde te komen bij 2000 AD herrinerden zij zich mijn oude werk nog en loodsten mij
naar binnen.
JM: Mag ook ook op die vraag antwoord geven? Mijn eerste werk was ook voor een blad dat door Fleetway werd uitgegeven , maar niet 2000 AD. Mijn eerste werk werd in Crisis gepubliceerd. Je raad nooit met wie ik toen al samenwerkte. Garth Ennis! We maakten het verhaal 'Troubled Souls', dat over een door oorlog verscheurd Belfast gaat.
SP: Dan kan ik niet achter blijven. In tegenstelling tot John en Glenn ben ik voor een amerikaanse uitgever begonnen. Flint Henry was de tekenaar van Grimjack. Omdat hij met de graphic novel 'Demon Wars' bezig was, zocht First een tijdelijke vervanger. Dat werd ik dus.
Wat wij altijd leuk vinden om te weten is wat jullie vroeger en
nu goede comics vonden en vinden. Dat kunnen series zijn of bepaalde 'creators'. John, wil
jij bij deze vraag de aftrap verzorgen?
JM: No problemo. Ik ben opgegroeid met dé grote klassiekers, Spider-Man en Dr.
Strange door Stan Lee en Steve Ditko. Dit zijn de beste voorbeelden van hoe een
superhelden verhaal eruit moet zien, zowel qua verhaal als qua tekeningen. Mijn andere
grote favorieten uit die tijd waren de EC comics van met name Kurtzman en Davis.
Tegenwoordig geniet ik van Mike Mignola's Hellboy en David Lapham's Stray Bullets. Op superhelden gebied hou ik het meest
van Gen13. Oh ja, ik moet al het werk van John Paul
Leon niet vergeten. Dat vind ik ook erg goed.
SP: Mijn grote helden waren Chris Claremont en John Byrne. Starlord was één van de beste science fiction comics aller tijden. Ook de Star Wars comics van Archie Goodwin en Al Williamson gingen (en gaan) erin als koek. Overigens kan de huidige John Byrne niet tippen aan de John Byrne van vroeger. Hij stopt veel te veel Kirby invloeden in zijn werk. De enige die goed Kirby invloeden kon gebruiken was Kirby zelf. Die is niet te kopieren.
GF: De mensen die ik nu goed vind zijn dezelfde als degenen die ik vroeger al bewonderde. Kortom, mijn smaak is niet erg aan veranderingen onderhevig. Je wil natuurlijk weten wie het zijn? Nou, dat zijn Moebius, Frank Frazetta, Richard Corben en Hunt Emmerson. Waar ik wel steeds meer waardering voor krijg zijn cartoons. Die blijken verdraaid lastig te maken! Veel mensen denken overigens dat ik een grote fan van Boris Vallejo ben. Niets is mnder waar. Natuurlijk maakt Boris mooie plaatjes, maar er zit geen enkele emotie in. Je weet toch hoe hij werkt?
Vertel eens.
GF: Als hij een opdracht krijgt nodigt hij een paar vrienden van hem uit. Alle
vrienden van Boris zijn volgens mij bodybuilders. Hij zet ze dan neer zoals het schilderij
gemaakt moet worden, inclusief zwaarden, schilden, etc. Hij tekent dus gewoon iets na. De
man is verstokt van enige creativiteit.
Jullie werken allemaal al samen met Garth Ennis. Er zijn
ongetwijfeld andere mensen met wie je graag een keer samen zou willen werken.
SP: Absoluut. Ik heb reeds met John Ostrander aan
Grimjack gewerkt, maar ik wil graag nog eens iets met hem doen. Engelsen met wie ik graag
een keer een comic wil maken zijn Grant Morrison en Warren Ellis. Maar wat ik echt graag
zou willen is een Deathlok serie naar eigen inzicht maken. Deathlok is mijn grote
jeugdheld en ik wil hem graag weer aan de top brengen.
JM: Ik wil wel wat met Cindy Crawford doen!!!
Dat is een antwoord dat Joe Quesada ook al in een vorig interview
gaf. Wat hebben jullie met Cindy Crawford?
JM: Helaas niets!! Op comicgebied (hoewel dat minder interessant is) staat Alan
Moore bij mij boven aan de lijst. Verder zijn Mike Mignola en Grant Morrison ook favoriet.
Ik geef mijn linkerarm om Mignola een keer te mogen inkten!!!!!!
SP: John, we kunnen Grant (Morrison, red.) wel eens een keer bellen. Wie weet heeft hij nog wel iets voor ons op de plank liggen?
JM: Ja, dat moeten we doen. Wie kan ik nog meer verzinnen? Da's niet zo makkelijk. Ehh, pfff, Jezus..
GF: Ja, dat is een goede keus. Ik zou inderdaad graag een keer met Jezus samenwerken.
SP: Alleen vervelend dat die maar één verhaal geschreven heeft, hahahaha.
Heren, als laatste uit de categorie 'makkelijke vragen': Wat zijn
jullie hobbies naast comics?
Als uit één mond geven alledrie hetzelfde antwoord: bier drinken, waarna een
hilarisch gelach losbarst. Als de rust is wedergekeerd roept één van de drie 'sex',
waarna de anderen instemmend knikken en wederom aan het lachen slaan. Daarna gaat John
verder:
JM: Ik compenseer mijn drankgebruik met wat aktieve hobbies. Ik mag graag snowborden en gewichtheffen.
SP: Ik speel graag videospelletjes. Daarnaast mag ik graag naar mijn vriendin kijken.
GF: Ik hef ook wel eens een gewicht. Alleen ben ik niet zo sterk, dus duurt het vrij lang voor ik een gewicht opgetild heb, dus voor veel andere hobbies heb ik geen tijd.
Jullie zijn alledrie Europeanen die voor de amerikaanse markt
werken. Kunnen jullie de verschillen tussen die twee markten aangeven?
SP: Eén van de grootste verschillen is dat Amerikanen (bijna) geen humor in hun
strips hebben. Geweld daarentegen zit in al hun comics.
GF: Wat Steve zegt klopt als een zwerende vinger. Wat hij echter vergeet is dat ook sex heel zwaar verboden is.
JM: Ik kan Glenn's uitspraak met een voorbeeld bevestigen. In een deel van Hitman vliegen de ledenmaten in het rond zonder dat iemand van DC daar bezwaar tegen had. In datzelfde nummer ligt de hoofdpersoon met een vrouw in bed. Van die vrouw was een ronding van het achterwerk te zien. DC heeft hier onmiddelijk een stuk deken overheen laten teken. Dit zou in Europa nooit gebeurd zijn. Ook Pratt en Manara's 'Indian Summer' is in de V.S. zwaar gecensureerd.
Aan de ene kant heb je de Amerikaans/Engelse markt, aan de andere
kant de Europese. Er vindt heel weinig kruisbestuiving tussen beide plaats. Wij kunnen
allen Don Lawrence bedenken.
GF: Naast Don Lawrence mogen jullie uiteraard Colin Wilson niet vergeten.
JM: Ik ken ook aardig wat Europese stripmakers. Bilal, Manara en Pratt maken bijvoorbeeld prachtig werk. Ik kan het niet lezen, maar het ziet er geweldig uit.
SP: Ik heb hier weinig aan bij te dragen. Ik ken bijna geen Europese strips, hoewel ik er graag meer van zou willen weten.
Komt dat even goed uit. We hebben "toevallig" twee van
de meest populaire Europese strips bij ons. Willen jullie die eens bekijken en er een
oordeel over geven?
Er wordt bevestigend geantwoord en wij halen de strips tevoorschijn. De eerste is 'XIII',
van Van Hamme en Vance.
JM: Geweldig. Deze man kan ontzettend goed tekenen. Het doet me erg aan de oude en
beste afleveringen van Modesty Blaise denken. Jou niet, Steve?
SP: Absoluut. Ik ben een groot liefhebber van avonturenstrips en dit is echt heel erg goed. Zou ik zeker kopen als ik het kon lezen.
GF: Ik hou niet zo van die strakke lijn voering. Het is zeker mooi getekend (door een vakman) maar niet mijn stijl.
De volgende strip komt uit de tas. Het is 'Op zoek naar de
tijdvogel door Loïsel en Letendre.
JM: Ken ik al, heb ik al. Is erg goed.
SP: Het wordt eentonig, maar weer heeft John voor mij geantwoord.
GF: Dit is dus helemaal mijn stijl.
JM: Dat wist ik al voordat je het boek opensloeg.
GF: Werkelijk schitterend getekend in een stijl die mij helemaal aanspreekt. Is het verhaal ook goed?
JM: Yeah, het is geweldig. Echt 'killer'!
Europa is een goede verbinding naar onze volgende vraag. Is het
geen probleem dat jullie in Engeland wonen en jullie collega's in de Verenigde Staten?
SP: Nee hoor, geen enkel probleem. Wat dat betreft is Federal Express een geschenk
van God. FedEx levert net zo snel van Londen naar New York als van L.A. naar New York. En
zoals je weet zitten al onze editors in New York.
Ok, dat zijn de editors. Maar hoe lossen jullie dat op met
inkters?
SP: Dat is nog veel gemakkelijker. Ik inkt namelijk al mijn werk zelf. De enige
keer dat ik ooit mijn werk door iemand heb anders laten inkten was Doom 2099. Dat was een
ramp. Ik ben vrij egoïstisch en arrogant als het om mijn werk gaat. Ik ben namelijk van
mening dat ik de enige ben die mijn werk de juiste draai kan geven. Alle anderen moeten er
met hun tengels vanaf blijven. Het liefst zou ik ook geen tekstballonnen in de tekeningen
opnemen, want ik vind dat dat vaak de tekening ruïneert.
JM: Ik heb hetzelfde als Steve. Alle keren dat ik mijn werk door iemand anders liet inkten is me dat niet goed bevallen. Veel van dat werk verscheen bij British Marvel. Na die tijd heb ik altijd mijn eigen werk geïnkt. De enige uitzondering daarop is Demon Annual #2 geweest, omdat ik in tijdnood zat. Ik hoop in de toekomst ook mijn eigen werk in te kunnen kleuren, dan is het voor mij pas echt 'af'.
SP: Dat is inderdaad een goed punt. Het lijkt mij ook geweldig om precies die kleuren uit te zoeken die de sfeer het best uitdrukken.
JM: Maar iets anders. Ik wil graag even op de editors terug komen als dat mag.
Natuurlijk. Wat wil je daarover kwijt, John?
JM: Wat ik zeggen wil is het volgende: Ik heb geen enkel probleem met Amerikaanse
editors. Ze bellen je op als ze het tekenwerk ontvangen hebben, geven je feedback en
betalen je op tijd. Aan wie ik wel de schurft heb zijn de meeste Engelse editors. Vooral
de editors van Fleetway zijn echt het schuim van de samenleving. Ik ben nog nooit door hen
op tijd betaald. Ik zal eens een boekje opendoen. Ik werd door iemand van Fleetway
benaderd om op heel korte termijn een verhaal te tekenen. Ik deed mijn best om de deadline
te halen en wonder boven wonder lukte dat. Nadat ik het werk had ingeleverd wachte ik, en
wachte ik, en wachte ik, totdat ik er schoon genoeg van kreeg. Ik belde de desbetreffende
editor van Fleetway op en vroeg wat er aan de hand was en waar het geld bleef. Hij
vertelde me doodleuk dat het tekenwerk hem niet zo goed bevallen was, dat hij het maar
niet gebruikt had en dat ik naar mijn centen kon fluiten. Hij had niet eens de moeite
genomen om me op te bellen om me dit te vertellen. Ik was woedend. Na die tijd heb ik
nooit meer iets voor Fleetway gedaan.
GF: John's verhaal klopt helemaal. Amerikaanse editors gaan veel professioneler met je om. Ze betalen meer geld en je krijgt het ook nog!
SP: Fleetway heeft nog wel meer vervelende trekjes. Als je je tekenwerk niet snel ophaald (ja, ze sturen het niet terug!) verdwijnt het op raadselachtige manier. Soms geven ze het weg een medewerkers, soms verkopen ze het aan 'art-dealers' en soms vernietigen ze het gewoon!!!
JM: dat moeten ze met mijn werk niet proberen. Ik weet niet wat ik zou doen als ik zag dat iemand mijn werk vernietigde.
GF: Ik ken nog een verhaal uit de zestiger jaren. Russ Heath kwam eens op kantoor en zijn editor riep hem bij zich. De editor (wiens naam ik niet zal noemen) zei dat hij niet tevreden was over de kwaliteit was en, om Russ te stimuleren, verscheurde hij de tekeningen in diens gezicht. Kun je je dat voorstellen: een Russ Heath pagina vernietigen.
JM: Echt, ze moeten het bij mij niet proberen. Ik zou zo'n vent vermoorden!
Dan stellen wij even een vraag aan Glenn alleen, zodat jij en
Steve even af kunnen koelen. Glenn, kun je ons eens uitleggen waarom je je op het maken
van covers hebt toegelegd?
GF: Dat is een heel aardse reden: Geld! Ik teken ongeveer een pagina per week. Dat
levert mij 500 dollar op. Als ik een cover teken doe ik daar ook een week over, maar vang
ik 1250 dollar. Ik ben echt met de covers begonnen toen Garth mij vroeg om dat voor Hellblazer te doen. Ik las dan eerst het script, maakte
meestal een stuk of zeven sketches en faxte die naar DC. Zij kozen dan uit welke ze hebben
wilde. En verdomd als het niet waar is, ze kozen altijd de lelijkste. Bij Preacher las ik
de scripts in het begon ook altijd, maar vanf nummer zeven doe ik dat niet meer. Ik neem
gewoon een onderwerp dat mij op dat moment aanspreekt en maak er een Preacher tekening
van. "Simple as that".
JM: Ik maak overigens mijn eigen covers voor Hitman. Ik beslis ook zelf welke cover ik neem. Daar hebben ze bij DC geen inspraak over. Het is altijd het beste om grote figuren op covers te zetten. Het doel van een cover is immers om jouw comic tussen alle anderen op te laten vallen. Grote figuren met felle kleuren zorgen hiervoor. Als je een goed voorbeeld wil zien, kijk dan eens naar Hitman #5. Dat was er één die er echt uitsprong!!
GF: Ja, John heeft inderdaad gelijk. Ik heb ook zulke covers gemaakt, bijvoorbeeld Preacher #16, met Tulip op de voorkant. Het was niet de moeilijkste, maar wel degene die het meest bij lezers is blijven hangen. Covers waarin veel gezichten verwerkt zijn, die zijn pas moeilijk.
Ik heb ook ooit eens een cover voor Hellblazer gemaakt, waarop een brandend lijk stond en waarboven een engel hing (Hellblazer #64, red.). Om de vlammen zo goed mogelijk weer te geven heb ik drie uur onafgebroken in een open haard gekeken. Maar ik denk wel dat het zijn vruchten heeft afgeworpen!!
JM: Dat kun je wel zeggen!!! Ik heb zelden een mooiere cover gezien.
Iets anders. Jullie hebben allemaal een werkrelatie met Garth
Ennis. Op dit moment is hij de 'boy wonder' van alle comicschrijvers. Hoe bevalt het om
met hem te werken?
GF: Garth is onze God. Hij heeft ons van hogerhand opgedragen om beelden uit
allerlei materiaal van hem te maken en deze op onze blote knieën te vereren. Maar
serieus, het werken met Garth is heel plezierig. Hij kan je heel goed inspireren, zodat je
je beste werk voor hem wilt maken.
SP: Daar kan ik me wel in vinden. Ik heb ooit eens een gesprek tussen Garth en Grant (Morrison, red.) opgevangen, waarin Grant zich beklaagde over het feit dat Garth altijd met alle goede tekenaars mocht werken, terwijl ze bij hem altijd na een paar issues weer verdwenen waren. Garth antwoorde hierop dat hij dacht dat hij in zijn vorige leven een fox-terriër was geweest. Als hij eenmaal een goede tekenaar aan zich gebonden heeft bijt hij zich erin vast en laat pas weer los waneer hij wil.
JM: Garth werkt met iedereen hetzelfde. Hij levert de volledige scripts aan en wij tekenen er een verhaal omheen. Er zijn trouwens een heleboel tekenaars die graag met Garth willen werken. Weet je hoe dat komt?
Nee, maar jij wel zo te horen!
JM: Inderdaad. Garth is op dit moment één van de meest verkopende schrijvers. Als
zijn naam op het boekje staat gaan er zo enkele tienduizenden comics meer over de toonbank
dan als mijnheer X diezelfde comic gemaakt zou hebben. Als tekenaar verdien je een
standaard bedrag, maar als er meer dan een bepaalde hoeveelheid comics verkocht worden,
krijg je voor elke extra verkochte comic 1% van de coverprijs als royalties. Dat spreekt
natuurlijk een heleboel mensen aan.
Nu we het over Garth Ennis hebben schiet mij een andere vraag te
binnen. Hebben jullie een verklaring voor het feit dat zoveel Engelsen bij Vertigo werken?
SP: Die verklaring is eigenlijk één naam: Karen Berger. Voor de start van Vertigo
is zij in Groot Britannië gaan 'headhunten' en heeft veel geschikte kandidaten gevonden.
Karen is communicatief erg vaardig en dat werkt erg goed. Het was voor een boel Britten
dus gemakkelijk om met Vertigo in aanraking te komen. Het is veel moeilijker naar het DC
Universe door te breken.
JM: Ik ben daar al. Naast het DC Universum wil ik ooit eens iets met de klassieke Marvel figuren gaan doen.
GF: Voor Vertigo werk krijgen is ook veel makkelijker dan iets bij een europese uitgever los te peuteren. Het was mij bijna één keer gelukt. Ik zou Storm van Don Lawrence overnemen. Op het laatste moment besloot Don echter dat hij Storm tot aan zijn dood zou blijven tekenen. Heel erg jammer. Maar ja, niemand doet het beter dan Don!
OK, gents, als afsluiting willen we graag jullie toekomstplannen
weten.
GF: Ik doe een verhaal voor de nieuwe Gen13 serie. Schrijver daarvan is Harlan Ellison,
die overigens een kleine idioot is. Uiteraard blijf ik de covers van Preacher verzorgen.
Ehhh, ik maak ook nog een verhaal voor Penthouse comics en ben van plan volgend jaar zelf
iets te publiceren. Maar dat wil ik graag nog geheim houden. Het hoogtepunt moet de
hardcover van Batman/ Judge Dredd worden.
JM: Ik hoop dat je daar nu eens alle eer voor krijgt. Mensen denken nog steeds dat Bisley al die verhalen gedaan heeft. Ik vind trouwens dat jouw stijl helemaal niet op die van Bisley lijkt. Bisley kan alleen maar doen alsof hij een hele mooie plaat getekend heeft, maar als je goed kijkt zie je allemaal fouten en gebreken. Hij is de meester van de schijn.
SP: Ja, Bisley krijgt ook altijd alle eer voor Slaine, terwijl Glenn daar veel eerder mee bezig was. Het was Glenn's werk dat ervoor zorgde dat Slaine zo populair werd. Glenn's werk deed voor Slaine wat Brian Bolland's werk voor Dredd deed.
GF: En voor dat werk werd ik heel slecht betaald. Eenmalig 250 pond per pagina.
JM: Ga weg! Weet je hoeveel keer die dingen herdrukt zijn? Elke keer als er een pagina herdukt wordt moet je 15 pond per pagina ontvangen. Je moet naar de rechter!!!!!
GF: Ach, gedane zaken nemen geen keer. Ik krijg toch geen werk meer voor 2000 AD en ik heb me er lang genoeg druk over gemaakt. Laten we er maar over ophouden.
OK, dan even terug naar de vraag. Steve en John, wat zijn jullie
toekomstplannen?
SP: Ook ik ga iets voor Penthouse doen. Vind ik geweldig. Ik mag naakte vrouwen
tekenen en krijg er veel geld voor, wat wil je nog meer. Daarna doe ik een blok voor de
nieuwe serie '2020 Visions'. dat doe ik samen met Jamie Delano. We doen het romantische
stuk dat is ons wel toevertrouwd, hahahahaha.
JM: Ik mag geen Penthouse verhaal doen. Die Dave Elliot (editor penthouse comics) is een echte etter! Ik ga samen met Garth een oud verhaal van ons bij Caliber uitbrengen. Het heet 'Dicks' en gaat over privé detectives. Mijn meeste aandacht zal echter bij Hitman blijven. Dat hoop ik nog minstens 100 delen vol te houden.
Goed, dat was het dan, want jullie moeten weer signeren.
Hartelijk bedankt voor alle medewerking.
GF: Geen dank.
SP: We deden het graag, we vonden het erg gezellig.
JM: Yeah, het was ongelofelijk 'cool' om ook eens met niet amerikanen of engelsen over comics te praten. Als jullie ooit nog meer vragen hebben aarzel dan niet één van ons te benaderen. Als we tijd hebben staan we jullie heel graag te woord.
Dat zullen we onthouden. Bedankt en nog veel plezier!!
Gedrieën: Thanks!!! Waar is nu de bar?????
Het laatste wat wij van de drie Britten zagen, was dat ze samen over de stripbeurs liepen, ieder met een glas bier in de hand. En eigenlijk is er niets typerenders voor deze heren dan deze laatste blik.
| Hitman | Streets |
| Demon |
| Batman/Judge Dredd | Slaine |
| Preacher (covers) | Hellblazer (covers) |
| Doom 2099 | Grimjack |
| Saint of Killers |